Ziel onder mijn arm

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hi allemaal,

Ik loop momenteel even met mijn ziel onder mijn arm. Ik voel me al 3 weken non-stop misselijk, ik ben 's avonds bekaf waardoor ik op de bank plof en tot niets meer in staat ben en daar heeft mijn humeur op het moment behoorlijk onder te lijden. Ik merk dat ik op mijn werk totaal geen zin meer heb om eraan te trekken en ik vind iedereen die iets van me vraagt irritant. Het lijkt wel of ik heel groot 'bemoei je niet met mij' op mijn voorhoofd heb staan.

Ik merk echt dat de lol er bij vlagen wel een beetje vanaf is en ik hoop van harte dat dit niet nog weken zo doorgaat. Het irritante is ook dat je behalve de kwalen niets merkt van je zwangerschap (8wk3dgn), dus soms moet ik echt mijn best doen me voor te stellen waar ik het voor doe. Wie (her)kent dit? Nog adviezen voor de mindere momenten?

Ik voel me niet belabberd genoeg om me ziek te melden, maar er zitten dagen tussen dat ik het liefst de hele dag in mijn bed blijf liggen. Morgen voor het eerst naar de verloskundige, dat is wel heel leuk. Dan wordt 't een beetje echt! Ik kijk echt uit naar het 2e trimester, dan schijn je je top te voelen, heerlijk!
 
Heel herkenbaar,bij bijna elke zwangere vrouw wel. maar als jij zo moe en misselijk bent, waarom werk je dan nog fulltime? het is heel begrijpelijk om te zeggen dat je het een paar weken niet volhoudt en de helft werkt/helft ziektewet. Niet omdat jij zo ziek bent maar omdat jij zo moe bent, een interne verbouwing aan het houden bent en meestal verbeterd dit met ter tijd wel en kan je dan weer meer werken. enne 2e trimester is maar afwachte hoor, volgende week start mijn 3e trimester al en ben nog steeds zo moe, nu hielp 3x griep ook niet echt. maar ik zie de buik en voel de kleine dus het is wel heel wat beter vol te houden dan toen met 8 weken. als ik dit zo lees moet ik maar eens mijn eigen advies gaan opvolgen. veel plezier morgen
 
Hou je niet teveel vast aan dat "top voelen" en zijn er genoeg die je kunnen vertellen dat het ook heel anders kan zijn!
Wil je niet nog verder de put in praten, maar verwacht na de 12 weken niet ineens een omslag ofzo...Maar hopelijk krijg je je energie weer een beetje terug eerdaags en dan ziet de wereld er weer heel anders uit!!

Succes in elk geval!!!
 
Hier ook veel (kleine) kwaaltjes, maar vandaag eindelijk weer eens een goede dag :) (Ondanks dat ik vanmorgen nog boven de wcpot heb gehangen).

Ik kijk ook uit naar het 'voorbij de 12e week stadium', maar ik heb inmiddels al gemerkt dat het dan niet per definitie voorbij hoeft te zijn. Wel zal je uiteindelijk meer van je zwangerschap gaan zien, zeker na die eerste echo, en dat helpt; je ziet dat er echt iemand zit waar je het voor doet.

Ik heb me overigens niet ziek gemeld, dat vind ik niet helemaal fair naar mijn werkgever en collega's. Ik heb mijn vakantieuren nu voor de rest van het jaar gewoon goed gepland, zodat ik toch veel rust kan nemen voor mijn zwangerschapsverlof (er vanuit gaande dat alles goed zal gaan natuurlijk).

Succes!
 
Hi,

Dank voor jullie reacties. Ik werk gelukkig 4 dagen en heb dus de vrijdag om extra bij te tanken. Ik kan in de toekomst besluiten om de vrijdag om te ruilen met de woensdag voor een betere energieverdeling, maar ik vind de vrijdag vrij zijn zo lekker! Het gaat inmiddels weer wat beter, ik had vanmorgen echt even een giga-dip, maar eigenlijk voel ik me vandaag wat minder beroerd dan andere dagen. Gelukkig maar...! Ik kijk ook echt uit dat ik niet teveel hooi op mijn vork neem, ik geef normaal denk ik altijd 120% en nu maar 80%. Dat is dus even wennen (maar ik accepteer wel dat het even niet ander is). Ik denk dat het idd. heel veel scheelt als je een echo hebt gehad en je buik begint wat te groeien. Dan weet je waar je het voor doet!

Nou nogmaals dank voor jullie berichten, ben inmiddels weer wat vrolijker ;-)

Jullie ook allemaal succes!
 
oh ja hoor, herken je volkomen!
zit net op een andere topic te vertellen dat i kde eerste 7 weken echt een wrak was. voelde me zo beroerd, en heb ook tegen mn man gezegd:
ik snap niet dat ik dit mezelf weer heb aangedaan hoor (bij mn dochtertje was ik ook heel ziek).
ik was zo ziek, en tuurlijk wist ik in mn achtrerhoofd wel waar ik het voor deed, maar had meer zoiets van: sjonge jonge, waar ben ik aan begonne!!!!
toen ik me na de 7e week beter ging voelen, niet meer overgaf, kon ik nog steeds niet genieten.\
toen kwam het vermoeidheid bij mij. de hele dag kon ik wel slapen. mn dochtertje hield me op de been.
ik had inmiddels al een echo gehad, en wist dat het goed zat, maar toch was ik nog steeds erg onzeker, bang en moe.
pas bij 12 weken voelde ik me helemaal goed.
was niet meer moe, niet meer ziek, nog wel steeds onzeker.
bij 16 weken voelde ik mn kleine schoppen en bewegen, vanaf dat moment was het pas genieten geblazen.

probeer zo veel mogenlijk rust te nemen, lees dat je 4 dagen werkt, maar dat je wel wat gas hebt terug genomen. heel goed van je!
blijf dit voorlopig ook even doen. als je weer te hard van stapel loopt, voel je je straks weer zo beroerd.

beterschap!

liefs, do
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan