ziek ziek en nog eens ziek

[ANONYMOUS_USERNAME]

ha meiden,

ik ben nu bijna 29 wk zwanger en de eerste 3 maanden gingen prima. ik had nergens last van maar toen de 3 maanden over waren is het gedonder begonnen. sinds die tijd ben ik geregeld dagen achter elkaar misselijk en aan het overgeven. ik ben sinds de zwangeschap nog maar een krappe 4 kilo gegroeit. toen ik nog niet in verwachting was baalde ik ervan dat het zolang duurde maar nu ik zwanger ben heb ik er maar weinig van kunnen genieten. en heb ik af en toe echt zoiets van laat die bevalling maar komen dan voel ik me eindelijk weer normaal. als je dus iedere keer maar een week normaal je dagelijkse dingen kunt doen en dan weer een week op bed moet liggen komen nu onderhand behoorlijk mijn neus uit. met de baby is alles goed en is reuze actief. we weten ook wat het is en is een meisje. er zijn mensen die zeggen dat het echt een meisjes dracht is. maar ja op dit moment maakt het niet uit wat ze tegen me zeggen want je raakt er fisiek en emotioneel helemaal kapot van. misschien zijn er meiden die zich in mij herkennen en die hun verhaal ook even bij me kwijt willen. ik heb nu echt het gevoel of ik de enigste ben die dit door moet maken. dus het is voor mij een troost om te weten of er meer meiden zijn die met het zelfde probleem te maken hebben als ik.

voor de meiden waar alles gewoon op rolletjes loopt ga zo door. stiekem ben ik wel heel jaloers op jullie maar goed het idee dat ik nog maar 11 wk moet troost me wel een beetje.

groetjes een zieke danielle

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

hoi danielle,

ik herken je verhaal helemaal. Ik was al heel snel erg dik, in totaal ben ik 30 kilo aangekomen en dat hing voor mijn gevoel allemaal aan de voorkant. Ik kon al heel snel niet meer uit de voeten, had last van mijn bekken, liep moeilijk enz enz. en toch had ik een voorspoedige zwangerschap, de laatste 10 weken ben ik met moeite doorgekomen, strompelde naar mijn werk en terug, sliep 's middags (oh wat heb ik veeel geslapen zeg) en was het op een gegeven moment echt spuugzat. Gelukkig kwam onze dochter 3 weken tevroeg, wat was ik blij zeg. Het klonk allemaal erg ondankbaar en dat was ik niet hoor. en geklaagd heb ik eigenlijk ook niet veel, want tja ik kreeg een kind en daar heb ik 10 jr op moeten wachten. Maar ik was heel blij dat ik mijn oude vertrouwde lijf weer terughad, kon bukken op iets op te rapen, enz enz.
Wens je heel veel sterkte met de laatste loodjes, zet m op he?

gr en liefs sandra (moeder van kim 10 mnd)

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Wat begrijp ik je goed! ik ben bijna 25 week zwanger, en heb een ontzettend vermoeiende zwangerschap. Mijn klacht is bekkeninstabiliteit en ook ik zie de bevalling echt als een verlossing van alle pijn. Als je dag en nacht pijn hebt, en dat niet gewend bent dan heb je het heel snel gehad, geloof me! Niet dat ik wil dat ze eerder komt helemaal niet, ik ben heel gelukkig met onze kleine meid, en wil haar ook absoluut uitdragen maar dan ben ik ook heel blij als het voorbij is. Zitten, liggen, lopen alles doet pijn, ik ben zo langzaam uitgeput en dan moet ik nog tot week 38, ivm met een keizersnede, daar de gynaecoloog nu al besloten heeft een gewone bevalling niet aan de durven! Kom op danielle! we komen hier echt doorheen, en dan hebben we beide ook iets heel moois! schrijf maar gerust alles van je af, dat lucht vaak ontzettend op, enne ik denk dat best wel een aantal meiden ook je verhaal begrijpen!

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi Danielle,
voor mij klinkt jouw verhaal ook erg bekend in de oren. Ik ben nu 35 weken zwanger en vanaf de eerste maand is het eigenlijk al mis. Vier maanden erg misselijk geweest, elke dag overgeven, 5 kilo afgevallen. Bij 29 weken was ik daardoor ook pas 4 kilo aangekomen. Nu 9 kilo totaal, maar dat is mede te wijten en de grote hoeveelheid vocht die ik vast houd. Verder begon de 5e maand met bekken klachten en die zijn er tot op de dag van vandaag niet beter op geworden. ik loop bij de fysio, werk al sinds september niet meer, is gewoon niet vol te houden. Ben namelijk doodmoe na een uurtje inspannen. Of het nu koken is of zittend strijken of auto rijden.
Geen lolletje dus, helemaal niet toen ik vier weken terug te horen kreeg dat ik zoutarm moest gaan eten omdat mijn bloeddruk te hoog is....
GRRRRRR.....nee, ook ik vind zwanger zijn NIET leuk!! Kan niet wachten totdat het voorbij is. Het enige waar ik lol aan beleef is als ik haar (opvallend, alle reacties komen van moeders met meiden?!) kamertje in kom en de kleertjes enzo bekijk.
Daarom wil ik zeggen; verwen jezelf een beetje nu, laat je negatieve gevoelens gewoon komen bij mensen die je nu steunen. Koop lekker leuke dingetjes voor je dochter en jezelf en ga lekker in bad zitten en doe kaarsjes aan. Het zijn kleine dingetjes, maar bij mij helpen ze echt. En nu het eind dichterbij komt begin ik me ook wel wat beter te voelen. Hoop dat jij dit ook hebt.
Heel erg veel sterkte, probeer niet in een te grote dip te komen (was ik zelf erg bang voor, vooral omdat ik eens eerder depri ben geweest en dit er op begon te lijken).
liefs!