Hallo decembermamma's
zoals de titel al zegt, eindelijk durf ik hier een stukje te schrijven. ik lees al vanaf het begin met jullie mee! Als alles goed gaat hoop ik in december opnieuw moeder te worden. Er is een heel verhaal aan vooraf gegaan maar ik heb vertrouwen in deze zwangerschap!!
Op dit moment is dit mijn 6e zwangerschap.
de 1e zwangerschap werd een miskraam bij de 12 weken echo bleek het kindje met 9 weken gestopt te zijn met groeien. Na veel bloedingen tgv tabletten uiteindelijk 4 wkn later gecurreteerd. Heel verdrietig maar vol goede moed we waren immers snel zwanger ga je dan verder. Na meer dan een jaar (we waren net in de medische molen gestapt) bleek ik toch spontaan zwanger te zijn geraakt. helaas dit liep uit in een miskraam met 8 wkn waarbij we al een goede echo met hartactie hadden gezien!! Opnieuw enorm veel verdriet maar je kinderwens blijft of wordt alleen maar sterker.
Na 1 menstruatie was ik opnieuw zwanger we besloten laat in het eerste trimester de eerste echo te laten maken want eerder had voor ons toch geen zin. Bij de eerste echo bleek ik al 11w 5 dagen te zijn! we durfden het bijna niet te geloven. Na een aantal verloskundige bezoeken drong het tot ons door en durfden we eindelijk blij te zijn. helaas viel onze droom in duigen toen bij de 20 weken echo bleek dat ons kindje een niet met het leven verenigbare nierafwijking had. 3 weken later hebben we afscheid genomen van onze dochter. Wat er dan met je gebeurt kan ik gewoon niet omschrijven dat is zoiets groots dat lukt mij nog steeds niet.
Hierna bleek ik gelijk weer zwanger een lichtpuntje in de duisternis! echter met 7 weken kreeg ik een bloeding , maar op de echo was nog steeds een kindje te zien met hartactie. De gyneacoloog houdt het op een vanishing twin. Na een goede echo met 8 weken bleek het kindje geen hartactie te hebben met 9 weken en ben ik opnieuw gecurreteerd.
hierna weer een menstruatie en opnieuw zwanger echter al in het begin bloedverlies dus veel vertrouwen hadden we hier niet in, bij de eerste echo bleek het een leeg vruchtzakje. Dus opnieuw voor curretage.
en zo zijn we 3 jaar verder met weer een aantal spannende weken achter ons en nog een aantal te gaan.
dat ik hier nu wat schrijf geeft al aan dat ik er nu veel vertrouwen in heb, waar dit vandaan komt geen idee maar het is er al die tijd al geweest!!
ik geniet van mijn zwangerschapskwaaltjes en onderhoud een intieme relatie met de wc-pot; braak met liefde de longen uit mijn lijf.
ik kan al 2 weken mijn broeken niet meer dicht en heb de eerste zwangerschapsbroek alweer aan gehad!
vandaag dus voor de echo geweest en de uitgerekende datum is een dag naar voren geschoven naar 3 dec. (een vroeg sinterklaaascadeautje!)
ik wens alle zwangere dames een geweldige tijd!
bedankt alvast voor het delen van jullie verhalen!!
groet Fr.
zoals de titel al zegt, eindelijk durf ik hier een stukje te schrijven. ik lees al vanaf het begin met jullie mee! Als alles goed gaat hoop ik in december opnieuw moeder te worden. Er is een heel verhaal aan vooraf gegaan maar ik heb vertrouwen in deze zwangerschap!!
Op dit moment is dit mijn 6e zwangerschap.
de 1e zwangerschap werd een miskraam bij de 12 weken echo bleek het kindje met 9 weken gestopt te zijn met groeien. Na veel bloedingen tgv tabletten uiteindelijk 4 wkn later gecurreteerd. Heel verdrietig maar vol goede moed we waren immers snel zwanger ga je dan verder. Na meer dan een jaar (we waren net in de medische molen gestapt) bleek ik toch spontaan zwanger te zijn geraakt. helaas dit liep uit in een miskraam met 8 wkn waarbij we al een goede echo met hartactie hadden gezien!! Opnieuw enorm veel verdriet maar je kinderwens blijft of wordt alleen maar sterker.
Na 1 menstruatie was ik opnieuw zwanger we besloten laat in het eerste trimester de eerste echo te laten maken want eerder had voor ons toch geen zin. Bij de eerste echo bleek ik al 11w 5 dagen te zijn! we durfden het bijna niet te geloven. Na een aantal verloskundige bezoeken drong het tot ons door en durfden we eindelijk blij te zijn. helaas viel onze droom in duigen toen bij de 20 weken echo bleek dat ons kindje een niet met het leven verenigbare nierafwijking had. 3 weken later hebben we afscheid genomen van onze dochter. Wat er dan met je gebeurt kan ik gewoon niet omschrijven dat is zoiets groots dat lukt mij nog steeds niet.
Hierna bleek ik gelijk weer zwanger een lichtpuntje in de duisternis! echter met 7 weken kreeg ik een bloeding , maar op de echo was nog steeds een kindje te zien met hartactie. De gyneacoloog houdt het op een vanishing twin. Na een goede echo met 8 weken bleek het kindje geen hartactie te hebben met 9 weken en ben ik opnieuw gecurreteerd.
hierna weer een menstruatie en opnieuw zwanger echter al in het begin bloedverlies dus veel vertrouwen hadden we hier niet in, bij de eerste echo bleek het een leeg vruchtzakje. Dus opnieuw voor curretage.
en zo zijn we 3 jaar verder met weer een aantal spannende weken achter ons en nog een aantal te gaan.
dat ik hier nu wat schrijf geeft al aan dat ik er nu veel vertrouwen in heb, waar dit vandaan komt geen idee maar het is er al die tijd al geweest!!
ik geniet van mijn zwangerschapskwaaltjes en onderhoud een intieme relatie met de wc-pot; braak met liefde de longen uit mijn lijf.
ik kan al 2 weken mijn broeken niet meer dicht en heb de eerste zwangerschapsbroek alweer aan gehad!
vandaag dus voor de echo geweest en de uitgerekende datum is een dag naar voren geschoven naar 3 dec. (een vroeg sinterklaaascadeautje!)
ik wens alle zwangere dames een geweldige tijd!
bedankt alvast voor het delen van jullie verhalen!!
groet Fr.
