Na een jaar proberen zijn wij bij de gynaecoloog terechtgekomen. Een baarmoederfoto wees uit dat mijn eileiders volledig verstopt waren. Dat was even heel erg schrikken want in een kort ogenblik leek IVF opeens de enige manier om zwanger te kunnen worden. Tijdens een kijkoperatie bleek vervolgens wonder boven wonder dat m'n eileiders wel open waren. Waarschijnlijk had ik een spasme van de eileiders gehad tijdens de baarmoederfoto of was er toch iets van een stagnatie. Half augustus spraken we met onze gynaecoloog af nog een half jaar te profiteren van het feit dat mijn eileiders nu doorgespoeld zijn (dit vergroot de kans op zwangerschap) en dat we, als het niet vanzelf zou lukken, daarna terug zouden komen om te starten met inseminatie.
Ik had er ondanks dit goede nieuws niet echt veel geloof in, maar toch... een testje vorige week wees uit dat ik zwanger ben!! Direct de eerste maand na het doorspoelen van m'n eileiders. Een onwerkelijke droom gewoon.
Ik wil er zo graag van genieten maar het lukt me gewoon niet. Ik heb niet zo heel erg veel last van kwaaltjes (dus weinig bevestiging), wel wat van m'n borsten en boterhammen smaken me niet meer zo. Beetje last van m'n maag ook, ga ook als een trein naar de wc iedere dag (niks geen verstopping waar ze zoveel over schrijven). Maar ja, ik ben ook behoorlijk nerveus, en dat slaat bij mij altijd op mijn maag en trek in eten heb ik dan ook niet.. Ik heb nog een week getemperatuurd om te kijken of hij wel hoog bleef, maar ben daar nu mee gekapt. Want als hij een dag wat lager was raakte ik gelijk in de stress. Net als iedere dag dat ik wat minder afscheiding heb, of mijn borsten lang niet zo gevoelig zijn als de dag ervoor, denk ik dat dat het teken is dat het mis gaat. Gelukkig mag ik 12 oktober al naar de gynaecoloog voor een echo op 8 weken. Pas als dan alles goed blijkt denk ik dat ik pas kan gaan genieten. Stond gisteren in de boekenzaak met een boek over zwangerschap in m'n handen maar durfde het gewoon niet te kopen.
Ben ik de enige die zichzelf zo gek maakt? En wie kan me een beetje geruststellen?
Ik had er ondanks dit goede nieuws niet echt veel geloof in, maar toch... een testje vorige week wees uit dat ik zwanger ben!! Direct de eerste maand na het doorspoelen van m'n eileiders. Een onwerkelijke droom gewoon.
Ik wil er zo graag van genieten maar het lukt me gewoon niet. Ik heb niet zo heel erg veel last van kwaaltjes (dus weinig bevestiging), wel wat van m'n borsten en boterhammen smaken me niet meer zo. Beetje last van m'n maag ook, ga ook als een trein naar de wc iedere dag (niks geen verstopping waar ze zoveel over schrijven). Maar ja, ik ben ook behoorlijk nerveus, en dat slaat bij mij altijd op mijn maag en trek in eten heb ik dan ook niet.. Ik heb nog een week getemperatuurd om te kijken of hij wel hoog bleef, maar ben daar nu mee gekapt. Want als hij een dag wat lager was raakte ik gelijk in de stress. Net als iedere dag dat ik wat minder afscheiding heb, of mijn borsten lang niet zo gevoelig zijn als de dag ervoor, denk ik dat dat het teken is dat het mis gaat. Gelukkig mag ik 12 oktober al naar de gynaecoloog voor een echo op 8 weken. Pas als dan alles goed blijkt denk ik dat ik pas kan gaan genieten. Stond gisteren in de boekenzaak met een boek over zwangerschap in m'n handen maar durfde het gewoon niet te kopen.
Ben ik de enige die zichzelf zo gek maakt? En wie kan me een beetje geruststellen?