A
Anoniem
Guest
Donderdag en vrijdag was ze al behoorlijk aan de diaree. Verder was ze wel alert en was vrolijk. Helaas kwam daar zaterdag koorts bij. s’ Middags had ze 39,2 en een uur later zat ze op de 40,6. En aangezien ze bijna niet reageerde op ons zijn we ’s avonds langs de huisartsenpost gegaan. Daar constateerde ze een verkoudheidje en buikgriep. Wij aan de gang met paracetamol, neusspray en balsem voor op de borst en haar rug. De temperatuur daalde wat en Anne was weer vrolijk.
Zondag had ze een goede dag, maar maandag begon de echte ellende. Ze wilde niet drinken, haar fruithap wilde ze wel, maar deze ging er met moeite in. We hadden hier nog geen huisarts, dus dat was ook een probleem. Uiteindelijk ’s avonds weer naar de huisartsenpost en daar werd nu ene oorontsteking geconstateerd. Wij aan de gang met penicilline en ook als Anne geen koorts had mocht ze paracetamol hebben. Zo zijn we de nacht doorgekomen.
Dinsdag wilde de kleine meid nog steeds niet drinken en kwam mijn vader even langs. Ook hij kreeg er niets in, maar inmiddels kon ik wel even langs een huisarts voor een inschrijfformulier. Gelukkig kon ik ook een afspraak maken, zodat ze 14.10 kon komen. De huisarts kon geen uitdrogingsverschijnselen vinden, maar omdat ze nog maar 7 kilo woog volgens zijn weegschaal, tegenover 8280 gram 2 maanden geleden en ze nog maar 1 plasluier had gehad ,heeft hij toch even het ziekenhuis gebeld. We konden meteen komen. In het ziekenhuis werden we natuurlijk eerst van het kastje naar de muur gestuurd, want ja, met wie had de huisarts nu gesproken? Uiteindelijk konden we op de Spoedeisende Hulp terecht. Hier werd nogmaals geluisterd en gevoelt aan haar buikje. Ze wilden graag een plasje van haar hebben, maar dat lukte natuurlijk helemaal niet. Wel vonden ze dat haar bovenste luchtwegen nogal geïrriteerd waren.
Na heel lang wachten en heel veel gedoe moest Anne blijven. De artsen lukte het ook niet om drinken uit een fles aan te bieden en anders zouden we waarschijnlijk een dag later weer in het ziekenhuis zijn, maar dan met uitdrogingsverschijnselen. Ze woog in ziekenhuis woog ze 8100 gram, met een luier en romper aan. Dus dat viel ons nu wel weer mee (we waren erg geschrokken van die 7 kilo bij de huisarts). Ook was ze vergeleken met 2 maanden terug 4 cm gegroeid.
We werden naar kindergeneeskunde gebracht en Anne kreeg hier een kamertje voor zichzelf. De arts stelde voor om haar meteen een sonde te geven, want ze dronk nu toch niet en het had weinig zin om hier nog een paar uur mee te wachten. Hier was ik het wel mee eens en Anne kreeg een sonde ingebracht, Hierna zijn we snel naar huis gegaan en heb ik mijn spulletjes gepakt en nog even snel wat gegeten, want ik mocht bij Anne logeren.
Terug in het ziekenhuis lag Anne heerlijk te slapen. Ze was ook hartstikke moe, want ze had weinig geslapen over de hele dag. Ik heb me omgekleed en Rogier is weggegaan. Echt goed heb ik niet geslapen, want Anne werd midden in de nacht wakker en zag mij. Ze wilde eruit en begin te krijsen. Ik had haar nog even uit bed gehaald en een slaapzak aangetrokken, want misschien had ze het wel koud en ik had toen ze ging slapen alleen een shirtje in haar tasje zitten. Het gekrijs heeft ze wel 1,5 uur volgehouden. Toen kwam er een zuster binnen en die vroeg of ze nog iets kon doen. De zuster ging weer en Anne keek haar na. De deur was dicht en ze was mij vergeten. Eindelijk slapen!
Om 7 uur stond er een andere zuster in de kamer. Anne was wakker en ze vroeg of ze misschien en fles wilde. En ja hoor! De fles ging er helemaal in. Hierna nog een flesje gegeven en ook hier dronk ze nog wat van op. Ze had tien 140 cc gedronken. Hartstikke goed dus. Wel had ze even later weer een ontzettende diaree luier. Maar er werd nauwkeurig bijgehouden hoeveel ze dronk en plaste en poepte, zodat ze konden zien of ze genoeg binnen hield. Ze woog nu 8270 gram, dus was lekker weer wat aangekomen.
Om 10 uur ging er weer een hele fles in en om 12 uur een heerlijke fruithap. Wij zijn toen even weggegaan, zodat Anne kon slapen. Dit doet ze dus niet als wij in de buurt zijn.
Rond 2 uur waren wij terug en even later kwam de arts zeggen dat Anne naar huis mocht. Ik heb haar in het ziekenhuis nog een fles gegeven en daarna zijn we weggegaan. Thuis heeft ze heerlijk gedronken, gegeten en daarna veel te laat naar bed gegaan.
Vandaag heeft ze 140 cc gedronken. Het flesje met medicijnen wilde ze niet (penicilline) en ze heeft het dus door haar fruithap gekregen. Nu slaapt ze weer lekker. Ik hoop dat ze straks wel weer een fles wil, want daar gaat het om. Ze heeft nog steeds diaree, maar dit kan nog wel even duren omdat ze ook penicilline krijgt en daar wordt de ontlasting nu eenmaal erg dun van. Nu hopen we maar dat de oorontsteking, ontsteking aan haar bovenste luchtwegen en de buikgriep snel is verdwenen. Daarna gaan we voor de normale poepluiers. De koorts zijn we inmiddels wel kwijt, dus dat is al een pak van ons hart.
Zondag had ze een goede dag, maar maandag begon de echte ellende. Ze wilde niet drinken, haar fruithap wilde ze wel, maar deze ging er met moeite in. We hadden hier nog geen huisarts, dus dat was ook een probleem. Uiteindelijk ’s avonds weer naar de huisartsenpost en daar werd nu ene oorontsteking geconstateerd. Wij aan de gang met penicilline en ook als Anne geen koorts had mocht ze paracetamol hebben. Zo zijn we de nacht doorgekomen.
Dinsdag wilde de kleine meid nog steeds niet drinken en kwam mijn vader even langs. Ook hij kreeg er niets in, maar inmiddels kon ik wel even langs een huisarts voor een inschrijfformulier. Gelukkig kon ik ook een afspraak maken, zodat ze 14.10 kon komen. De huisarts kon geen uitdrogingsverschijnselen vinden, maar omdat ze nog maar 7 kilo woog volgens zijn weegschaal, tegenover 8280 gram 2 maanden geleden en ze nog maar 1 plasluier had gehad ,heeft hij toch even het ziekenhuis gebeld. We konden meteen komen. In het ziekenhuis werden we natuurlijk eerst van het kastje naar de muur gestuurd, want ja, met wie had de huisarts nu gesproken? Uiteindelijk konden we op de Spoedeisende Hulp terecht. Hier werd nogmaals geluisterd en gevoelt aan haar buikje. Ze wilden graag een plasje van haar hebben, maar dat lukte natuurlijk helemaal niet. Wel vonden ze dat haar bovenste luchtwegen nogal geïrriteerd waren.
Na heel lang wachten en heel veel gedoe moest Anne blijven. De artsen lukte het ook niet om drinken uit een fles aan te bieden en anders zouden we waarschijnlijk een dag later weer in het ziekenhuis zijn, maar dan met uitdrogingsverschijnselen. Ze woog in ziekenhuis woog ze 8100 gram, met een luier en romper aan. Dus dat viel ons nu wel weer mee (we waren erg geschrokken van die 7 kilo bij de huisarts). Ook was ze vergeleken met 2 maanden terug 4 cm gegroeid.
We werden naar kindergeneeskunde gebracht en Anne kreeg hier een kamertje voor zichzelf. De arts stelde voor om haar meteen een sonde te geven, want ze dronk nu toch niet en het had weinig zin om hier nog een paar uur mee te wachten. Hier was ik het wel mee eens en Anne kreeg een sonde ingebracht, Hierna zijn we snel naar huis gegaan en heb ik mijn spulletjes gepakt en nog even snel wat gegeten, want ik mocht bij Anne logeren.
Terug in het ziekenhuis lag Anne heerlijk te slapen. Ze was ook hartstikke moe, want ze had weinig geslapen over de hele dag. Ik heb me omgekleed en Rogier is weggegaan. Echt goed heb ik niet geslapen, want Anne werd midden in de nacht wakker en zag mij. Ze wilde eruit en begin te krijsen. Ik had haar nog even uit bed gehaald en een slaapzak aangetrokken, want misschien had ze het wel koud en ik had toen ze ging slapen alleen een shirtje in haar tasje zitten. Het gekrijs heeft ze wel 1,5 uur volgehouden. Toen kwam er een zuster binnen en die vroeg of ze nog iets kon doen. De zuster ging weer en Anne keek haar na. De deur was dicht en ze was mij vergeten. Eindelijk slapen!
Om 7 uur stond er een andere zuster in de kamer. Anne was wakker en ze vroeg of ze misschien en fles wilde. En ja hoor! De fles ging er helemaal in. Hierna nog een flesje gegeven en ook hier dronk ze nog wat van op. Ze had tien 140 cc gedronken. Hartstikke goed dus. Wel had ze even later weer een ontzettende diaree luier. Maar er werd nauwkeurig bijgehouden hoeveel ze dronk en plaste en poepte, zodat ze konden zien of ze genoeg binnen hield. Ze woog nu 8270 gram, dus was lekker weer wat aangekomen.
Om 10 uur ging er weer een hele fles in en om 12 uur een heerlijke fruithap. Wij zijn toen even weggegaan, zodat Anne kon slapen. Dit doet ze dus niet als wij in de buurt zijn.
Rond 2 uur waren wij terug en even later kwam de arts zeggen dat Anne naar huis mocht. Ik heb haar in het ziekenhuis nog een fles gegeven en daarna zijn we weggegaan. Thuis heeft ze heerlijk gedronken, gegeten en daarna veel te laat naar bed gegaan.
Vandaag heeft ze 140 cc gedronken. Het flesje met medicijnen wilde ze niet (penicilline) en ze heeft het dus door haar fruithap gekregen. Nu slaapt ze weer lekker. Ik hoop dat ze straks wel weer een fles wil, want daar gaat het om. Ze heeft nog steeds diaree, maar dit kan nog wel even duren omdat ze ook penicilline krijgt en daar wordt de ontlasting nu eenmaal erg dun van. Nu hopen we maar dat de oorontsteking, ontsteking aan haar bovenste luchtwegen en de buikgriep snel is verdwenen. Daarna gaan we voor de normale poepluiers. De koorts zijn we inmiddels wel kwijt, dus dat is al een pak van ons hart.