Wie van jullie is zonder vader opgegroeid, en hoe is dat?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Om even voort te borduren op mijn ander topic. Ik zou graag willen weten hoe het voor degene onder jullie is geweest om zonder (je biologische) vader op te groeien, hoe je moeder daarmee omging, en of je het haar kwalijk neemt et cetera....

Ik ben wel van plan om contact te houden met Sophia's vader maar ik wil de relatie verbreken wat betekend dat hij in Brazilie zal wonen en wij hier, en hij haar dus neit als zodanig op zal gaan voeden.....
 
Heey hoi,

Ik lees nu pas dit onderwerp en heb net gereageerd op die andere van jou.
Goed van je dat je besloten hebt voor jezelf en je dochter te gaan.

Ik ben zonder vader opgegroeit, mijn ouders gingen scheiden toen ik twee en een half jaar oud was. Van de tijd dat hij nog bij ons woonde weet ik niets meer.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik hem niet gemist heb. Ik wist ook niet beter.
Mijn moeder heeft het goed gedaan vind ik, we hadden het niet breed maar we kwamen ook niets te kort.
Later pas kreeg ik de verhalen te horen over hoe hun huwelijk was. Nou niet bepaald geweldig!! Toen heb ik zelfs nog tegen mn moeder gezegd dat ze het maar lang volgehouden heeft want ik was al veel eerder gaan scheiden.
Ik heb het mijn moeder in ieder geval nooit kwalijk genomen dat ik zonder vader ben opgegroeit. Je kunt dingen ook heel erg romantiseren, van hoe zou het zijn geweest als....? Maar gezien hun huwelijk en wat er is gebeurd denk ik alleen maar, als hij er nog was geweest was mijn jeugd waarschijnlijk een hel geworden.
Kortom jij doet wat jij denkt dat goed is voor je kind. En dat is toch het belangrijkste uitgangspunt!

Ik hoop dat je hier wat aan hebt.

Groetjes Christina
 
hey

ik had ook al op die andere gereageerd,
maar dus ook ik ben alleen door mijn moeder opgevoed,
mijn ouders zijn gescheiden toen ik 2 was dus ik kan me er niks van herinneneren,
mijn moeder heeft altijd gedaan wat ze kon voor mijn zus en mij,
ik ben heel trots op haar wij hadden het niet breed maar wel gezellig zo samen.
ik heb mijn vader niet gemist omdat ik hem nooit gekend heb,
ik denk dat als je de stap zet je er goed aan doet om het nu te doen zodat je kleine er zo weinig mogelijk van meekrijgt.

Begrijp me niet verkeerd hoor, ik vind het ook het mooiste om een kindje met beide ouders op te laten groeien,
maar soms is het beter om uit elkaar te gaan,
voor een kindje is spanning stres en ruzie ook niet goed.

heel veel succes meid
groetjes mascha
 
Hai,

Allereerst sterkte met de situatie en wat goed dat je voor jezelf en je kleintje hebt gekozen!
Ik ben zelf kind van gescheiden ouders. Zij gingen uit elkaar toen ik 12 jaar was dus ik weet niet zeker of je iets aan mijn verhaal hebt. Ze hebben ermee gewacht 'voor de kinderen' maar eigenlijk was de relatie al eerder niks meer... In het begin was het uiteraard een verschirkking om je ouders niet meer bij elkaar te hebben maar binnen de kortste keren was het een verademing om te zien hoe ze beiden de dingen weer gingen doen die ze echt leuk vinden en daardoor heel erg opbloeiden. Ik vond het vanaf toen prima dat ze uit elkaar waren. Mijn ouders willen elkaar absoluut niet meer zien en dat maakt het wel eens lastig bij bijzondere dagen zoals mijn verjaardag, kerst etc. Ook bij de geboorte van Amy moest mijn vader wachten tot mijn moeder wegging tot hij z'n kleindochter kon bewonderen. Maar hoe gek het ook klinken mag, ook dat went. Wat wel heel belangrijk is, is dat je geen kwaad gaat spreken over de vader, hoe verleidelijk dat ook is. Mijn ouders deden dat wel en dat heeft mij toendertijd heel veel verdriet gedaan omdat ik het gevoel had dat ik moest kiezen terwijl ik dat natuurlijk niet kon. Verder kan ik zeggen dat ik niet het gevoel heb dat ik erdoor veel gemist heb in mijn jeugd.
Succes en sterkte met alles.
Liefs,
Marian
 
Hoihoi,

Ik ben dan wel niet zonder vader opgegroeid, maar wilde wel even reageren.
Mijn ouders hebben een heel slecht huwelijk, maar scheiden niet. Eerst niet i.v.m. mij en mijn broertje en nu is het meer gemakzucht voor ze geworden.
Ze hebben veel ruzie (gehad) en slapen regelmatig apart. Ze leven als het ware langs elkaar heen.
Dit heeft grote invloed op mij en mijn broertje gehad. Je gaat ervan uit, dat dit normaal is. Ik ben dan ook heel blij dat mijn schoonouders heb leren kennen en via hun heb kunnen zien, dat het ook anders kan.
Kies voor jezelf en je kindje. Doe wat jij denkt wat het beste is.

Groetjes Iris mv Evy 16-05-08
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan