Wil even mijn verhaal kwijt

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi meiden wil even mijn verhaal kwijt. Het gaat over mijn vader. HIj is vorig jaar april gevallen en heeft zijn enkel op 3 plekken gebroken. Tot op heden is het nog steeds niet genezen. Alles wordt er aangedaan om het been te behouden, maar vandaag toch negatief nieuws. Er zit een bacterie in die slecht te behandelen is. Vandaag weer een kweek afgenomen en vrijdag de uitslag, als het verspreid dan moeten ze zijn been gaan amputeren.
Het erge aan het verhaal is, zijn andere been is enkele jaren geleden al geamputeerd. Heb het zo te doen met die man. Hoeveel pech kan iemand hebben.
Mijn moeder heeft in het verleden een CVA gehad en is halfzijdig verlamd. Dus zij kan ook niet alles en is onwijs van ons afhankelijk (of vrienden en familie)

Gelukkig hebben ze 4 hele goede vrienden, die dag en nacht voor hem klaar staan. Maar als jij weer wordt opgenomen, dan hangt mijn moeder weer onwijs aan mij en mijn man (wat ze nu al doen, maar dan nog meer)
Ik vind het zo erg, en wil ze overal bij helpen, maar kan het soms gewoon niet. Normaal kan ik bij hem terrecht als er wat met mij is, maar dat kan nu ook niet. (wat ik natuurlijk begrijp) maar ik wil zo graag dat hij zich beter gaat voelen. Maar het proces dat hij nu weer in moet, is niet niks. We hebben hem al meegemaakt en weten wat ons te wachten staat.
Ik ben nu 31 weken zwanger en wil natuurlijk genieten van mijn zwangerschap, maar dat is ook wel erg moeilijk als je zijn boosheid en verdriet ziet.

Ik had zo gehoopt dat hij kon lopen in Maart, en er als OPA kon staan. Maar nu ziet dat er niet erg naar uit.
Natuurlijk hebben we daar wel een oplossing voor en hij kan komen, dat is het probleem niet. Maar hij kan niet verder komen dan de woonkamer. babykamer heeft hij alleen nog maar gezien vanaf een foto.

Natuurlijk moeten we vrijdag nog afwachten, maar als dat goed is, wat gaat er dan weer komen. Soms ben ik er gewoon klaar mee, dan hoor je mensen om je heen die dingen van internet afplukken en dan denken dat ze dat ook hebben. Kan er soms zo boos om worden.

Sorry van mijn hele verhaal. Maar hoop het zo even van mij af te kunnen schrijven

xxx yvonne
 
niks geen sorry meid! tuurlijk moet je dit af kunnen schrijven! wat heftig allemaal joh! das niet niks..
vooral als je het zo van dichtbij meemaak maar ook nog is dubbel dat je dan je 2e been verliest! en je zullt vast wel weten dat zon been geen pretje is. ik ken iemand goed die het ook heeft die mist dan 1 been en die heeft er een kunstbeen aan en die heeft echt een zwaar leven erdoor. maar vooral zomers met blaren enzo.. begrijp je ook goed dat je dit er niet bij kan hebben. vooral mentaal voor jezelf je bent toch langzaamaan je aan het voorbereiden voor je kindje en je bevalling.. en nu dit dan ook nog...
heel veel sterkte ermee en gewoon je hart luchten hoor daar is het forum toch voor?!
 
Wat vervelend zeg..jeetje.. dat is inderdaad niet niets en kan me helemaal voorstellen dat je er een beetje "klaar" mee bent..Je had dit van te voren niet kunnen bedenken.. Ik hoop echt dat er misschien nog anders nieuws uitkomt voor jullie allemaal.

Ik wens jullie allemaal super veel sterkte ! ook veel sterkte om met dit allemaal om te gaan want dat zal echt niet makkelijk zijn..

Liefs !
 
Meis wat heftig allemaal!! Gooi het er maar fijn uit zo ben je het weer even kwijt. Ik hoop ook dat het misschien toch nog meevalt en dat je vader zijn been mag behouden! Dit zijn van die dingen die je hard raken en die veel energie kosten net als je het niet kunt gebruiken.

Veel succes meid en ik hoop op goede berichten voor jullie!!
Liefs ciomama
 
Idd dat zijn van die situaties dat je denkt, hoeveel moet een mens doorstaan? hoe sterk moet je zijn?

Nu valt er wel goed mee te leven maar makkelijk is heel wat anders, zeker omdat je moeder ook al hulpbehoeftend is. Jij start jouw eigen gezinnetje en wil je daar op focussen maar toch wil je ook voor hun er zijn. Echt een klote dilemma.

praktisch gezien is het dus goed kijken naar wat je kan verwachten en waar jij wel wat kan en wil doen en waar niet. En ook waar anderen dingen kunnen overnemen en wat je aan bepaalde instanties hebt bijv. of dat ze ind e toekomst een hulphond kunnen krijgen, scootmobiel e.d.Je hebt speciale maatschappelijk werkers die dan bij je ouders thuis komen en met hun gaan kijken welke hulpmiddelen ze evt in aanmerking voor komen die hun leven gemakkelijker kan maken. Maar kan ook een buurtsuper met bezorgservice zijn bijv.

zo kan jij helpen zonder over jouw grenzen heen te gaan. Verder blijft het gewoon goed klote en kwa timing helemaal en hoort het gewoon niet zo te gaan. Ik wens je daar heel veel sterkte mee!

Een kennis van mij is 38 weken zwanger, moeder terminaal en snel achteruitgaand. Die kijkt dus naar een bevalling met ws direct erachteraan een begrafenis. als ze geluk heeft. Het is hopen dat moeders haar kleinkind nog kan zien. je vraagt je ook af waarom dat zo getimed is. Waarom moet die moeder juist nu zo ziek zijn, zij zelf heeft reuma en een huidziekte en hoogzwanger en haar moeder terminaal.

Ik weet wel dat ik mij dan ineens heel nederig voel met al die rotkwalen van mij Liever dat dan in jouw schoenen staan of die van haar.

heel veel sterkte en geluk! en laten we hopen dat het daar bij blijft dit keer.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan