Hoi!
Mijn dochtertje van 4 jaar gaat sinds 1 september naar school.
Vlak voordat ze naar school ging werd ze in eens heel erg druk in haar gedrag.
Normaal gesproken was ze altijd heel lief. luisterde goed, en normaal rustig.
Nu is ze echt de hele dag hyperactief, in doen en laten, maar vooral ook met haar kwebbeltje. Ze ratelt de hele dag door, ze doet niet zachtjes maar alles vrij luid. En dat is natuurlijk ook wel de leeftijd, dus goed te begrijpen, maar er zit geen stop meer op.
Ze heeft ook een zusje van bijna 1 jaar. Die doet nooit wat "fout" en krijgt ook nog geen straf natuurlijk. Het verschil is daarom ook zo overduidelijk. Zij krijgt altijd op haar kop, en haar zusje is nooit "stout" Ik vind dat zo sneu voor haar. Maar dit gedrag kan ik ook weer niet accepteren...
Normaal gesproken kan ik het wel goed aan, door haar na 3 keer te hebben gewaarschuwd op de gang te zetten. Maar soms wordt ik er zo kriegel van, dat ik tegen haar begin te schreeuwen. En ik schaam me daar erg voor.
Na dat ik tegen haar ben uitgevallen, heb ik alweer spijt dat ik het zo heb aangepakt.
Herkent iemand zich in deze situatie?
En weet iemand of dit misschien alleen een periode is.
Ik zou graag wat van jullie kant willen horen.
Bedankt!
Mijn dochtertje van 4 jaar gaat sinds 1 september naar school.
Vlak voordat ze naar school ging werd ze in eens heel erg druk in haar gedrag.
Normaal gesproken was ze altijd heel lief. luisterde goed, en normaal rustig.
Nu is ze echt de hele dag hyperactief, in doen en laten, maar vooral ook met haar kwebbeltje. Ze ratelt de hele dag door, ze doet niet zachtjes maar alles vrij luid. En dat is natuurlijk ook wel de leeftijd, dus goed te begrijpen, maar er zit geen stop meer op.
Ze heeft ook een zusje van bijna 1 jaar. Die doet nooit wat "fout" en krijgt ook nog geen straf natuurlijk. Het verschil is daarom ook zo overduidelijk. Zij krijgt altijd op haar kop, en haar zusje is nooit "stout" Ik vind dat zo sneu voor haar. Maar dit gedrag kan ik ook weer niet accepteren...
Normaal gesproken kan ik het wel goed aan, door haar na 3 keer te hebben gewaarschuwd op de gang te zetten. Maar soms wordt ik er zo kriegel van, dat ik tegen haar begin te schreeuwen. En ik schaam me daar erg voor.
Na dat ik tegen haar ben uitgevallen, heb ik alweer spijt dat ik het zo heb aangepakt.
Herkent iemand zich in deze situatie?
En weet iemand of dit misschien alleen een periode is.
Ik zou graag wat van jullie kant willen horen.
Bedankt!