wordt gek

Wordt zo gek van mijn moeder en schoonmoeder. Weten niks, maar wel alles beter. Ach 5,6,7 of 9 pond. Het maakt niet uit, kan ee makkelijk uit zegt de huisarts. Nooit gehoord van smalle bekken. Tja vk maakt zich dus voor niks zorgen.

Mensen luisteren niet, hoorde al dat ik voor een keizersnede zou gaan, dat hadden se begrepen. Mensen luisteren zo slecht, en maken van een mug een olifant.

Heb het idee dat ik.mij moet gaan verantwoorden en uitleg tevens. Dingen gaan niet meer zoals 30 jaar geleden.
Heb de neiging niks meer te gaan zeggen. Krijg je ook geen gezeur.

Oja schoonmoeder wilt toch.niet weten wanneer het wordt ingeleid. Ze vind het so spannend, en dan zit zij de hele dag in spanning. Maar je bedenken dat je zoon graag ook even zijn verhaal kwijt wilt en het 1000% spannender is, wordt vergeten. Grrrr


Zo moer het even kwijt. Moet mij er ook niet druk om maken, maar irriteer mij mateloos.


X
 
Ik kan me goed voorstellen dat dit een bron van irritaties met zich mee brengt. Wij krijgen ook telkens goed bedoelde adviezen tot in den treuren en als we dan aangeven dat we het zelf allemaal wel merken tzt dan krijgen we er een boos gezicht bij.
Een oplossing is niets zeggen, maar ja je wilt je ei toch ook kwijt en juist bij hen.
Lastige situatie, aanstormende oma's zien zichzelf soms nog belangrijker dan de zwangere zelf of de oma tot halt roepen of niets meer zeggen. en als ze daar dan commentaar op geven, als nog de wind van voren geven waarom je je mond houdt.
 
oh het zijn niet alleen de moeders hoor,

maar herken het hier ook, mijn moeder vindt het te spannend, snapt niks meer van hoe het nu gaat en is jaloers.
wij hebben geen miskraam en wel echo's dus daar is ze jaloers op.
dan wil ze perse altijd wat leuks kopen en komt ze met jongenskleding aanzetten! en we hebben straks 2 meiden.
dan weet ze alles beter en bij elk kuchje is er wat ernstigs aan de hand.
met als gevolg: 1 hapje eten weigeren is gelijks wat anders aanbieden en nog een keer en nog een keer. kind weet niet waar ze aan toe is.
Ook bij hun komen veel emoties van hun zwangerschappen naar boven en daar moet je ook maar mee om kunnen gaan en het is wel hun kind die papa of mama wordt, dat is ook weer een loslaten-puntje wat velen lastig vinden.
je wilt dat ze er voor jou zijn maar vaak kunnen ze dat niet eens. die van mij iig echt niet.

bij ons helpt idd maar 1 ding, niets zeggen of niet langsgaan, we willen nog ff genieten met ons 3tjes
ik ben duidelijk naar mijn moeder en anders ga ik er niet heen.
nu hadden we bij de 1e zwangerschap al bepaald dat ze alleen bij nood oppassen en verder zoveel mogelijk met ons erbij, onder toezicht dan
nu na 1,5 jaar komt de 2e eraan en zijn we blij met deze keuze.
 
Ik had er gisteren nog met mn schoonmoeder over. Ook zij is ervan overtuigd dat ze (wij dus) zich teveel aanstellen en dat er te snel naar het het zkh word gegaan tegenwoordig. Haar moeder had rauwe melk gedronken en heeft 5 gezonde kids op de wereld gezet.

Als ik dan zeg dat sindsdien het geboortesterfte een heel eind gedaald is en dat de tijden nu eenmaal veranderen, dat hoort ze dan weer niet.
Gewoon laten praten en je eigen ding blijven doen ben ik achter gekomen.

Gelukkig heb ik een schat van een moeder die bij mijn dochter de eerste 2 weken elke keer vroeg of ze haar wel mocht vasthouden. Geen overbodig advies, misschien een voorzichtige tip van..zou je het heel misschien niet beter zo kunnen doen want... Echt super gewoon!! Ook nu is ze weer helemaal trots en blij! Ik moet wel zeggen dat mn moeder een moderne vrouw van bijna 50 is en mn schoonmoeder een wat meer ouderwetse vrouw van halverwege de 60.

Maar ik zou aangeven dat jij je niet fijn voelt bij hun gedrag. Vooral tegenover je eigen moeder. Als moeder zijnde moet ze dat toch begrijpen! En anders misschien maar niks vertellen, dan komen ze er wel achter!

Succes meid!
Liefs ciomama
 
Vroeger was alles beter.....................


het bijft toch steeds weer dat oude verhaal he
okay er is veel verandert maar niet ingewikkeld ofzo.
en ze waren toenertijd toch net zo onzeker?

Ik vermoed toch dat ook veel vanhun eigen emoties meespelen hoor. Mijn moeder klaagt ook dat ik wel hulp heb, nou daar heb ik heel hard voor moeten schreeuwen en vragen. Maar ja dat ziet ze dan niet. Zij heeft 3 miskramen gehad en van de 5 zwangerschappen dus maar 2 kindjes die leven.
Dat was ingrijpend en ze had geen steun van familie of mijn vader (pddnos, die kon daar gewoon niks mee) Maar dat was 35 jaar geleden.
Ze betrekt alles op zichzelf, mijn zus bleek cystes op de eierstokken te hebben, misschien was dat wel het probleem bij haar! dat verklaart de miskramen! En blij dat onze zwangerschappen zwaar zijn, dan heeft zij niet voor niks geleden.

Lullig maar ja, oma worden is ook zwaar en niet iedereen is daar direct klaar voor.
Ze gaan een nieuwe fase in, ze zijn nu echt oud en ze moeten hun kind nog meer loslaten. Dat is ook wel heftig. Soms denk ik dat het zeker voor moeders soms net zo zwaar is om oma te worden als om de 1e keer zwanger te zijn
 
Hoi Sweetwicca.

Ja heb ook het idee dat oma's het zwaarder hebben dan aanstaande moeders. Mijn schoonmoeder wilt niet eens weten wat de datum wordt als ik moet worden ingeleid. Want dat zit ze de hele dag in de zenuwen. Hihi alsof de aanstaande ouders dat niet hebben.


Maja, heb mij voorgenomen, niet meer teveel te vertellen en eerlijk aan te geven, waarom ik niet alles meer vertel. Misschien dat het dan voor mij ook wat rustig wordt

x yvonne
 
gelukkig heb kergeen last van. kijk mijn schoonmoeder is ook geen lekkerding maarze laat me aardig met rust. en van me ma kan ik het wel hebben
 
succes

ik denk ook dat dat een goede keuze is, ze geeft zelf eigenlijk aan dat ze die spanning allemaal niet aankan en daardoor kan ze er niet voor jullie zijn

heel erg jammer

ik ben blij dat mijn moeder er de 1e keer wel een beetje was en zeker het 1e jaar met Mara, dat jaar hebben we! en dat is al een jaar meer dan ik vroeger had durven dromen.

Kies voor jezef en geniet van elk moment die je wel krijgt
 
Terug
Bovenaan