Zijn jullie ook nog zo emotioneel

A

Anoniem

Guest
Poef wat dat betreft denk ik dat die hormonen nog flink in mijn lichaam aanwezig zijn. Ook al is het al 9 maanden geleden. Ben zo een jankerd. Huil echt om bijna alles.
Ik hou echt van die ziekenhuis series en kijk die dus ook graag maar nu als ik een klein babytje zie met een gebroke arm of een klein kindje dat huild van de pijn dan schiet ik ook in de tranen en vandaag zag ik een vrouw die aan het bevallen was en ik heb zo zitten janken. Echt verschrikkelijk gewoon. Man man kijkt mij soms ook aan van DOE EENS NORMAAL !! Ach ja we kunnen er beide wel om lachen maar blijft dit zo ???

En ben ik de enigste jeetje wat moet er wel niet van mij overblijven als ik nog een kindje wil.

gr van mariska
 
Hey Mariska!

Je bent me eigenlijk voor met dit topic...   Maar ik ben dan met name benieuwd hoe het met bv   "zomer 2006 mama's " gaat.... Ik ben in 2005 zwanger geworden van Thomas dus 9 maanden gierende hormonen en aansluitend 9 maanden ontzwangeren met alle hormonen. Na die 9 maanden raakte ik zwanger ik van Nina, met ditmaal vreselijke horror-hormonen ( Ik zal jullie de details besparen, hahaha!) en natuurlijk weer de 9 maanden ontzwangeren. Maar ik heb er nog last van hoor. Ik kan net als jij om alles janken. Als er bij Thomas bij wijze van een scheet dwars zit, kan ik al, WHAHAHHA! Al met al ben ik dus al 3 jaar(!) aan het rondlopen met die hormonen en ik vroeg me inderdaad af: gaar dit nog over??? En hebben anderen er ook nog steeds last van?? Wij willen graag een derde en mijn echtgenoot vreest de buien die eraan komen, die zei al: als het met elke zwangerschap erger word dan ben ik blij dat drie de laatste is, WHAHAHHA!
Ben benieuwd hoe het anderen vergaat!

Kus, Marieke
 
Hey dames,

Wat fijn om te horen dat ik niet de enigste ben ;).. Ik ben in maart bevallen en milan is nu ong 7,5 maand en ik ben nog zo emotioneel niet normaal! Overal kan ik om huilen maakt niet uit wat, het is zelfs zo dat mijn vriend al vroeg ben je soms weer zwanger haha, ik zei nee ze zeggen dat dit 9maanden duurt pff... Maar als ik dit zo lees dan weet ik neit of het ooit nog goed komt met me! Nou succes dames, liefs nicole
 
Hoi,

Ik moet zeggen dat ik heel af en toe nog wat last van mijn hormoontjes hebt.
Mar wat wel veranderd is, dat ik nu ook indd en stuk emotioneler ben geworden, sinds yordi er nu is. Voor de zwangerschap was ik best een heel nuchter persoon. Ik kreeg niet snel ergens een brok van in mijn keel. Maar nu.........!!!!!!!
Toen glennis grace in life and cooking was en daar het hele mooie nummer als je slaapt""zong( wat ze geschreven had over haar 2,5 jaar oud zoontje) Nou toen heb ik zitten te huilen op de bank, omdat ik de tekst zoooo mooi vond.
Ben nu gewoon veel sneller ontroerd en vooral als er iets is wat over kinderen gaat, dan raakt me dat wel.

Gek hé dat het opeens zooo kan veranderen.

Liefs marielle
 
Hoi,

De meeste hormonen zijn nu wel uit mijn lijf, merk wel dat ik weer wat meer in evenwicht ben. Maar ben ook een stuk emotioneler geworden na de bevalling.
Vooral als het kleine (zieke) kindjes aangaat of een bevalling zie, dan springen ook bij mij de tranen wel in de ogen hoor! En ik was ook altijd zoooo nuchter.
Bijzonder is dat hoor! Moet wel zeggen dat ik er soms wel tegenop zie om een tweede te krijgen, om weer in die hormonale achtbaan terecht te komen. Nu kan ik er hard om lachen, maar tijdens de zwangerschap.... (janken om de laatste m&m's die ik bewaard had, en mijn man spontaan had opgegeten...) Pff, ben wel blij dat ik daar niet meer zo'n last van heb. Doreen is nu 9,5 maand en ik merk dat het echt sinds de laatste paar weken zienderogen opknapt.
Kan me wel voorstellen, dat je je afvraagt, of het ooit weer beter wordt..
Liefs,
Karlien
 
Gelukkig! er zijn er meer die zich zo voelen!!!

Ik dahct echt dat ik de enige was en had een beetje terughoudendheid om het op het forum te zetten.

Ben emotioneel nog een enorm wrak en Isabelle is nu 7 maanden.
Het kan dagen goed gaan en dan ineens echt dagen achter elkaar dat ik zo 3-4x een huilbui heb en chagerijnig kan zijn zonder reden (soms ook wel eens met, maar ja....)

Ik ben erg blij om te lezen dat het rond die 9-e maadn echt beter gaat bij sommigen, dat geeft mij nog hoop.
Sommigen van jullie zullen het misschien volgende week wel meemaken tijdens de gezellige herfstwandeling dat ik zomaar ineens ga huilen!

Liefs Monica, trotse mama van Isabelle (05-04-2008)

 
Hoi,

Hier ook nog een emotionele muts hoor!!!! (niet scheldend bedoeld)
Mijn vriend weet soms niet wie hij moet troosten mij of ons dochtertje, zeker nu ik niks mag vanwege de operatie en als Myrthe getroost moet worden ik meejank omdat ik haar niet kan troosten HAHAHAHAHA.... Arme jongen....

Liefs Reneke
 
Hier ook, het is vreselijk. Ik ben bijna 3 jr volledig zwanger geweest. Ons eerste kind is dood geboren, dus dat geeft ook al hele rare emotionele situaties. Ik denk ook dat ik mede daardoor nu nog heel erg emotioneel ben. Als is bijv. al iets vertel waarover ik lichtelijk blij ben, dan krijg ik al een brok in mijn keel. Echt super vervelend!!!

Mijn dochter is nu 8 mnd (vandaag precies) en ik hoop dat het toch nog een keer wat minder wordt want ik zou het leuk vinden om er over een paar jaar nog twee kinderen erbij te krijgen. Als die emotionele kant niet beter word, dan weet ik ook niet wat er van me overblijft.

Nou ja. Voorlopig nog maar even afwachten. Misschien dat de moeders die in jan bevallen zijn ons er meer over kunnen vertellen, haha.

Groet, Liesje
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan