Goedemorgen allemaal,
Wij hebben een zoontje van net 1 jaar. Wij hebben best een pittig jaar achter de rug. De eerste 3 maanden is hij een huilbaby geweest. Van fles tot fles gehuild. Na 3 maanden kwamen we erachter dat hij flinke hoofdpijn heeft gehad door de bevalling en daardoor zoveel huilde. Nadat dit verholpen was, was het een lieve rustige baby. Maar al snel volgde zijn ontelbare oorontstekingen. Hiervoor mag hij binnenkort geopereerd worden. Er worden buisjes geplaatst en zijn neusamandelen worden eruit gehaald. Naast alle oorontstekingen is hij ook nog een aantal keren ziek geweest van virussen zoals ieder kind. Maar door al die ziekerige periode's heeft hij bijna een heel jaar lang veel gehuild en snachts slechte nachten gemaakt. We zijn sinds 2 weken geleden pas tot het moment gekomen dat hij eindelijk snachts doorslaapt. Wel wordt hij nog erg vroeg wakker. 05:00 uur is tegenwoordig normaal. Het is niet ideaal maar we zijn allang blij dat hij doorslaapt.
Ons zoontje huilt alsnog best veel overdag. Waar we af en toe wel over twijfelen is of hij nou iets onder de leden heeft of niet.. de ene keer heeft hij wel weer iets onder de leden maar de andere keer is het gewoon zeurderig gedrag. Ik ben zo moe van het afgelopen jaar dat we een extra dag opvang hebben geregeld zodat ik kan bijkomen. Mijn man werkt de hele dag dus meerendeel van de zorg ligt bij mij. Financieel is het wel wat zwaarder nu hij een extra dag gaat maar ik heb het echt nodig. Ik kon opgegeven moment alleen nog maar huilen van onmacht en frustratie.
Nu vroeg ik me af hoe ik hiermee om moet gaan? Hij kan (vooral in de ochtend) enorm zeurderig zijn.
* Het begint al met uit bed halen. Daar huilt hij alsof zijn leven ervan af hangt.
* Na het uit bed halen is niks goed. Het enige wat werkt is continu met hem spelen of eten geven. Ik neem vaak echt wel even de tijd voor hem maar na een half uur lang spelen zou ik ook graag even iets voor mezelf willen doen.
* Als ik tegen hem zeg dat ik even naar de wc ga en dat ik zo terug ben blijft hij jammeren tot ik terug ben.
* Als ik op een wat strengere toon zeg dat ik het even zat ben dat hij zo zeurt gaat hij nog harder huilen.
* Negeren werkt soms maar ook niet altijd.
*Als hij tijdens het verschonen ze drinkfles niet krijgt schreeuwt hij het uit van frustratie. Dit doet hij niet bij de opvang of bij oma.
* Ook tijdens het eten speelt er veel frustratie een rol omdat hij wil eten maar nog niet alles zelf kan. Dus wij voeren hem maar als het niet snel genoeg gaat wordt hij heel boos of gaat huilen.
Wanneer hij ziek is of iets onder de leden heeft wordt dit gedrag versterkt. Meestal geven we dan ook wat meer toe aan dit gedrag omdat we het vervelend vinden dat hij ziek is.
Wat zijn jullie ervaringen en hebben jullie eventueel nog tips?
Groetjes een moeder die moe is.
Wij hebben een zoontje van net 1 jaar. Wij hebben best een pittig jaar achter de rug. De eerste 3 maanden is hij een huilbaby geweest. Van fles tot fles gehuild. Na 3 maanden kwamen we erachter dat hij flinke hoofdpijn heeft gehad door de bevalling en daardoor zoveel huilde. Nadat dit verholpen was, was het een lieve rustige baby. Maar al snel volgde zijn ontelbare oorontstekingen. Hiervoor mag hij binnenkort geopereerd worden. Er worden buisjes geplaatst en zijn neusamandelen worden eruit gehaald. Naast alle oorontstekingen is hij ook nog een aantal keren ziek geweest van virussen zoals ieder kind. Maar door al die ziekerige periode's heeft hij bijna een heel jaar lang veel gehuild en snachts slechte nachten gemaakt. We zijn sinds 2 weken geleden pas tot het moment gekomen dat hij eindelijk snachts doorslaapt. Wel wordt hij nog erg vroeg wakker. 05:00 uur is tegenwoordig normaal. Het is niet ideaal maar we zijn allang blij dat hij doorslaapt.
Ons zoontje huilt alsnog best veel overdag. Waar we af en toe wel over twijfelen is of hij nou iets onder de leden heeft of niet.. de ene keer heeft hij wel weer iets onder de leden maar de andere keer is het gewoon zeurderig gedrag. Ik ben zo moe van het afgelopen jaar dat we een extra dag opvang hebben geregeld zodat ik kan bijkomen. Mijn man werkt de hele dag dus meerendeel van de zorg ligt bij mij. Financieel is het wel wat zwaarder nu hij een extra dag gaat maar ik heb het echt nodig. Ik kon opgegeven moment alleen nog maar huilen van onmacht en frustratie.
Nu vroeg ik me af hoe ik hiermee om moet gaan? Hij kan (vooral in de ochtend) enorm zeurderig zijn.
* Het begint al met uit bed halen. Daar huilt hij alsof zijn leven ervan af hangt.
* Na het uit bed halen is niks goed. Het enige wat werkt is continu met hem spelen of eten geven. Ik neem vaak echt wel even de tijd voor hem maar na een half uur lang spelen zou ik ook graag even iets voor mezelf willen doen.
* Als ik tegen hem zeg dat ik even naar de wc ga en dat ik zo terug ben blijft hij jammeren tot ik terug ben.
* Als ik op een wat strengere toon zeg dat ik het even zat ben dat hij zo zeurt gaat hij nog harder huilen.
* Negeren werkt soms maar ook niet altijd.
*Als hij tijdens het verschonen ze drinkfles niet krijgt schreeuwt hij het uit van frustratie. Dit doet hij niet bij de opvang of bij oma.
* Ook tijdens het eten speelt er veel frustratie een rol omdat hij wil eten maar nog niet alles zelf kan. Dus wij voeren hem maar als het niet snel genoeg gaat wordt hij heel boos of gaat huilen.
Wanneer hij ziek is of iets onder de leden heeft wordt dit gedrag versterkt. Meestal geven we dan ook wat meer toe aan dit gedrag omdat we het vervelend vinden dat hij ziek is.
Wat zijn jullie ervaringen en hebben jullie eventueel nog tips?
Groetjes een moeder die moe is.
