Hoi allemaal,
Hier even een huilbuitje van mij. Ik zie het even helemaal niet meer zitten... Esther (9 weken) huilt steeds meer. Het is niet zo dat ze aan één stuk door krijst. Eigenlijk huilt ze helemaal niet vreselijk veel als je het optelt. Maar ze lijkt nooit tevreden, behalve misschien na haar ochtendvoeding een uurtje. Daarna begint ze met jengelen, huilen en krijsen zodra het ook maar even niet gaat zoals ze wil. Niets lijkt goed. Eerst werd ze nog wel stil als ze bij mij lag, maar dat is nu ook niet leuk meer. Rondlopen door huis is 5 minuten leuk en daarna ook niet meer. En zodra ik alleen maar naar de bank kijk begint ze al te krijsen. Knuffelen is er ook niet meer bij, zodra ik haar tegen me aantrek zet ze al een keel op. De enige manier om haar stil te krijgen is op stap gaan met de wandelwagen of de auto. Van pure ellende heb ik nou maar zo'n mobile op batterijen gekocht dat 3 kanten tegelijk opdraait enzo. Toen ze net huilde en ik haar niet kon troosten, heb ik haar daar onder gelegd en nu ligt ze zoet te kijken. Aan de ene kant fijn, want ik heb even mijn handen vrij. Maar ik moet zeggen dat het wel steekt dat ze bij mij niet stil wordt, maar van zo'n stom apparaat wel!!!
Lachen doet ze niet of nauwelijks. Eén keer dacht ik het echt te zien en daarna een paar pogingen tot, maar volgens mij is het meer dat ik het wÃl zien dan dat het echt zo is. Het is niet duidelijk een lach. En zelfs wat wij dan maar 'lachje' noemen heb ik niet meer dan een keer of 4 gezien.
En om het feest compleet te maken zit ze nu ook weer op 6 voedingen, waardoor ze weer minder te drinken in de fles mag om onder de liter te blijven, zodat ze nu ook nog krijst van de honger vanaf gemiddeld een half uur voor etenstijd.
Ik merk aan mezelf dat ik me steeds vaker aan haar irriteer: je hebt geslapen, je hebt gegeten, ik heb geprobeerd je te knuffelen, ik probeer je te vermaken....WAAROM IS HET DAN NOG STEEDS NIET GOED???? Het lijkt zo ondankbaar. En dan wijs ik mezelf meteen weer terecht: het is nog maar een klein baby'tje, ze doet het niet om mij te pesten, blijkbaar voelt ze zich niet fijn. Maar als ik dan van andere mensen hoor hoe goed het met hun kindjes gaat, of ik ga op bezoek bij iemand van de zwangerschapsgym en ik zie dat haar kindje zich zoooooo'n lange tijd zelf vermaakt en dan meteen lacht als je haar oppakt, dan ben ik wel stikjaloers! Niet netjes, maar wel waar.
Dat moest ik even kwijt. Even alle zelfmedelijden eruit. En nu ga ik snel weer weg, want de mobile is ook niet leuk meer en ze ligt weer te huilen....
Liefs,
Eveline
Hier even een huilbuitje van mij. Ik zie het even helemaal niet meer zitten... Esther (9 weken) huilt steeds meer. Het is niet zo dat ze aan één stuk door krijst. Eigenlijk huilt ze helemaal niet vreselijk veel als je het optelt. Maar ze lijkt nooit tevreden, behalve misschien na haar ochtendvoeding een uurtje. Daarna begint ze met jengelen, huilen en krijsen zodra het ook maar even niet gaat zoals ze wil. Niets lijkt goed. Eerst werd ze nog wel stil als ze bij mij lag, maar dat is nu ook niet leuk meer. Rondlopen door huis is 5 minuten leuk en daarna ook niet meer. En zodra ik alleen maar naar de bank kijk begint ze al te krijsen. Knuffelen is er ook niet meer bij, zodra ik haar tegen me aantrek zet ze al een keel op. De enige manier om haar stil te krijgen is op stap gaan met de wandelwagen of de auto. Van pure ellende heb ik nou maar zo'n mobile op batterijen gekocht dat 3 kanten tegelijk opdraait enzo. Toen ze net huilde en ik haar niet kon troosten, heb ik haar daar onder gelegd en nu ligt ze zoet te kijken. Aan de ene kant fijn, want ik heb even mijn handen vrij. Maar ik moet zeggen dat het wel steekt dat ze bij mij niet stil wordt, maar van zo'n stom apparaat wel!!!
Lachen doet ze niet of nauwelijks. Eén keer dacht ik het echt te zien en daarna een paar pogingen tot, maar volgens mij is het meer dat ik het wÃl zien dan dat het echt zo is. Het is niet duidelijk een lach. En zelfs wat wij dan maar 'lachje' noemen heb ik niet meer dan een keer of 4 gezien.
En om het feest compleet te maken zit ze nu ook weer op 6 voedingen, waardoor ze weer minder te drinken in de fles mag om onder de liter te blijven, zodat ze nu ook nog krijst van de honger vanaf gemiddeld een half uur voor etenstijd.
Ik merk aan mezelf dat ik me steeds vaker aan haar irriteer: je hebt geslapen, je hebt gegeten, ik heb geprobeerd je te knuffelen, ik probeer je te vermaken....WAAROM IS HET DAN NOG STEEDS NIET GOED???? Het lijkt zo ondankbaar. En dan wijs ik mezelf meteen weer terecht: het is nog maar een klein baby'tje, ze doet het niet om mij te pesten, blijkbaar voelt ze zich niet fijn. Maar als ik dan van andere mensen hoor hoe goed het met hun kindjes gaat, of ik ga op bezoek bij iemand van de zwangerschapsgym en ik zie dat haar kindje zich zoooooo'n lange tijd zelf vermaakt en dan meteen lacht als je haar oppakt, dan ben ik wel stikjaloers! Niet netjes, maar wel waar.
Dat moest ik even kwijt. Even alle zelfmedelijden eruit. En nu ga ik snel weer weg, want de mobile is ook niet leuk meer en ze ligt weer te huilen....
Liefs,
Eveline
);