<p>Hoi iedereen, ik wil even wat kwijt. Ik ben ook benieuwd of er vrouwen zijn die hetzelfde hebben. Ik ben 26 jaar en heb al 10 jaar een relatie, waarvan ik 5 jaar samenwoon. Mijn vriend wil al 3 jaar kinderen. Hij twijfelt er absoluut niet over. Ik ben al 3 jaar wispelturig. Het ene moment stop ik direct met anti conceptie en kan ik niet wachten om zwanger te worden. Het andere moment krijg ik het benauwd van het idee dat ik zo ineens dus zwanger kan zijn, en wil ik er toch liever mee wachten. Het afgelopen 3 jaar ben ik dus regelmatig gestopt en begonnen met anti conceptie. Nu ben ik sinds juni vorig jaar gestopt. Tot januari wilde ik echt zwanger worden en was ik er echt mee bezig, met ovulatietesten en ‘verplichte’ seks. Ik ben in die tijd niet zwanger geworden. Waar ik toen natuurlijk onwijs van baalde, maar nu toch blij ben dat ik nu niet zwanger ben. Want sinds januari is mijn mindset helemaal anders. Ik wil toch weer even wachten met zwanger worden en wil geen seks meer op vruchtbare dagen (is natuurlijk niet heel veilig, maar zou het kindje houden als ik dan toch ‘per ongeluk’ zwanger zou worden). Wat ik wel zeker weet, is dat ik wel kinderen wil. Maar wanneer, dat vind ik zó lastig. Herkennen vrouwen dit?</p>
Wispelturig
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
Wat is hetgeen wat je aan het twijfelen maakt? Ik had lange tijd redenen om te wachten, vast contract, trouwen enz. Totdat ik dacht waarom alles plannen, vooral met iets waarbij je geluk hebt als je al iets te plannen hebt! Tijdens een verhuizing zijn we ouders geworden. Ondanks dat veel mensen waarschijnlijk dachten wat een slechte timing, heb ik er nooit spijt van gehad en het nooit anders willen doen. Natuurlijk, de eerste maanden vond ik zwaar, maar ik kon me ook direct al geen leven meer zonder de kleine voorstellen!
Dankjewel voor je reactie AnnK. Wat mijn reden precies is, weet ik niet. Het is meer een gevoel. Eerder dacht ik wel bepaalde redenen om nog even te wachten. Toen had ik het er met mijn vriend over en kwamen we tot de conclusie dat je altijd wel een reden kunt bedenken om te wachten. Bijvoorbeeld een koophuis in plaats van een huurhuis. Als je een koophuis hebt wil je misschien eerst nog trouwen.. Ben je getrouwd wil je misschien eerst nog een tweede auto er bij, enz. Dus ik ben het ook wel met je eens, het is alleen het gevoel. Dat maakt het ook extra ingewikkeld.
Die twijfel is niet zo gek hoor: het is nogal een stap, tenslotte! Ik had het zelf niet echt toen we probeerden zwanger te worden (zoveel tijd had ik daar ook niet voor, ik mocht gelukkig al na 2 maanden zwanger worden), maar toen het eenmaal zo ver was, kwam het toch wel even binnen. Wat nu? Wil ik dit echt? Hoe gaan we dat doen?
Mijn ervaring is: als je het wilt, ga er gewoon voor. Die zorgen komen allemaal wel een keer voorbij, maar vallen ook weg als het eenmaal zo ver is. Wij hebben inmiddels een zoontje van ruim 1, en oh wat is het heerlijk!
Mijn ervaring is: als je het wilt, ga er gewoon voor. Die zorgen komen allemaal wel een keer voorbij, maar vallen ook weg als het eenmaal zo ver is. Wij hebben inmiddels een zoontje van ruim 1, en oh wat is het heerlijk!
Dankjewel voor je reactie Klijn. Ik ben sinds januari ook niet meer op dit forum geweest omdat ik er ineens geen behoefte meer aan had. Mijn beste vriendin kan ieder moment bevallen. In het begin van haar zwangerschap was ik ook bezig, en voelde ik soort van 'gezonde jaloezie'. Nu heb ik dat helemaal niet meer en kan ik niet wachten tot háár kind geboren is. Hoe dan ook, ik moet eerlijk toegeven dat nu ik zo weer op dit forum aan het rondlezen ben, dat het ook weer begint te kriebelen bij mij. Zo lastig! Misschien moet ik inderdaad 'het lot' maar laten bepalen 
. Dus niet te veel mee bezig zijn, maar ook niet bewust mijn vruchtbare dagen ontwijken. Als ik ineens zwanger zou zijn, is het van harte welkom.
. Dus niet te veel mee bezig zijn, maar ook niet bewust mijn vruchtbare dagen ontwijken. Als ik ineens zwanger zou zijn, is het van harte welkom. het is ook een grote stap. En gelukkig ben je niet ineens moeder, je hebt 9 maanden om je erop voor te bereiden en te wennen aan het idee.
De twijfel herken ik wel, is bij mij ook nooit weggegaan. Maar eenmaal de stap gezet was alle twijfel weg.
De twijfel herken ik wel, is bij mij ook nooit weggegaan. Maar eenmaal de stap gezet was alle twijfel weg.
Haha ja dat is waar. Je hebt eerst 9 maanden de tijd. Het is zo stom omdat ik continu wil wachten op het 'juiste' moment, maar wanneer dat moment is weet ik niet.