Wie twijfelt er met mij mee?

A

Anoniem

Guest
Hallo dames,

Ik lees hier best vaak mee en kom mijn onderwerp ook wel eens tegen maar vaak als ik die dan lees blijkt dat iedereen al aan het klussen is of net zwanger is.

Ik ben al een gelukkige mama van een zoon (5) en een dochtertje (1) en twijfel enorm over een derde kindje. Mijn man wil er nog wel voor gaan, ook hij heeft lang getwijfelt.

Ik heb een vaste baan van 20 uur maar die staat op de tocht. Mijn zoontje heeft wat gedragsproblemen waardoor mijn hoofd nu soms al overloopt.
Toch blijft mijn verlangen naar een derde kind sterk aanwezig. Ik heb steeds het gevoel dat er nog een kindje bij ons moet zijn.

Ik maak mij wel zorgen om de kinderopvang die duurder gaat worden, mijn baan, mijn zoontje die erg veel aandacht vraagt en of ik het allemaal wel aankan.

De ene keer denk ik, ach maak je niet zo druk. Waar twee kinderen groot kunnen worden, kunnen er ook drie groot worden.
De andere keer zie ik allerlei beren op de weg.

Wie heeft dat ook en met wie kan ik mijn twijfels delen. Het houdt me erg bezig, vooral ook omdat ik nu 33 jaar ben en mijn klokje tikt.
Ik wil geen kindje meer krijgen na mijn 36e.

mamajb
 
wij hebben ook heel lang getwijfeld of er een derde zou komen vooral mijn vriend twijfeld toch hebben we besloten ons gevoel te volgen en zijn we nu voor een 3de bezig
maar er is wel uiteindelijk 2 jaar over heen gegaan voordat dat besluit er was
 
hallo,
wij hebben 2 kinderen, (4 en 2,5 jr). ik heb nooit getwijfeld.... denk ik....;) ik denk zoals jou eerste stelling. waar 2 kinderen groot kunnen worden kunnen het er ook 3. ik werk niet. en we moeten dus rondkomen van 1 loon. wat tot nu toe best te doen is. maar erg ruim hebben we het niet. als je het zelf erg graag wilt, blijft het altijd aan je knagen denk ik. en niks is zeker in het leven. maar je kinderen wel.
 
Ik ben momenteel zwanger van de derde. Bij mijn eerste zwangerschap zag ik overal beren op de weg. Hoe zou het allemaal gaan met een kleintje? Zouden we dat financieel wel aan kunnen? Allemaal heel spannend. Bij de tweede heb ik geen seconde getwijfeld en bij de derde al helemaal niet. Het zal ongetwijfeld druk worden en het geld zal nog ietsje harder gaan rollen dan dat het nu doet. Maar de wens voor een derde was zo sterk aanwezig, dat de rest totaal onbelangrijk werd voor ons.

Succes met het nemen van een beslissing en volg je gevoel!
 
Wat een bekend verhaal. Ook wij hebben 2 kids, 1 van 5 en 1 van 3 en een half jaar.
De jongste heeft vermoedelijk adhd, wisselende buien, soms super druk maar aan de andere kand is hij ook ontzettend lief, je moet er weten mee om te gaan.
Ook wij hebben heeeel lang getwijfeld, en uiteindelijk de knoop door gehakt, en op dit moment ben ik zwanger van de 3de.
Mijn man werkt en zelf werk ik als gastouder, dus heb ook nog andere kindjes in huis waar ik voor zorg. Soms 1 soms 2 kindjes op een dag erbij. zo heb ik dus geen opvang nodig voor mijn eigen kids en verdien ik zelf ook nog wat bij.
Wij staan posotief in het leven(hebben al heel veel meegemaakt), dus omt allemaal goed.
Suc6 met jullie besluit.
xxx
 
Dames,
Alvast bedankt voor jullie reacties.

Silvymaas: toen de jongste geboren is (nov 2009) had ik al meteen zoiets van: was dit nu écht de laatste keer?
Ik geloofde er niets van en daarna heeft het idee mij ook niet meer losgelaten. Op sommige momenten (als ik eigenlijk even tijd voor mezelf nodig heb) kan ik ineens héél anders over een derde kind denken maar het gevoel komt steeds terug.
Jouw man wilde ook eerst niet?
Die van mij ook niet, hij dacht er eens over na en toen heb ik hem gevraagd er heel goed over na te denken en nu wil hij dat ik meteen stop met de pil.

Famke1980: ik ben ook bang dat het blijft knagen en dat ik er straks spijt van ga krijgen als ik het niet doe. Deze twijfels heb ik ook gehad toen ik van één naar twee kinderen ging.

UlgyBetty en teddybeer: jullie zijn allebei al zwanger van de derde, hoever al?
Waren jullie net zo snel zwanger van de derde als van de eerste twee?

Mijn man zei vanmiddag toen hij thuiskwam van zn werk nog tegen mij: je stopt toch wel hé?
Ik denk dat ik het maar gewoon doe...ben nu nog 33.
En dan kom ik misschien thuis te zitten, daar kom ik dan ook wel weer overheen.
toch?

mamajb
 
Ik heb nu 2 meiden 1 van 11 jaar en 1 van 3 jaar en ben nu zelf 37 jaar.

Ik heb altijd gezegd na mijn 35ste, wil ik het niet meer proberen en ga ik onder het mes want de pil wilde ik dan ook niet meer slikken.

Maar dan komt het besef....ik wil nog een wondertje (als het gegeven is) .
Bij ons was het allebeide gelukkig hetzelfde van ja, we gaan het proberen.

Ik werk ook niet en de oudste heeft add (anders dan adhd) maar wel veel dezelfde overeenkomsten.
mijn jongste gaat in januari naar de basischool de oudste volgend jaar hogere school (dus erg druk jaar) , maar wij hebben de ruimte in het hart, in het huis.

Ach voor ieder is het anders, maar 1 ding hebben we allemaal hetzelfde.
We hopen allemaal op ons eigen wonder.

liefs marja

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan