Hoi allemaal,
ik lees nu al een tijdje onzichtbaar mee, en wil allereerst zeggen dat ik jullie stuk voor stuk erg moedig vind, en wens iedereen veel sterkte toe.
De reden dat ik nu een bericht post, is dat ik heel graag ervaringen en adviezen wil horen. Ik draai zelf in een cirkeltje rond en kom er niet meer uit. Kost bergen energie.
Mijn verhaal: kinderen krijgen ging hier niet vanzelfsprekend. Ik heb vroeger een gesprongen blindedarm gehad en mij is toen al verteld dat ik ws nooit kinderen zou kunnen krijgen. Toch wilden mijn man en ik er voor gaan, alleen is ook mijn menstruatie/ eisprong zo onregelmatig, dat ik bij de gyn terecht kwam. Eigenlijk wou hij direct voor een kijkoperatie gaan, maar omdat ik er zo tegenop zag mocht ik een half jaar clomid proberen. Na 4 rondes was ik eind 2003 zwanger en in september kwam onze zoon. Wat waren we blij. Toch kriebelde het na een jaar weer. Dit keer begon de gyn niet meer over de operatie, want het was de eerste keer ook met clomid gelukt. Hij zei waarschijnlijk is alleen je rechterkant aangetast. Het duurde wel langer, maar na 10 rondes was ik weer zwanger! Onze dochter is in april een jaar geworden. En dat was ook het moment dat ik weer voor een derde wou gaan. Alleen werd ik ziek, heel ziek: een flinke eileiderontsteking, en ja hoe is het mogelijk, aan de linkerkant... De kant die dus goed was. De gyn wil nu niks voorschrijven voor mijn onregelmatige cyclus, eerst wil hij de stand van zaken weten, hoe het er binnen uitziet. En ik snap het wel, want de kans is heel groot dat de beide eileiders volledig verkleefd en ondoorgankelijk zijn. Dan heeft ovulatie inductie natuurlijk geen zin. Ik weet alleen echt niet wat ik moet doen. Ik zie zo tegen die operatie en de nasleep op. En wat levert het me op? Als de eileiders echt dicht zitten kan er niks meer aan gedaan worden, behalve de mmm. Dan weet ik het 100%. Maar misschien moet ik me er wel gewoon bij neerleggen. Ik heb 2 heerlijke, gezonde kindertjes, mijn man vindt het oke zo.. En toch doet het me verdriet. Want het is niet mijn vrije keuze, het bij 2 kinderen laten.
Wat zouden jullie doen???
ik lees nu al een tijdje onzichtbaar mee, en wil allereerst zeggen dat ik jullie stuk voor stuk erg moedig vind, en wens iedereen veel sterkte toe.
De reden dat ik nu een bericht post, is dat ik heel graag ervaringen en adviezen wil horen. Ik draai zelf in een cirkeltje rond en kom er niet meer uit. Kost bergen energie.
Mijn verhaal: kinderen krijgen ging hier niet vanzelfsprekend. Ik heb vroeger een gesprongen blindedarm gehad en mij is toen al verteld dat ik ws nooit kinderen zou kunnen krijgen. Toch wilden mijn man en ik er voor gaan, alleen is ook mijn menstruatie/ eisprong zo onregelmatig, dat ik bij de gyn terecht kwam. Eigenlijk wou hij direct voor een kijkoperatie gaan, maar omdat ik er zo tegenop zag mocht ik een half jaar clomid proberen. Na 4 rondes was ik eind 2003 zwanger en in september kwam onze zoon. Wat waren we blij. Toch kriebelde het na een jaar weer. Dit keer begon de gyn niet meer over de operatie, want het was de eerste keer ook met clomid gelukt. Hij zei waarschijnlijk is alleen je rechterkant aangetast. Het duurde wel langer, maar na 10 rondes was ik weer zwanger! Onze dochter is in april een jaar geworden. En dat was ook het moment dat ik weer voor een derde wou gaan. Alleen werd ik ziek, heel ziek: een flinke eileiderontsteking, en ja hoe is het mogelijk, aan de linkerkant... De kant die dus goed was. De gyn wil nu niks voorschrijven voor mijn onregelmatige cyclus, eerst wil hij de stand van zaken weten, hoe het er binnen uitziet. En ik snap het wel, want de kans is heel groot dat de beide eileiders volledig verkleefd en ondoorgankelijk zijn. Dan heeft ovulatie inductie natuurlijk geen zin. Ik weet alleen echt niet wat ik moet doen. Ik zie zo tegen die operatie en de nasleep op. En wat levert het me op? Als de eileiders echt dicht zitten kan er niks meer aan gedaan worden, behalve de mmm. Dan weet ik het 100%. Maar misschien moet ik me er wel gewoon bij neerleggen. Ik heb 2 heerlijke, gezonde kindertjes, mijn man vindt het oke zo.. En toch doet het me verdriet. Want het is niet mijn vrije keuze, het bij 2 kinderen laten.
Wat zouden jullie doen???