Zeuren.....

A

Anoniem

Guest
Hallo,
Stijn gaat nu een beetje de peuterpuberteit in, heb ik het vermoeden...
Hebben jullie kids hier ook last van?
Soms kan hij wel 10 keer zeuren om een snoepje of om mee te gaan spelen op zijn kamertje of iets dergelijks.
Ik vind het moeilijk om gewoon direct te zijn en bij het antwoord te blijven wat ik de eerste geef. het gaat vaak 4 keer zeuren (soms wel eens schreeuwen, zodat je het 'echt"hoort) en dan heb ik zoiets van wat moet ik nu. Ik negeer hem dan als ik al 4 keer heb gezegt dat hij geen snoepje krijgt, maar na 5 min. probeert hij het nog een keer en ga zo maar door.
Wat heeft zin? En wat doen jullie als jullie kind met dingen gooit, ergens aan komt wat niet mag of zoiets dergelijks? Al straffen of gewoon herhalen dat het niet mag ofzo?
Zijn er goede tips?
groetjes Loes
 
Hoi,

de peuterpuberteit begint hier ook langerzamerhand te beginnen (in tweevoud). Op zich valt het zeuren nog wel mee, dat geven ze nog redelijk snel op. Ze belanden nog niet in een driftbui. We zijn wel consequent in het nee zeggen als ze zeuren om een koekje of om de tv.

We merken wel dat ze meer hun eigen zin doordrijven als ze ergens geen in zin hebben. Bijvoorbeeld als ze hun jas niet aan willen  doen, de andere kant op willen lopen. We pakken wel door dat wij bepalen wat er gebeurt in dat soort situaties. Maar we straffen nog niet echt. We pakken ze af en toe wel stevig bij de arm als ze ons uitdagen. Ik zou echter niet echt weten hoe we zouden ze zouden moeten straffen.

Natuurlijk hebben we niet altijd even veel geduld, wie wel? Maar ik merk wel dat schreeuwen niet helpt bij die van ons (en toch doe ik het wel eens). Negeren werkt meestal effectiever.

groetjes,
Martine
 
Hoi!

Ik herken je helemaal in je verhaal. Tom word in febr. 2 jr. en hij kan nu echt moeilijk doen, zeuren, vragen, uitdagen, boos worden enz. enz.

Bij mij is het heel simpel, nee is nee.
Concequent zijn is echt het beste. Dit is duidelijk voor je kind, en hij weet wat hij aan je heeft. Natuurlijk heb ik ook wel mijn zwakke momenten... maar ik blijf toch meestal wel bij mijn standpunt.
Want als ik toe ga geven, heb ik straks een onhandelbaar kind, en das dan helemaal aan mezelf te wijten.

Ik vind het ook wel moeilijk hoor, want ik wil ook een gezellige dag met mijn ventje hebben. En als ik elke keer nee zeg, en hij overal moeilijk over doet, word de sfeer er niet beter op. Dan ga ik hem afleiden, gaan we samen spelen.

Als hij echt aan het drammen gaat, dus jammeren, zin doordrijven enz enz.
Dan heb ik het ook een keer gehad, na 4x zet ik hem op zijn kont op de grond, vertel hem dat hij rustig moet doen en als hij weer normaal kan doen dat hij dan weer terug mag komen. Nou dan raast hij 5 min. en dan ist ook weer over.

Tis gewoon heel veel herhalen, en wat ik merk wat echt helpt..
Is niet van een afstandje gaan lopen schreeuwen, wat wel of niet mag...dat hij moet stoppen e.d. Maar naar hem toe gaan, op je hurken gaan zitten, hem je laten aan kijken en hem dan vertellen dat het niet mag. De nanny manier haha... maar het helpt hier echt!

Maar vergeet vooral niet hem/haar te complimenteren als hij/zij wel wat goed doet!
Niet alleen maar straffen en aanpakken.

Misschien heb je wat aan mijn verhaal.
Liefs Nens
 
p.s. wat ik nog vergeten wat. Het is idd ook vaak het negeren wat helpt. Want meestal is het gewoon aandacht vragen. En negatieve aandacht is ook aandacht! Dus het maakt ze dan echt niet uit of je boos word, want ze hebben toch je aandacht.
 
Mijn zoontje  is van januari 2007 en gaat ook al aardig in de richting van "Ik ben bijna 2 en zeg ook al nee".
Sinds kort heeft hij ontdekt waar de snoepjes en de koekjes liggen en dus is het iedere dag weer een hele strijd. Afgelopen vrijdag heb ik ontdekt dat wanneer ik hem waarschuw en zeg dat hij anders voor straf op de stoel moet, dat hij dan stopt. Hopelijk blijft dit werken. En soms laat ik hem ook gewoon uitrazen in de keuken, uiteindelijk stopt hij dan en geeft het op.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan