ze is zo stil op Peuterspeelzaal ........

A

ANONYMOUS_USERNAME

Over paar mnd wordt mn dochter 4 jaar, op naar de grote school dus.
Ze gaat als sinds haar 2e jaar 2 ochtendjes naar de peuterspeelzaal. Thuis is het een vrolijke meid, heeft ook een broertje van 1,5 jaar.  

Op het moment dat ze de peuterspeelzaal binnenkomt, waar uitteraard ook nog andere kindjes zijn, dan wordt ze erg stil en vaak is dat dan de hele ochtend zo.
Echt de kat uit de boom kijken.
Het is niet dat ze het niet leuk vindt, gaat op zich best wel graag maar toch...
Het is toch ook niet dat het nieuw voor dr is want ze gaat al bijna 2 jaar.
Juffen zeggen ook dat ze zo  passief is en ze vindt alles maar goed. Terwijl ze thuis heel anders is!
Vind dit wel es jammer, ik weet het er zijn heus wel ergere dingen hoor, maar weet soms niet wat ik er nou mee moet, ik kan er voor de rest ook niets mee. Toch?
groetjes Pop74
 
Hi Pop74,

Wat ben ik blij dat ik een moeder spreek/schrijf die hetzelfde meemaakt als ik.
Ik heb ook 2 kindjes (dochters). 1 van 13 maanden en 1 dochter van 3 jaar en 4 maanden.
Mijn oudste dochter gaat al naar de PSZ sinds zij 2 jaar en 2 maanden is.
Mijn dochter is ook een kat-uit-de-boom-kijker.
Thuis druk en een moedertje tegen mijn andere dochter. Ze kan lekker zelfstandig spelen, knutselen, zingen, dansen etc. Maar aangekomen op de PSZ wordt het een bang en ielig meisje. Vingers in haar mond en minimaal praten.
Ook van de juffen krijg ik te horen dat zij passief is. Als ik dan vertel dat zij tuis heel anders is, kijken ze me altijd vreemd aan. Daar heb je weer zo'n moeder die het negatieve niet van haar kind wil zien.
Mijn   dochter is ook sinds 6 maanden ziek. Zij loopt hiervooor bij een kinderarts. Ik hou de juffen op de hoogte, maar zij vinden dat zij haar als een gewoon meisje moeten behandelen en dat zij(mijn dochter) soms wat over haar ziek zijn zeurt (!!!!)
Ik heb vanmorgen gelijk een afspraak gemaakt met de juffen om volgende week bij ekaar te gaan zitten. Samen met mijn man.

Dit is een heel verhaal over mij en mijn gezin. Maar zoals je misschien leest zit het mij heel erg hoog. Hoe ga jij hiermee om?

Gr.
 
Hallo,

Heel herkenbaar wat je schrijft.
Ieder kind heeft een eigen manier om informatie te verwerken. Ieder kind doet dit op een unieke wijze en heeft strategieën ontwikkeld om dingen op te nemen, te onthouden en te gebruiken in situaties. Veel kinderen hebben hierbij geen problemen, maar een grote groep kinderen heeft dit wel. Deze kinderen hebben hun “hoofd vol”, worden druk of juist heel stil van alle informatie die op ze afkomt, ze zijn dromerig of snel afgeleid. Vaak vinden kinderen het moeilijk om te reageren in situaties, omdat ze geen grip hebben op wat er op ze afkomt. Een hartelijke groet, Bernarda Geurtzen
 
De juffen kijken me niet vreemd aan als ik vertel dat ze thuis heel anders is. Is nl toch vaak zo met kids.
Maar je zult het niet geloven, afgelopen maandag heeft ze honderduit gepraat!
we waren zondag naar een musical vd Sprookjesboom geweest en daar heeft ze vanalles over verteld op de peutergroep ze vond het geweldig, ik wist niet wat ik hoorde.
Zie je wel dat ze het wel kan, dacht ik.
Maar voor hetzelfde geld was het maar eenmalig......
Wij nemen ze tegenwoordig ook naar zoveel mogelijk dingen mee om onder de mensen/kinderen te komen. Niet dat we anders altijd thuis blijven maar pushen het nu een beetje meer, snap je?
Ook hoor je dat kinderen erg veranderen als de naar de basisschool gaan, dat ze dan pas een beetje "los"komen. Ik geloof vast wel dat het goed komt hoor maar ik zou het toch ook es zo leuk vinden als ik mn kind es lekker zou zien spelen en ravotten met andere kids...
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan