wie ook 1 jaar na miskraam nog steeds niet zwanger?

Dag meiden,
Zal me zelf eerst even voorstellen: ben 30 jr en al anderhalf jr bezig om zwanger te worden. Vorig jaar januari was het na 7 mnd proberen eindelijk raak, maar helaas liep het uit op een miskraam na 5 en een halve week. Ik was wel gerustgesteld van: ik kan in ieder geval zwanger worden. MAar er gebeurde helaas niets meer daarna. In september ben ik begonnen met onderzoeken in het ziekenhuis. Bij mij en mijn partner is alles goed gelukkig. Een paar weken geleden heb ik als laatste onderzoek een HSG gehad. Daarna zou je iets meer kans hebben op een zwangerschap. Maar uit zelfbescherming probeer ik er maar niet te veel van te verwachten. Ik weet het, er zijn tot nu toe geen aanwijzingen dat het bij ons niet zal lukken, maar waarom gebeurt er dan al een jaar niets? Ik gebruik de laatste maanden ook ovulatietesten, zodat we het echt op het juiste moment doen. MAar nog gebeurt er niks. Ik vind het zo frustrerend. Het maakt me zo verdrietig en ook weer bang. Ik hoop niet dat ons nog een hele lange weg staat te wachten en vooral niet in het medische circuit. Ik vind vooral de wachtweken tot aan mijn menstruatie afschuwelijk. Het maakt me zo onzeker. Ik voel vanalles in mijn lichaam, maar al een jaar lang is het toch elke maand weer een teleurstelling. Wie herkent dit en is na een miskraam ook lange tijd  niet meer zwanger geworden? liefs Poek
 
Ja ik ook.

Ik ben met de pil gestopt eind oktober 2006 en zwanger geraakt in april 2007 na 5 ongerelmatige cyclussen.
Ik wist een weekje dat ik zwanger was toen ik een miskraam kreeg, mijn wereld stortte echt in en als mensen tegen me zeiden ''je kunt in ieder geval zwanger worden'' kon ik ze wel afschieten! (bij wijze van he....)

Na 80 dagen niet ongesteld worden na die miskraam ben ik in het ziekenhuis belandt en blijk PCO te hebben wat wil zeggen dat ik vermindert vruchtbaar ben (weinig eisprongen) Hier krijg ik nu medicatie voor en mijn eitjes worden telkens gecheckt via een inwendige echo.
Ik heb nu mijn 4e eisprong gehad met die medicijnen ook met lange cyclussen. Ik word er echt moedeloos van af en toe. Ook zo moeilijk dat een meisje die ik ken tegelijk met mij zwanger was,  vorige maand bevallen is van  haar zoontje.
Je wilt het niet maar je denkt steeds terug naar dat had ik ook al kunnen hebben....

Ik ga nu vrijdag testen (heb 14 dagen geleden vrijdag/zaterdag of zondag ws. mijn eisprong  gehad) dus ik ben benieuwd!  
Ik durf er gewoon al niet eens meer op te hopen maar ondertussen betrap ik er mezelf wel steeds op dat ik er al aan denk dat ik bijvoorbeeld niet op vakantie kan in september want wie weet ben ik dan hoogzwanger en  wat voor smoes ik met carmaval moet verzinnen omdat ik zwanger ben maar het nog niet wil vertellen (ik drink anders altijd alcohol namelijk bij het stappen)

Tis om gek van te worden! Ik wil ook gewoon zwanger  worden zodat ik weer  wat meer mezelf kan zijn (onbezorgd en blij!!!)

Jij ook veel succes!

x Nicky  
 
Hoi Poek en Nicky,
Wat lijkt me dat verschrikkelijk voor jullie. Ik kan me het zo goed voorstellen. Hoop net als jullie dat ik snel weer zwanger raak straks na mijn curretage. Op naar ronde 2. Maar als ik jullie verhalen lees....
Dit is zo moeilijk vol te houden.Waarom lukt het nou niet? Je hebt hiet gewoon geen invloed op. Waarom moet het nou zo moeilijk gaan, vraag je je dan af!
Ik hoop zo dat het voor jullie gaat lukken!!  
 
Hé, moed houden hoor! Ik ben zelf tweeenhalf jaar bezig, heb drie vrij vroege miskramen gehad (op zijn langst 7 1/2 week zwanger geweest) en ik ken het gevoel. De eerste twee miskramen had ik nog niet eens getest, ik had een nogal rare cyclus. Na de derde (maart 2007) zakte de moed me in de schoenen. Onderzoeken wezen uit dat mijn hormonen OK zijn, onze chromosomen kloppen met elkaar en iets met een ingewikkelde afkorting klopte ook. Geen probleem dus. Mijn menstruatie werd pijnlijker en pijnlijker, mijn cyclus korter en korter (tot ongeveer vier weken hoor, voor de meeste mensen normaal!). Elke maand lastig: één week ongesteld, één week proberen vaak te vrijen, twee weken spanning en PMS. Da's dus één goede week op drie slechte!  Vooral dat afwachten is balen inderdaad. Maar geloof me, op een gegeven moment zakt het. Ik heb goede hoop dat het deze maand wel gelukt is. Zo herkenbaar, dat er rekening mee houden! Ik plan mijn vakantie ook al een paar jaar pas laat, want stel je voor, met een dikke buik in de auto naar 't zuiden.... Tip over die alcohol:  alcohol tast de zaadkwaliteit aan, zaadjes doen er drie maanden over om te rijpen, één carnaval en je kunt weer opnieuw beginnen ben ik bang, helaas voor je vent...  Ik heb de mazzel dat ik sowieso niet drink, maar mijn man baalde wel toen ik 'm vroeg in ieder geval te minderen. Maar alles voor de goede zaak, of het goede zaad!

Succes!

Zeeuws Meisje
 
Hi dames. Ik zit in hetzelfde circus. Vreselijk. Tis een nogal oude post maar zijn jullie inmiddels zwanger of al bevallen?
 
Terug
Bovenaan