Zie er tegen op om omgeving in te lichten

G

Gebruiker10193179

Hey,

Ik zit met iets stoms en het slaat nergens op, maar ik zie er enorm tegenop om mijn omgeving te moeten vertellen dat ik zwanger ben. Iedereen zal super blij voor ons zijn, maar ik wil geen felicitaties. Vorig jaar heb ik wegens medische redenen twee zeer gewenste zwangerschappen moeten afbreken. Eenmaal met 23 weken en eenmaal met 17 weken.
Nu, 7 maanden na de geboorte van ons tweede kindje, ben ik opnieuw zwanger.
Ik ben er super blij mee en probeer te genieten, maar ik heb nu twee keer zowel felicitaties als condoleances ontvangen en ik wil gewoon geen goedbedoelde lieve berichtjes of telefoontjes krijgen. We hebben super lieve mensen om ons heen, maar ik wil het gesprek gewoon niet voeren. Ja het is spannend, ja we blijven positief, nee er is geen reden waarom het weer mis zou gaan. Etc. Etc. Steeds weer opnieuw.
We hebben al besloten dat we het alleen in kleine kring gaan vertellen na de eerste echo, dus ouders en broers en zussen, maar zelfs daar zie ik tegenop. Laat staan de kring daarbuiten. Maar goed, je gaat het over een tijdje natuurlijk wel beginnen te zien.
Is het raar dat ik niet over de zwangerschap wil praten? Ik ben enorm gelukkig dat ik een derde keer zwanger heb mogen worden, begrijp me niet verkeerd. Maar ik wil het niet meer de rest van de wereld delen.
Iemand tips over hoe ik hier mee om kan gaan? Het is wel redelijk bekend dat we hopen op een kindje dus er wordt ook wel eens naar gevraagd.
Zijn het hormonen, stel ik me aan? Ik ben niet bang voor een miskraam, maar wel voor de echo's, met name de 20 weken echo. Het liefst zou ik het tot die tijd voor me houden maar dat zal qua buik niet lukken vrees ik.
Moet ik zeggen dat ik zwanger ben maar er verder niet over wil praten of zal ik sociaal wenselijk het riedeltje steeds afspelen om mensen geen vervelend gevoel te geven? Het is namelijk al een beladen onderwerp en ik merk dat mensen het ook moeilijk vinden om zich een houding te geven, dus ik wil het ze ook niet moeilijker maken dan nodig.

Liefs, Sanne
 
Ik begrijp je heel goed! Wij hebben het zelfs alleen maar tegen mn moeder, zusje en schoonmoeder verteld. De rest van de broers en zussen niet eens ingelicht nog. Volgende week hopen we de termijnecho te hebben dan vertellen we het de anderen. Inmiddels wordt het verbergen ook moeilijker. Wij houden het heel simpel: een appje en dan kijken we pas als wij er weer klaar voor zijn!
 
Gefeliciteerd ten eerste!
Ik zou gewoon zeggen dat je er liever niet over wilt praten als het ter sprake komt. Mensen die er graag iets over willen zeggen doen dat ook met goede bedoelingen en als ik voor mezelf denk zou ik het fijner vinden te horen dat je er liever niet over praat dan het je per ongeluk moeilijk te maken.
 
[quote quote=10444279]Gefeliciteerd ten eerste! Ik zou gewoon zeggen dat je er liever niet over wilt praten als het ter sprake komt. Mensen die er graag iets over willen zeggen doen dat ook met goede bedoelingen en als ik voor mezelf denk zou ik het fijner vinden te horen dat je er liever niet over praat dan het je per ongeluk moeilijk te maken.[/quote]
Ik bedoel overigens niet dat dat voor die mensen persoonlijk fijner is want het gaat hier om jou. Maar dat je ze dan misschien wel handvatten geeft om er op een voor jou fijnere manier mee om te gaan. 
 
Ik vind dat niet gek hoor. En als jij dat zo voelt dan is dat hoe het is. Dat mag er zijn. 
Misschien voor de volgende kring gewoon niks zeggen, en als mensen het gaan zien en ernaar vragen, gewoon de waarheid vertellen? Dat je idd zwanger bent, en niks gezegd hebt omdat je er liever nog niet teveel over wilt praten. Dat dat wel komt op een moment dat het voor jou goed voelt. 
Ik zou dat niet gek vinden als een vriendin oid dat tegen mij zou zeggen. En als iemand mij dan alsnog vragen stelt, stel dat ik in jouw schoenen stond, dan zou ik gewoon met een lach een overduidelijk afleidende vraag stellen. Dan hou je het luchtig en is de hint duidelijk. Vragen ze dan alsnog door, even vriendelijk herhalen dat jullie het er later wel over hebben, maar dat je het lief vindt dat er interesse is. 
Zoiets zou ik doen om gesprekken te vermijden. 
Ik snap trouwens de beladenheid bij jullie hoor. Maar ik heb dat gevoel van steeds weer hetzelfde gesprek al als ik op mn werk kom na een vakantie ofzo. Bij de derde keer hetzelfde verhaal wordt het al erg kort haha
 
Gebruiker ik snap je wel. Ik heb afgelopen maart onze zwangerschap met 18 weken moeten beëindigen om medische redenen. Super veel lieve kaartjes en berichtjes ontvangen van familie, vrienden en collega's. Ook hier zou ik mocht het ons gegund zijn om opnieuw zwanger te worden te wachten met het vertellen. De ouders zouden het wel al sneller te horen krijgen, maar het liefst wacht ik ook bij hen nog tot de termijn echo van 12 weken. En de kring daarbuiten het liefst na NIPT de 20 weken echo. Mijn advies is doe vooral waar jij en je partner je goed bij voelen en heb het er ook met elkaar over. Dat is denk ik het belangrijkste. Hopelijk kan je genieten van deze zwangerschap en komt er straks een super gezond kindje.
 
Dank jullie wel voor alle reacties. Ik ga jullie tips zeker opvolgen, en alleen erover praten met mensen met wie ik dat wil. De rest idd bedanken voor de interesse maar ook aangeven dat ik het er verder niet te veel over wil hebben. Gelukkig kan ik veel thuiswerken, dus collega's kan ik goed ontwijken :)
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan