A
Anoniem
Guest
Al een paar maanden voeren we de discussie op we nog een derde willen of dat we er definitief een punt achter zetten. Maar vandaag blijkt dat de beslissing voor ons is genomen. Ik ben zwanger. De emoties gieren door mijn lijf en ik kan er nog met niemand over praten (mijn man zit in het buitenland en is onbereikbaar).
Ik weet niet wat ik nu moet voelen en denken. Blij zijn? of niet blij zijn.
Dus gewoon maar even mijn hart luchten hier (snikkend en wel).
De zwangerschap en de bevalling daar zie ik niet tegenop, maar dat eerste jaar van baby 3 en dan ook nog eens met een kind van net 1 en nog een van dik 2,5. Net nu ik mijn figuur terugkreeg, mijn leven op de rit had en weer wat meer vrijheden had. Maar ja, ik heb nog 8,5 maand om eraan te wennen. Nu maar hopen dat manlief snel bereikbaar is, hij zal ook wel van zijn stoel vallen. .
Ik weet niet wat ik nu moet voelen en denken. Blij zijn? of niet blij zijn.
Dus gewoon maar even mijn hart luchten hier (snikkend en wel).
De zwangerschap en de bevalling daar zie ik niet tegenop, maar dat eerste jaar van baby 3 en dan ook nog eens met een kind van net 1 en nog een van dik 2,5. Net nu ik mijn figuur terugkreeg, mijn leven op de rit had en weer wat meer vrijheden had. Maar ja, ik heb nog 8,5 maand om eraan te wennen. Nu maar hopen dat manlief snel bereikbaar is, hij zal ook wel van zijn stoel vallen. .