<p>Hoi allemaal,</p><p>ik maak me wat zorgen om mijzelf. Ik ben nu 12 weken zwanger en ik merk aan mezelf dat ik zo chagrijnig en boos ben. En ik kan ook echt ontploffen. Als de kinderen iets verkeerd doen dan zit al al tegen het plafond en schreeuw ik alles bij elkaar. Ik zou de kinderen nooit wat aan doen, dat besef heb ik tijdens zo’n uitbarsting wel. Maar vind het zo zielig voor ze. Is dit wel normaal? En zijn er misschien vrouwen die dit herkennen? Is er iets tegen te doen? <br /><br /></p><p>hoor het heeel graag! </p>
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Zó boos
- Onderwerp starter Moedervandrie
- Startdatum
Misschien even een piek van de hormonen? Ik had ook wel momenten dat het de ene keer heftiger was dan de andere keer maar hoe verder ik in de zwangerschap was hoe beter ik me begon te voelen. Misschien goed naar je eigen lichaam luisteren en op tijd rust nemen
Ik ben nu ook 12 weken en ik herken het heel erg. Door de vermoeidheid heb ik gewoon veel minder geduld en af en toe moet ik ook echt op mijn tanden bijten. En dat chagrijnig zijn ken ik ook helemaal niet van mijzelf, dus mijn vriend en ik moeten er vaak ook wel om lachen ?
Ik ben 26 weken zwanger van de 3e en herken dit ook wel. Mijn dochters zijn 4.5 en 2.5 en ik ben ook zo snel boos op ze. Alle geluiden die ze maken, het gegil, de ruzies.. ik kan het soms echt niet handelen. Merk dat ik zo snel boos word en ga schreeuwen. Gisteren hadden ze knallende ruzie en ik flipte helemaal. Komt echt wel door de hormonen en de vermoeidheid. Ik ben soms zo moe, m'n lijf wordt nu ook echt zwaar en gaat pijn doen, de dagen zijn te lang met de kinderen en ik kom echt niet aan m'n rust. Ik bikkel keihard door maar ben zoooooo op...
Ik vind het ook oprecht zielig voor de kinderen, moest gisteravond zelf ook zo huilen. Voel me zo schuldig. Maar daarna knuffel ik ze heel hard en zeg sorry en vraag of we weer vriendjes kunnen zijn. Ze vergeven en vergeten gelukkig ook snel! Dus ik maak het altijd goed binnen 10 minuten.
Maar dan nog, het is mega pittig, zwanger zijn met kinderen erbij, ik herken heel erg wat je zegt en ben 'blij' dat ik niet de enige ben die dit heeft..
Ik vind het ook oprecht zielig voor de kinderen, moest gisteravond zelf ook zo huilen. Voel me zo schuldig. Maar daarna knuffel ik ze heel hard en zeg sorry en vraag of we weer vriendjes kunnen zijn. Ze vergeven en vergeten gelukkig ook snel! Dus ik maak het altijd goed binnen 10 minuten.
Maar dan nog, het is mega pittig, zwanger zijn met kinderen erbij, ik herken heel erg wat je zegt en ben 'blij' dat ik niet de enige ben die dit heeft..
Wat fijn om te lezen dat ik niet de enige ben! Ik herken het ook helemaal niet van mezelf. Helaas is het wel zo heftig dat mijn man het niet echt grappig meer vind.. ?
Inderdaad wat je zegt Romy, ik voel me ook zo schuldig daarna. Maar ben ook zo moe steeds, en wil dan graag rust en dat komt dan niet en dan flip ik ook.. maar het kan nog wel even duren dus, als jij al 26 weken bent... helaas, echt nog doorbikkelen! Jij ook wel succes hoor met alles, fijn om zwanger te zijn maar ook wel zwaar zo.
Inderdaad wat je zegt Romy, ik voel me ook zo schuldig daarna. Maar ben ook zo moe steeds, en wil dan graag rust en dat komt dan niet en dan flip ik ook.. maar het kan nog wel even duren dus, als jij al 26 weken bent... helaas, echt nog doorbikkelen! Jij ook wel succes hoor met alles, fijn om zwanger te zijn maar ook wel zwaar zo.