A
Anoniem
Guest
Hey meisjes...
Zoals jullie zien in men tittel,ben het echt zo beu...en voel mij er soms echt wel schuldig over...
Heb een moeilijke zwangerschap achter de rug in verband met een gescheurde wervel in men rug en lig al van in het begin constant te rusten want kan dus niks meer he...
Als ik dan eens iets ga doen,bv naar de winkel dan moet ik twee dagen recupereren..
Die dikke buik dan nog eens dat in men weg zit
Kan men eigen kousen of schoenen niet meer aandoen,niet dat ik het veel moet doen aangezien ik altijd in bed lig maar toch
Geniet wel van men meisje haar bewegingen hoor,maar heb de laatste tijd veel aan men hoofd en zo en ja dan ga je alles nog wat negatiever bezien he...
Weet van vorige week dat men papa nog maar drie maand te leven heeft wegens kanker en ja nu is het echt een tijd voor iets positief,wil zo graag dat hij de geboorte nog kan meemaken en dat speelt ook wel een grote rol in dat ik het echt beu ben van te wachten,ben echt zo bang voor wat nog komen zal...
Ben nu vandaag 33 weken en 3 dagen en zal op 26 oktober bevallen met een keizersnede,is nu vandaag nog net zes weken en zie het echt niet meer zitten van zolang nog in bed te liggen en maar af te wachten,wou echt dat ik die problemen niet in men rug had want dan was ik wss nu nog aan het werken en had ik tenminste iets om handen he...
Heb deze week de suikerboontjes in orde gedaan en zo en dacht wel dat ik hier mee een tijdje zoet zou zijn maar op een avond waren de boontjes allemaal in de doosjes en zo en ja daar kwam de verveling weer he
Ik weet voor de dames die nu al over de 40 weken zijn dat het allemaal nog erger zal zijn..die drang voor je kindje eindelijk te ontmoeten...
Soms denk ik bij mezelf van pff ze mag echt wel komen maar weet natuurlijk dat ze beter nog even blijft zitten,wil dit ook wel want is echt wel het beste maar dan voel ik mij daar weer schuldig over als ik dus zo klaag zoals nu he...
Tegenover men kindje dan en ook tegenover mense die er zo lang over doen om zwanger te geraken of mensen dat een kindje verloren hebben of zo,want ja wij dan met al dat klagen,en ja daar voel ik me dan echt wel schuldig over hoor...
Denk dat het mss ook wel bij de laatste loodjes hoord...
Onlangs was ik constant in paniek dat ik het niet goed zou doen of zo en dan wou ik weer dat ik nog niet zo ver was in de zwangerschap..
Is echt zo raar wat die hormonen kunnen doen he...
En elke keer ik iemand zie met zo'n lief babytje kan ik me echt niet voorstellen dat ik binnen zes weken ook zo'n wondertje in men armen zal hebben...
Hebben jullie dat ook..
Een vriendin van mij is twee weke minder ver als mij en ze heeft dat dus ook,je voelt de bewegingen wel en je kijkt 100 keer per dag in de babykamer dat alles wel in orde is maar toch kan ik het niet beseffen..
Hoop dat jullie zelf niet slecht gezind worden met men geklaag maar jullie zijn ook zwanger en begrijpen me wss beter als wie dan ook he
Ook veel succes met jullie laatste loodjes he...
Liefs orchideke
Zoals jullie zien in men tittel,ben het echt zo beu...en voel mij er soms echt wel schuldig over...
Heb een moeilijke zwangerschap achter de rug in verband met een gescheurde wervel in men rug en lig al van in het begin constant te rusten want kan dus niks meer he...
Als ik dan eens iets ga doen,bv naar de winkel dan moet ik twee dagen recupereren..
Die dikke buik dan nog eens dat in men weg zit
Kan men eigen kousen of schoenen niet meer aandoen,niet dat ik het veel moet doen aangezien ik altijd in bed lig maar toch
Geniet wel van men meisje haar bewegingen hoor,maar heb de laatste tijd veel aan men hoofd en zo en ja dan ga je alles nog wat negatiever bezien he...
Weet van vorige week dat men papa nog maar drie maand te leven heeft wegens kanker en ja nu is het echt een tijd voor iets positief,wil zo graag dat hij de geboorte nog kan meemaken en dat speelt ook wel een grote rol in dat ik het echt beu ben van te wachten,ben echt zo bang voor wat nog komen zal...
Ben nu vandaag 33 weken en 3 dagen en zal op 26 oktober bevallen met een keizersnede,is nu vandaag nog net zes weken en zie het echt niet meer zitten van zolang nog in bed te liggen en maar af te wachten,wou echt dat ik die problemen niet in men rug had want dan was ik wss nu nog aan het werken en had ik tenminste iets om handen he...
Heb deze week de suikerboontjes in orde gedaan en zo en dacht wel dat ik hier mee een tijdje zoet zou zijn maar op een avond waren de boontjes allemaal in de doosjes en zo en ja daar kwam de verveling weer he
Ik weet voor de dames die nu al over de 40 weken zijn dat het allemaal nog erger zal zijn..die drang voor je kindje eindelijk te ontmoeten...
Soms denk ik bij mezelf van pff ze mag echt wel komen maar weet natuurlijk dat ze beter nog even blijft zitten,wil dit ook wel want is echt wel het beste maar dan voel ik mij daar weer schuldig over als ik dus zo klaag zoals nu he...
Tegenover men kindje dan en ook tegenover mense die er zo lang over doen om zwanger te geraken of mensen dat een kindje verloren hebben of zo,want ja wij dan met al dat klagen,en ja daar voel ik me dan echt wel schuldig over hoor...
Denk dat het mss ook wel bij de laatste loodjes hoord...
Onlangs was ik constant in paniek dat ik het niet goed zou doen of zo en dan wou ik weer dat ik nog niet zo ver was in de zwangerschap..
Is echt zo raar wat die hormonen kunnen doen he...
En elke keer ik iemand zie met zo'n lief babytje kan ik me echt niet voorstellen dat ik binnen zes weken ook zo'n wondertje in men armen zal hebben...
Hebben jullie dat ook..
Een vriendin van mij is twee weke minder ver als mij en ze heeft dat dus ook,je voelt de bewegingen wel en je kijkt 100 keer per dag in de babykamer dat alles wel in orde is maar toch kan ik het niet beseffen..
Hoop dat jullie zelf niet slecht gezind worden met men geklaag maar jullie zijn ook zwanger en begrijpen me wss beter als wie dan ook he
Ook veel succes met jullie laatste loodjes he...
Liefs orchideke