Ze voelt de verandering eraan komen...

A

ANONYMOUS_USERNAME

Zoals jullie weten krijgt Isabelle er in augustus een broertje of een zusje bij. We proberen haar er goed op voor te bereiden. Zo rond de meivakantie is Isabelle naar een andere kamer gegaan en is haar oude kamertje babykamer geworden/gebleven.
Sinds kort is ze ook aan het wennen aan de psz. Allemaal veranderingen dus...

Het overgaan op de nieuwe kamer ging geweldig goed... Ze kwam niet uit bed, was duidelijk trots op haar kamer, vertelde het tegen iedereen...tot vanavond "IK WIL OP MIJN OUDE KAMER SLAPEN!"
Tuurlijk kan dat niet meer. Het bedje staat alweer hoog, is niet opgemaakt en alles is klaar voor de baby...
Vanmiddag op verjaardag bij de buren. Er kwam opeens veel bezoek tegelijk binnen. Huilen, ik wil bij mama! Ik zag de angst in haar oogjes...
Ze zegt dus ook al "ik kan beter niet naar de psz gaan". Pffffff!

Gelukkig konden we door veel te praten ervoor zorgen dat ze nu toch weer lekker op haar grote meisjes kamer ligt te slapen. Ze heeft even in de baby's bed geleden en ik heb gezegd dat ze dan mama mag helpen en even op de commonde. Dat hij/zij daar dan een schone luier krijgt en dat ze dan ook mag helpen. Daar werd ze wel rustig van. En ik heb gezegd dat de baby ook haar nieuwe kamer wil zien. Dat die nog niet weet dat ze mooie prinsessen op haar kamer heeft... Zo ging ze toch nog lekker slapen. Maar ik moet zeggen dat ik er zelf toch wel van schrok...
Hoe zal het gaan? Ik verwacht toch wel dat ze jaloers zal zijn... Haar babyborn staat al klaar.
Hoe ging het bij de andere kindjes die een broertje/zusje kregen? Waren ze jaloers? Hoe lang duurde dat? Hoe ging je ermee om? Voelden ze ook op het laatst de verandering eraan komen?

Alvast bedankt weer!
Groetjes Babybelle
 
Heeel herkenbaar! Alice kan nu elk moment een broertje of zusje krijgen maar sinds een maand ofzo is ze echt heel afhankelijk van mij geworden..... wij hebben ook geprobeerd haar zo goed mogelijk voor te bereiden door haar op tijd een andere kamer enzo te geven maar ze heeft echt wel heeel goed door dat er wat gaat gebeuren.
De laatste week gaat het gelukkig wat beter maar daarvoor hadden we een week dat mama echt overal bij moest zijn terwijl papa normaal gesproken ook best veel doet. Het eerste wat ze sochtends zei was mama...en dan de hele dag door. En bijvoorbeeld als we naar de kerk gaan op zondag dan gaat zij altijd naar de oppas, nooit geen probleem eigenlijk maar de laatste 2 zondagen mag ik niet weg.... en ga zo maar door.

Goed, heb er wel vertrouwen in dat het allemaal goed komt als de baby er eenmaal is maar we zullen zien en ik moet hier in het ziekenhuis bevallen en dan blijf je ook minstens 1 nacht dus dat zal wel een moeilijk nachtje worden ben ik bang..

In elk geval succes ermee!

Groetjes Alberdien
 
Hai,

Hier is het de eerste maanden wel even wennen geweest maar zoals ik eerder al schreef was dat met name omdat Mette te jong was om het fatsoenlijk te begrijpen)1,5). Wij hebben haar speciaal haar eigen kamertje laten houden.... Die verandering vonden we te groot dus hebben we een andere kamer omgetoverd in babykamer. Ook omdat Mette al vanaf de geboorte een prinsessenkamer heeft met veel roze en zilver dus tja daar past een jongetje zowiezo niet in. Ze is ook nog niet toe aan een groot bed dus voor haar is het goed zo. Ik denk dat je er niet onderuit kan dat het even moeilijk zal zijn. Het is voor zo'n klein wijffie gewoon heel wat. Het enige wat je kan doen (en zo te horen doen jullie dat al) is haar extra veel aandacht en liefde geven en vooral niet boos worden om haar buien. Ze zal straks even niet weten wat haar overkomt en daar kan ze erg vervelend van worden. Onze dramaqueen is stapelgek op haar broertje en wil niks anders dan kusjes geven maar aandacht delen is af en toe nog steeds moeilijk. Als ik met Jens bezig ben en papa haar naar bed wil brengen breekt ze de tent af want MAMA moet dat doen. En weet je...ik doe dat dan ook gewoon want mijn meisje heeft me nodig en kleine Jens krijgt aandacht genoeg als nieuwste gezinslid. Als Mette dat speciale momentje heeft gehad is ze vervolgens weer erg lief. Kortom geef haar het gevoel dat ze speciaal is en doe zodra je op de been bent na de bevalling ook wat dingetjes samen met haar. Lekker even weg saampjes. Ik ga wel eens met Mette naar de markt of samen onder de douche. Kortom het gewoon laten gebeuren en ervoor zorgen dat Isabelle niet vergeten wordt is het advies wat ik zal geven.
Jens is inmiddels 6 maanden en Mette weet niet beter dan dat hij erbij hoort. Als hij er niet is vraagt ze naar hem en als ze wakker wordt wil ze naar hem toe. Het is dus maar een fase..

lfs ing
 
Hier precies hetzelfde verhaal als Ing. Veerle kreeg er eind januari 2 broertjes bij. Ze heeft wel een ander kamertje gekregen een tijd daarvoor, maar wel dezelfde meubeltjes. We vonden haar toen nog te klein voor een peuterbedje dus ze is gewoon in haar ledikantje blijven slapen. Ik heb heel veel dingen daarvoor met Veerle samen gedaan, samen kleertjes kopen voor de baby's etc. Helaas werd in opgenomen in het ziekenhuis ruim een maand voor de bevalling en zijn de jongens met een spoedkeizersnede te vroeg gehaald. Werden rampzalige eerste weken en dat heeft helaas wel invloed op Veerle gehad. Veerle kreeg een week na de bevalling ook nog zware griep en dat hield in dat ze niet mee mocht naar de couveuzeafdeling etc, ze ging op de creche over van de babygroep naar peutergroep en daar kon ze alleen maar huilen.... Heb in die tijd heel veel gehuild, maar als ik er nu op terugkijk is ze eigenlijl niet echt jaloers geweest . Ook doe ik of mijn man nog veel dingen alleen met Veerle of we gaan een stuk wandelen met z'n allen etc. Veerle was 19 maanden toen haar broertjes kwamen, echt voorbereiden konden we haar niet. Maar ze vindt haar broertjes vanaf het begin helemaal geweldig!!! Ze mist ze ook echt als ze er niet zijn.

Heel veel sterkte met de voorbereidingen, gaat allemaal goed komen hoor!!!

Groetjes, Floor
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan