ziek, ziek en nog eens ziek

Hoi,
Moet hier ook ff mijn verhaal kwijt hoor. Sinds een paar weken is Wiebe dus weer aan het spoken 's nachts, maar nu weten we waar het aan ligt, er heeft wat zitten broeien. Woensdag begon het allemaal, met de Sint, we zetten hem op de mat met al zijn speelgoed en hopla, heel de inhoud van zijn fles kwam er weer uit. Voor de rest die dag: zeuren en slecht eten. Donderdag naar Leuven voor allergietesten: nogaltijd allergisch voor koemelk, mogen binnekort over naar sojamelk en hij mag eieren hebben. Daar ook nog onderzocht, keel zag een beetje rood, maar niets ergs. Vrijdag, Wiebe buikgriep, papa buikgriep, ikke Godzijdank niet. Zaterdag, papa beter, Wiebe ook ietsjes, maar nu ikke buikgriep. Zondag, papa beter, mama beter, Wiebe terug slechter, naar ha van dienst geweest, nu heeft hij keel-en oorontsteking, en een verkoudheid.

Ik heb de voorbije nacht maar weer een uurtje of 5 geslapen, ben stikop, moet seffes nog gaan werken, jakkes.

Sorry, weer effe geklaag, maar moet het kwijt, zit hier gewoon te janken, voel me zo ellendig he. En je zou denken dat Wiebe goed zou slapen, nu hij wat ziekjes is, maar neen hoor, zelfs overdag slaapt hij slecht, van zijn schema klopt helemaal niks meer, allemaal schuld van oma en opa, grrrrr, maar ok, het is nu eenmaal zo. Nu ook weer, hij ligt een half uurtje in bed, is al weer wakker, terwijl hij anders zo 1.5 u slaapt. Weet niet hoelang ik dit nog ga volhouden hoor.
grtjs, Bea
 
arme Wiebe en arme mamma van Wiebe. Wel vervelend dat alles zo vermoeiend is! Probeer ook even te gaan liggen als hij even slaapt en maar hopen dat het snel weer beter gaat...

Sterkte, Joke.
 
Hoi Bea,

Ik hoop  dat het vandaag beter gaat bij jullie. Vreselijk hoor. Als moeder heb je gewoon geen tijd om ziek te zijn.
Toch wel fijn om even je hart te luchten hier hè. Ga gerust je gang hoor.
Dan ben je al moe door het slaappatroon van zón kleine en nu de ziektekiemen weer.
Ik ken het gevoel. Ik wens je veel sterkte en denk ook aan jezelf hoor.

Groeten Manon
 
He Bea,

Wij hebben in het verleden ook echt een pokke-periode (excusez mes mots) gekend en mijn moeder zei toen altijd: "Eens komt een moment dat het allemaal achter de rug is..." en ik geloofde het niet eens. Ik KON het niet geloven want ik zat er middenin, net als jij nu. Maar echt: die periode komt. Niet meer zoveel ziek, niet meer zovaak wakker, gewoon alles kunnen eten (melk-allerchie daargelaten natuurlijk, die van ons krijgt ook soja en hij vindt het prima) en vooral: alles wordt weer gezellig. Jouw tijd komt ook echt! Sterkte nog!

Anouk
 
Terug
Bovenaan