Pfff... ff klagen....
Afgelopen weekend had ik buikgriep en heb ik twee dagen op bed gelegen. Dinsdag ging het weer wat beter, maar woensdag kreeg ik een luchtweginfectie er over heen. Jemig, wat kan een mens zich klein en nietig voelen. Huisartsenpost gebeld, maar die konden niks doen. Paracetamol en ijsblokjes was het advies.
Maar gister ging het nog slechter. Ik kreeg er koorts bij. Benauwd was ik al, maar het werd steeds ergers. Paracetamol hielp een uurtje of 2 (als ik er 2 tegelijk nam) en daarna was het afzien tot ik de volgende mocht nemen. Mijn temperatuur was stijgende. En ik raakte in paniek: wat als de vliezen breken of als ik weeen zou krijgen? Ik denk nl dat ik die woensdag al gehad heb. Ik had pijn in mijn buik, maar wist zeker dat het dit keer niet mijn maag of darmen waren. Ik flipte toen mijn man en zoon thuis kwamen. Ik kreeg nauwelijks lucht en bleef maar hoesten.
De huisartsenpost was niet blij, ik had overdag naar mijn eigen huisarts moeten gaan. Ja hoe??? Eigenlijk was ik pissig, maar ik mocht toch komen. Als een aangereden vogeltje zat ik in de wachtkamer. Gelukkig was de arts heel begripvol. Het is een virale infectie dus heeft antibiotica geen zin (dat is altijd mijn probleem). Wel kreeg ik ascal poeders mee. Daar mag ik mee gorgelen (helpt een klein beetje), maar absoluut niet doorslikken. Niet vanwege het kwaad van de kleine, maar ze zijn bloedverdunnend en met bijna 39 weken op de teller is dat niet zo handig. Ook zei hij dat hij nog nooit in zijn ruim 25 jarig carriere had meegemaakt dat een vrouw in deze toestand ging bevallen. "Een dier op de vlucht bevalt niet, dat is de natuur" en zo moest ik mezelf ook zien. En mocht het wel zo zijn, dan kan altijd nog de uitstap naar een keizersnede gemaakt worden. En ik wil dit keer zo graag "gewoon" bevallen.
Dus nu maar met onze baby afgesproken dat ze nog een weekje minimaal blijft zitten. Ik wil eerst weer aansterken.
En nu mijn bed weer in. Onze zoon slaapt, dan kan ik mijn rust ook pakken.
Gr. Tamara.
Afgelopen weekend had ik buikgriep en heb ik twee dagen op bed gelegen. Dinsdag ging het weer wat beter, maar woensdag kreeg ik een luchtweginfectie er over heen. Jemig, wat kan een mens zich klein en nietig voelen. Huisartsenpost gebeld, maar die konden niks doen. Paracetamol en ijsblokjes was het advies.
Maar gister ging het nog slechter. Ik kreeg er koorts bij. Benauwd was ik al, maar het werd steeds ergers. Paracetamol hielp een uurtje of 2 (als ik er 2 tegelijk nam) en daarna was het afzien tot ik de volgende mocht nemen. Mijn temperatuur was stijgende. En ik raakte in paniek: wat als de vliezen breken of als ik weeen zou krijgen? Ik denk nl dat ik die woensdag al gehad heb. Ik had pijn in mijn buik, maar wist zeker dat het dit keer niet mijn maag of darmen waren. Ik flipte toen mijn man en zoon thuis kwamen. Ik kreeg nauwelijks lucht en bleef maar hoesten.
De huisartsenpost was niet blij, ik had overdag naar mijn eigen huisarts moeten gaan. Ja hoe??? Eigenlijk was ik pissig, maar ik mocht toch komen. Als een aangereden vogeltje zat ik in de wachtkamer. Gelukkig was de arts heel begripvol. Het is een virale infectie dus heeft antibiotica geen zin (dat is altijd mijn probleem). Wel kreeg ik ascal poeders mee. Daar mag ik mee gorgelen (helpt een klein beetje), maar absoluut niet doorslikken. Niet vanwege het kwaad van de kleine, maar ze zijn bloedverdunnend en met bijna 39 weken op de teller is dat niet zo handig. Ook zei hij dat hij nog nooit in zijn ruim 25 jarig carriere had meegemaakt dat een vrouw in deze toestand ging bevallen. "Een dier op de vlucht bevalt niet, dat is de natuur" en zo moest ik mezelf ook zien. En mocht het wel zo zijn, dan kan altijd nog de uitstap naar een keizersnede gemaakt worden. En ik wil dit keer zo graag "gewoon" bevallen.
Dus nu maar met onze baby afgesproken dat ze nog een weekje minimaal blijft zitten. Ik wil eerst weer aansterken.
En nu mijn bed weer in. Onze zoon slaapt, dan kan ik mijn rust ook pakken.
Gr. Tamara.