Zes mnd na bevalling dip?

<p>Hoi iedereen,</p><p> </p><p>Terwijl ik dit typ krijg ik alweer de tranen in mijn ogen, omdat ik er ook zo van baal dat het allemaal weer gebeurd.</p><p>Ik ben nu inmiddels zeven maanden geleden bevallen van ons derde kindje. Na mijn tweede kreeg ik na vier mnd last van angstgevoelens die zomaar opkwamen, zweetaanvallen, slecht slapen en nog wat dingen.</p><p>Nu sinds een aantal weken heb ik weer last van angsten, zweten, haaruitval, slecht slapen, hoofdpijn, een soort watten gevoel in mijn hoofd, lichamelijke pijntjes. Ik heb al een uitgebreid bloedonderzoek gehad, vit b6 is iets verhoogd verder niks. Echo bij de gynaecoloog ivm pijn in onderbuik, dit is waarschijnlijk mijn bekken waar ik ook ineens weer last van heb. De bekken fysiotherapeut heeft gevoeld dat mijn bekkenbodem te gespannen is door de stress die ik heb hiervan. De osteopaat heeft me twee keer behandeld en dat heeft wel wat geholpen, maar ik hou spierklachten.</p><p>Daarnaast heb ik ontspannings en ademhaling therapie en daar praat ik ook veel over wat ik voel.</p><p>Ik vind het zo gek dat ik me tot ongeveer 5,5 mnd best goed voelde en ineens bam. Ik vind het eng dat ik geen vat heb op wat mijn lichaam doet en ben snel bang om iets ernstigs te hebben. De vorige keer kreeg ik vd huisarts oxazepam, maar toen ging het helemaal mis. Dus medicijnen wil ik absoluut niet, want ik reageer overal best heftig op. Ik heb sowieso al snel last van mijn hormonen, maar is dit ook hormonaal?</p><p>Herkent iemand zich hierin?</p>
 
Ik ben zelf niet bevallen, dus ik heb geen ervaring met zwangerschapshormonen, maar ik heb wel andere hormoonafwijkingen dus ik weet dat dat erg veel invloed heeft op hoe je je voelt.
Ik vind het heel logisch dat je met 3 kinderen vermoeid bent, en van vermoeidheid worden je gedachten ook zwarter. Het lijkt me allemaal heel normaal, maar wel heel erg vervelend! Blijf erover praten en je gevoelens uiten, dat is heel belangrijk. En probeer te accepteren dat je je zo voelt, maar besef steeds (hardop) dat het de Hormonen zijn die zo doen en dat er in het echt niet zoveel aan de hand is.
'Je moet niet alles geloven wat je denkt.' Is een uitspraak die mij vaak helpt bij dat soort perioden.
Sterkte!
 
Hoihoi,

Wat vervelend dat je je zo rot voelt!
Ik heb bij alle3 mijn kids even een dip gehad een aantal maanden na de bevalling, dus ik denk dat hoe je je voelt inderdaad hormonaal is ook.

Wees lief voor jezelf, 3 kids is best heel pittig, ik weet soms ook niet hoe ik het moet bolwerken, na een huilbui en een zak chips gaat het weer en pak ik het stokje weer op.

Mijn hormonen zijn ook een lange tijd na mijn bevalling een beetje uit balans, dan ga ik van heeeel vrolijk naar heeeel depressief en soms wel 3x per dag.....dat ebt weg langerzamerhand, je lichaam moet denk ik even ontzwangeren.

Heel veel sterkte gewenst, en hou je hoofd omhoog! Je mag moe zijn, je mag huilen, je mag niks doen, lief zijn voor jezelf!!!!

X
 
Hoi. 
Bij mijn eerste kreeg ik die klap na 1 jaar. Ik ging constant door, stond constant aan. En opeens zei mijn lijf tot hier en niet verder. 
Ik heb gewoon echt een mommy burn out gehad. Ik werkte op een kdv, had een scoutinggroep van 7 tot 12 jaar en een kleine van 1 thuis. Too much kinderen zeg maar!
Ik ben toen voor een zeer uitgebreid bloedonderzoek gegaan en heb op basis daarvan aangepaste vitamine geslikt. Verder had ik 1 dag of 2 avonden in de week "vrij". Geen huishouden, geen kinderen, gewoon tijd om nix te doen, met vriendinnen af te spreken oid. Meestal ging ik 1 avond zwemmen, baantjes trekken en een avond gezellig aan de klets ergens.
Dit stukje ik-tijd doe ik nu nog. Kleine is ondertussen 2,5 en ik ben 19w in verwachting van de tweede. Ik neem nu veel sneller mijn rust, en wil voorkomen dat ik ba de bevalling weer zoiets meemaak.
 
Terug
Bovenaan