Wordt ik depressief ?!?!?

L

Lovemykidz

<p>Zo blij als een pauw! Was ik toen ik in verwachting bleek van de 3e! We hadden hier bewust voor gekozen en voordat ik zwanger raakte hadden we het kamertje al leeg gemaakt, klaar om er een baby kamer van te maken.</p><p>en nu...9 weken verder...zie ik het allemaal niet meer zitten...heel de dag ziek al 9 weken, en ik word met de dag depressiever...</p><p>de eerste echo is geweest, ik Zag de baby en het hartje...maar ik voelde er gewoon niks bij?!</p><p>de kleertjes die ik krijg, de spullen die we aanschaffen, het enthousiasme is er uit...</p><p>ik zit heel de dag te wikken en wegen..en in me hoofd 1000 redenen te bedenken waarom ik deze baby niet wil....zelfs abortus is al in mijn gedachten op gekomen zo uit balans ben ik...en ik vind dit heel erg...</p><p>hebben meer moeders hier last van? En misschien tips?</p><p>ik heb al 2 kids, maar dit heb ik nog nooit zo gehad! </p><p> </p>
 
Geen ervaring mee.
Maar wat vervelend.  Ik denk zelf  dat het je hormonen zijn.
En ik denk dat ik in zn geval hulp zal zoeken door er over  te praten met iemand . Voor je echt in een depressie terecht komt
 
Sterkte en succes.  
Hoop dat je gauw kan genieten van je 3e wondertje 
 
Hormonen zijn rotzakken. Ik herken wat je beschrijft. Heb het niet zo heftig als jij, maar herken precies je gevoel. Ik ben ook ruim 9 weken zwanger nu en we waren zo blij toen we een positieve test in handen hadden! (Ook hier de derde.) Daarna ging het steeds minder... ik voelde me beroerd, extreem moe en depressievig. Ik kan nu zeggen dat het sinds een week beter gaat. Ik voel me minder beroerd en wordt weer blijer. 
De beste tip die ik je kan geven is; veroordeel jezelf niet om deze gevoelens. Je kan er echt even niets aan doen! Praat erover met je partner, jank erover. Meer dan een gevoel is het niet... en het gaat over. Neemt niet weg dat het nu ontzettend k*t is. Ik dacht ook 'waar zijn we aan begonnen, waarom wilden we dit'? En dat schiet nog wel eens door m'n hoofd. Erover praten, slapen wanner je kan en netflixen. (Mijn andere twee hebben nu ook veel meer schermtijd dan normaal, het is gewoon even zo!)
Everything will be okay in the end, if it's not okay, it's not the end.
 
Ik ben nu 17 weken zwanger van de tweede en ook ik heb mijn 1e trimsester zo doorgebracht hoe erg ik uitkeek naar zwanger worden toen ik het eenmaal was voelde ik geen blijdschap meer. Ik kon ook geen vreugde even meer voelen in het algemeen. Het feit dat ik me zo beroerd voelde helpt dan echt niet mee. Ook gedacht hadden we niet moeten wachten met een tweede. Maar wel altijd nog besef dat dit waarschijnlijk hormonen zijn. Bij mij begon de donkere wolk weg te gaan rond 14 weken en nu begin ik beetje plezier te krijgen in dingen bedenken voor deze baby. Hulp zoeken als je denkt dat het niet goed gaat. 
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan