<p>Ik irriteer mij steeds vaker aan het schermgebruik van mijn kinderen, met name mijn oudste. Hij heeft een nintendo switch en een iPad. (8 jaar). Hij mag in principe 2 x per dag een half uur gamen (op vrije dagen). Op een doordeweekse dag mag hij of niet of een half uur. </p><p>Daarnaast kijkt hij ook nog vaak tv en youtube (game filmpjes). Hij speelt ook veel buiten op de trampoline en voetbalt buiten op straat. Ik denk dat het wel in balans is.</p><p>Toch irriteer ik mij aan het feit dat het zo'n belangrijk ding in zijn leven is. Een dag niet gegamed is een dag niet geleefd, lijkt het wel. Ik weet dat ik er misschien wat losser in moet zijn en niet te bang moet zijn. Ik ben bang dat hij straks niets meer leuk vind en zijn identiteit verliest in het gamen ofzo. Speelgoed in de kast wordt nauwelijks nog aangeraakt. Gezien hij in het verleden moeilijk kon stoppen, heb ik schermtijd geïntroduceerd. Dat accepteert hij op zich wel maar toch, hij heeft het er zoveel over. </p><p>Herkent iemand zich hierin of had je hier mogelijk in het verleden ook mee te maken? Hoe zou ik hiermee om kunnen gaan? Ik denk dat het namelijk meer mijn eigen angst is, dan dat er daadwerkelijk een probleem is. </p>