zien dat het niet gaat en niks kunnen doen

A

ANONYMOUS_USERNAME

hoi meiden


ik moet even iets van me afschrijven hoor
een vriendin van me en tevens ook mijn man zijn nichtje is bevallen vorige week....... nu waren we daar op kraamvisite afgelopen weekend en het viel me meteen op dat ze heel erg afstandelijk was naar haar dochtertje, Hij zat er mee op de arm en ze keek alleen maar van een afstandje toe
ze heeft haar dochter niet 1x op de arm gehad toen we er waren, hij heeft de kleine meid later in hun slaapkamer benden gelegt zodat ze kon doorslapen....... even later begon ze te huilen en mijn vriendin ging de slaapkamer in en bleef daar een poosje, toen ik dus ook de slaapkamer in kwam zag ik dus dat de kleine meid lag te huilen in haar ledikantje en zij op hun eigen bed zat en er alleen maar naar keek!
verder kan ze niet tegen te weinig slaap en mopperd er nu al over dat ze slaap tekort heeft........
ook zegt ze steeds, ik kan niet over dat gehuil!
ook wil ze deze week geen kraamvisites want ze wil tot rust komen (ook logisch) maar nu had ze kraamvisite afgesproken gisteren met mijn schoonma en toen die daar kwam was zij met haar ma weg en haar pa zat met de kleine.........
ook heeft de kraamhulp gezegt dat ze haar doctertje wat meer op de arm moest nemen......
heb nog gevraagt aan haar ma, ze heeft of krijgt toch geen postnetale depressie???? maar daar werd meteen op gereageerd van , nee hoor! er is niets aan de hand.......... terwijl ik gewoon zie en voel dat het niet goed gaat!!!!
ook haar man snap ik niet, het kindje is net 1 week oud en hij is al 3 avonden vanaf 18 uur bij ons geweest om met zijn auto aan het werk te zijn...... dan denk ik ook van waar zit je verstand, je dochter is net 1 week oud, je werkt overdag en bent om 17 uur thuis! wat doe je dan in vredesnaam bij ons om 18 uur , blijf bij je vrouw en dochter!!
wat zouden jullie doen???
ik weet dat je weinig kunt doen nu en vooral als ze niets willen inzien.......
heb wel veel contact met haar, en vraag ook geregeld hoe het nu echt gaat met haar maar daar antwoord ze niet op dan........
vind het zo moeilijk!

liefs ilona
 
hoi

als je ziet dat het zo slecht gaat zou ik haar er op aanspreken en zeggen dat ze een afspraak moet maken met de huisarts en dat het niks is om zich voor te schamen .
ik zou het er ook met haar man over hebben
want je hebt inmiddels goed contact dus denk wel dat je er iets van kan zeggen
want het kindje is er de dupe van .
ik zou idd goed met haar gaan praten
voor dat er iets gebeurt.....

groetjes en succes van moekje
 
Hey Ilona,

Wat een vervelende situatie dit!
Ik ben het wel met Moekje eens.. Als hun niet in willen grijpen zal iemand anders dat moeten doen.
Het gaat immers wel over een klein babytje dat haar moeder nodig heeft!
En het zeker nix om je voor hoeven te schamen.. Ik glf dat een PND bij 1 op 8 vrouwen voorkomt.

Meid, ik hoop dat het allemaal goed komt! Er nix fijners als je ukje vast houden!

Liefs Deb.
 
Hoi Ilona,

Ik zou haar er ook op aanspreken. Anders gaat het misschien van kwaad tot erger en wordt inderdaad het kindje er de dupe van.
Als je de boodschap vanuit je eigen persoon brengt en je ook zegt dat je het moeilijk vindt, dan komt het misschien minder hard aan. Dus zoiets als: Ik vind het heel moeilijk om te zeggen maar ik heb het idee dat.....
Enne, die vent zou ik gewoon een schop onder zijn kont geven. Ze hebben toch beiden voor dit kindje gekozen? Dan moet hij er ook in investeren.
Heel veel succes, het is niet makkelijk!

Groetjes,
Maike
 
Hoi!

Ik zou ze nog even de tijd geven. Een week vind ik nog erg kort. Dan moet je als nieuwe ouders idd je weg nog helemaal vinden. Als het over 2 of 3 maanden nog niet gaat, dan zou ik er pas iets van zeggen.

Groetjes Babybelle
 
Ik zou denk wellicht niet zo direct met ze in gesprek gaan. Of je moet het gevoel hebben dat jullie zo close zijn dat dit wel kan, want het is wel een hekel punt en wie weet hoe zij er zelf tegen aan kijken.

Het hoeft namelijk niet per se te betekenen dat ze een pd heeft, maar gewoon even haar gevoelens, hormonen en alles op een rijtje moet zetten en vooral erg moet wennen.

Je kunt het natuurlijk wel vanaf een afstandje in de gaten houden en je man kan in ieder geval een balletje opgooien bij de papa, dat hij wellicht vooral in het begin gewoon lekker moet genieten van zn nieuwe gezinnetje.

Ik vind het in ieder geval moeilijk om zoiets meteen uit te spreken.

Succes er mee!!

Groetjes
 
Ik ben er zelf niet goed in om mensen ergens op aan te spreken.
Maar als je echt ziet dat t niet goed gaat zou ik d'r man sowieso aanspreken en misschien nog n keertje langs gaan bij haar en kijken hoe t gaat over een week of 2?

groetjes Mariska
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan