Hey!! ?
Eventjes alles op een rijtje; 27-November eindigde onze eerste zwangerschap (na vierde iui bij de vruchtbaarheidskliniek) in een miskraam. Wat is dat verschrikkelijk en ik dacht dat ik nooooit meer zou kunnen lachen... 2-weken na heel verdriet voelde het allemaal als verloren tijd en kochten we ovulatietesten om toch weer verder te gaan, dit werkte emotioneel voor mij erg goed!
13-December een positieve ovulatietestest ? ons huiswerk gedaan... Ongeveer vanaf 25-December begon ik met zwangerschapstesten (ja ik ben erg ongeduldig aangelegd), deze waren negatief tot 29-December. Vanaf 29-December was er een heel licht streepje zichtbaar voor mij een mijn man na de goeie foto en met helderheid van je telefoon op fullpower zag een vriendin die ook ???
30-December nog een test gedaan en weer een heel licht streepje waarop ik contact opnam met de vruchtbaarheidskliniek. Deze wilde me die dag nog zien, een echo maken en kijken of er daadwerkelijk een zwangerschap was.
Daar op de echo niks te zien alleen iets vreemds bij mij eierstok ? Ik moest rekening houden met of nog een miskraam of nog restanten van mijn eerste miskraam een zwangerschap was niet helemaal uit te sluiten maar moest ik zeker niet op tellen, ook iets met een hartvormige baarmoeder ¿(had ik nog nooit van gehoord maar ben er niet op in gegaan)?
Toen werd ik naar het ziekenhuis gestuurd om bloed te prikken en zou de arts me die avond nog bellen met de uitslagen. Ze belde me op met de uitslag dat de hcg waardes erg laag waren en een zwangerschap eigenlijk niet zou kunnen, waardes waren hcg 17.
Ze wilde me de week erop op woensdag weer zien en met de afspraak dat ik dinsdag bloed liet prikken zodat we deze woensdag konden bespreken.. Daar opeens van vrijdag op zaterdagnacht een hevige menstruatie echt heeeeel heftig (nog niet eerder zo meegemaakt tot maandag). Waarop ik zaterdagochtend met de kliniek heb gebeld om te zeggen dat de óf de miskraam was begonnen of de menstruatie en ik me afvroeg of ik nog wel bloed moest laten prikken want dit was me voorspeld was dus duidelijke zaak, dacht ik...
Op advies van arts toch bloed gaan prikken dinsdag en woensdag werd dit met ons besproken. Tot ieders grote verbazing waren de hcg waardes gestegen naar 137 ? Met de echo was er weer niks te zien en bij de eierstok was ook alles weer kalm.
Dit was allemaal onverklaarbaar en er werden 3 opties met me door gesproken; ofwel er zat een zwangerschapsweefsel dat het hcg hormoon aanmaakt, of er was een buitenbaarmoederlijke zwangerschap of er was een gezonde zwangerschap maar nog niet te zien op de echo omdat deze nog te klein is.
Ik werd doorverwezen naar het ziekenhuis en er was voor de volgende dag een afspraak gemaakt. Met de arts van het ziekenhuis alles besproken en na weer een echo en wat andere handelingen konden ze niets uitsluiten en moest ik weer bloed gaan prikken, ook nu zou de arts mij in de avond terug bellen. Zo gezegd zo gedaan; de waardes waren weer heel mooi verdubbelt en zelfs nog een beetje meer hcg 396.
Vrijdag a.s zal er weer een echo plaatsvinden en zal ik waarschijnlijk weer bloed laten prikken en hopen we iets op de echo te gaan zien (is naar mijn mening nog steeds te vroeg maar misschien is een buitenbaarmoederlijke zwangerschap wel al eerder te ontdekken¿). Dus op dit moment ben ik zwanger maar door de heftige bloeding afgelopen weekend kunnen en worden we niet echt blij gemaakt om onszelf te beschermen tegen de eventuele klap als het allemaal niet zo'n goed nieuws is..
Vanmorgen en nog een enkele keer vandaag een bruinsige/ licht roze afscheiding bij het afvegen nadat ik naar de wc ben geweest ¿¿¿¿ Net gebeld met gynaecoloog maar dit kwam vaker voor bij beginnende zwangerschappen en ze begreep me heel goed dat ik zo onzeker over alles ben..
Op naar vrijdag, kan niet wachten... Nog 5 nachtjes (niet) slapen.. Bij iedere reactie bedankt dat je de tijd nam mijn verhaal te lezen, voor artsen is dit een vreemd verhaal, ze zeiden wel dat het hun werk leuker maakt ?.
Liefs ??????
Eventjes alles op een rijtje; 27-November eindigde onze eerste zwangerschap (na vierde iui bij de vruchtbaarheidskliniek) in een miskraam. Wat is dat verschrikkelijk en ik dacht dat ik nooooit meer zou kunnen lachen... 2-weken na heel verdriet voelde het allemaal als verloren tijd en kochten we ovulatietesten om toch weer verder te gaan, dit werkte emotioneel voor mij erg goed!
13-December een positieve ovulatietestest ? ons huiswerk gedaan... Ongeveer vanaf 25-December begon ik met zwangerschapstesten (ja ik ben erg ongeduldig aangelegd), deze waren negatief tot 29-December. Vanaf 29-December was er een heel licht streepje zichtbaar voor mij een mijn man na de goeie foto en met helderheid van je telefoon op fullpower zag een vriendin die ook ???
30-December nog een test gedaan en weer een heel licht streepje waarop ik contact opnam met de vruchtbaarheidskliniek. Deze wilde me die dag nog zien, een echo maken en kijken of er daadwerkelijk een zwangerschap was.
Daar op de echo niks te zien alleen iets vreemds bij mij eierstok ? Ik moest rekening houden met of nog een miskraam of nog restanten van mijn eerste miskraam een zwangerschap was niet helemaal uit te sluiten maar moest ik zeker niet op tellen, ook iets met een hartvormige baarmoeder ¿(had ik nog nooit van gehoord maar ben er niet op in gegaan)?
Toen werd ik naar het ziekenhuis gestuurd om bloed te prikken en zou de arts me die avond nog bellen met de uitslagen. Ze belde me op met de uitslag dat de hcg waardes erg laag waren en een zwangerschap eigenlijk niet zou kunnen, waardes waren hcg 17.
Ze wilde me de week erop op woensdag weer zien en met de afspraak dat ik dinsdag bloed liet prikken zodat we deze woensdag konden bespreken.. Daar opeens van vrijdag op zaterdagnacht een hevige menstruatie echt heeeeel heftig (nog niet eerder zo meegemaakt tot maandag). Waarop ik zaterdagochtend met de kliniek heb gebeld om te zeggen dat de óf de miskraam was begonnen of de menstruatie en ik me afvroeg of ik nog wel bloed moest laten prikken want dit was me voorspeld was dus duidelijke zaak, dacht ik...
Op advies van arts toch bloed gaan prikken dinsdag en woensdag werd dit met ons besproken. Tot ieders grote verbazing waren de hcg waardes gestegen naar 137 ? Met de echo was er weer niks te zien en bij de eierstok was ook alles weer kalm.
Dit was allemaal onverklaarbaar en er werden 3 opties met me door gesproken; ofwel er zat een zwangerschapsweefsel dat het hcg hormoon aanmaakt, of er was een buitenbaarmoederlijke zwangerschap of er was een gezonde zwangerschap maar nog niet te zien op de echo omdat deze nog te klein is.
Ik werd doorverwezen naar het ziekenhuis en er was voor de volgende dag een afspraak gemaakt. Met de arts van het ziekenhuis alles besproken en na weer een echo en wat andere handelingen konden ze niets uitsluiten en moest ik weer bloed gaan prikken, ook nu zou de arts mij in de avond terug bellen. Zo gezegd zo gedaan; de waardes waren weer heel mooi verdubbelt en zelfs nog een beetje meer hcg 396.
Vrijdag a.s zal er weer een echo plaatsvinden en zal ik waarschijnlijk weer bloed laten prikken en hopen we iets op de echo te gaan zien (is naar mijn mening nog steeds te vroeg maar misschien is een buitenbaarmoederlijke zwangerschap wel al eerder te ontdekken¿). Dus op dit moment ben ik zwanger maar door de heftige bloeding afgelopen weekend kunnen en worden we niet echt blij gemaakt om onszelf te beschermen tegen de eventuele klap als het allemaal niet zo'n goed nieuws is..
Vanmorgen en nog een enkele keer vandaag een bruinsige/ licht roze afscheiding bij het afvegen nadat ik naar de wc ben geweest ¿¿¿¿ Net gebeld met gynaecoloog maar dit kwam vaker voor bij beginnende zwangerschappen en ze begreep me heel goed dat ik zo onzeker over alles ben..
Op naar vrijdag, kan niet wachten... Nog 5 nachtjes (niet) slapen.. Bij iedere reactie bedankt dat je de tijd nam mijn verhaal te lezen, voor artsen is dit een vreemd verhaal, ze zeiden wel dat het hun werk leuker maakt ?.
Liefs ??????