zindelijk en/of nee-fase?

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi moeders,

Ons zoontje (nu 2 jaar en 3 mnd) is vier maanden geleden uit zichzelf begonnen met zindelijk te worden. Hij ging op het potje en droeg nog wel een luier. Wij vonden het wel apart dat hij 2 maanden na de geboorte van ons 2e kindje hiermee is begonnen, omdat je vaak hoort dat kinderen juist een terugslag kunnen maken als er een baby geboren wordt.
Maar goed. Het ging telkens beter en met het mooie weer zijn we de luiers niet meer gaan gebruiken. Zo kon hij de hele dag droog blijven. Alleen de poepjes durfde hij niet op het potje, dus die gingen in zijn onderbroek. Niet zo'n groot probleem.

En nu sinds 2 weken laat hij alles weer lopen. Ik weet niet goed meer hoe we ermee om moeten gaan. We hebben hem nooit gedwongen (kan ook niet lijkt me), maar op een gegeven moment hebben we wel trucjes geprobeerd om hem op het potje te krijgen. Zo van: gaan we even op het potje en dan weer verder spelen. Maarja, dan doet hij gewoon niets op het potje en laat hij het 1 minuut later in de zandbak lopen.

Nu doe ik hem maar weer een luier aan, want het is alleen maar frustrerend voor iedereen.

Wij snappen er niet zoveel van. Er zijn geen grote veranderingen in ons gezin geweest sinds de geboorte van onze 2e zoon. Het zou natuurlijk fijn zijn als het zindelijk worden doorgezet zou kunnen worden, maar we willen er ook geen halszaak van maken.

Hij zit nu ook in de nee-fase, dus misschien is het een ongelukkige samenloop van fasen.

Wij zouden heel graag tips horen van mensen die dit herkennen!

Groetjes Jo

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi,

Gewoon een luier aan doen.Het heeft nu ( na de geboorte van jullie 2de) geen zin om er op te gaan hameren.
De baby heeft tenslotte ook een luier aan en daar word niets tegen gezegd.
Hij komt er vanzelf wel weer mee om op het potje te gaan .
Laat het potje wel in zicht staan en laat hem ook met jou en/of je man meegaan naar de wc.
Zo ziet hij wel weer het goede voorbeeld.
En met dit mooie weer gewoon zonder luier....ook al laat hij het lopen.
Onze zoon ( jongste van de 6) is nog geen twee n ook snapt hij er nog niets van ,ook hij loopt lekker in zijn blootje rond.

Met 1 van onze dochters hebben we een beloningssysteem met stickers gemaakt toen ze zelf weer aanstalten ging maken om op de pot te gaan zitten.
Iedere droge dag een sticker op een speciale gemaakte kalender.
Na 5 dagen een klein cadeautje, na een maand na 10 dagen een klein cadeautje enz.
Na 3 maanden was ze dag en ancht zindelijk en taalde ze niet meer naar ene cadeautje.

Dus laat hem nu ook nog maar gewoon even klein zijn ( net als de baby) .Het komt vanzelf wel weer.
Geniet lekker van de 2 en succes .

Groetjes,
Wilma

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi Wilma,

Bedankt voor je reactie. We hebben hem weer een luier aangedaan en misschien dat we hem over een poosje idd weer in zijn blootje rond laten lopen. Nu wil hij liever een luier aan.
Ach, ik denk maar zo: hij is er zelf meegekomen en ook weer zelf mee gestopt. We weten dus dat hij het wel kan, maar met andere dingen bezig is. Het komt wel weer. Jij schreef het wel leuk.

Hij is waarschijnlijk aan het uitzoeken hoe het zit met wat hij wel/niet mag en wat de baby wel/niet mag. Sinds vanochtend heeft hij een konijn als kindje/vriendje aangenomen. Heel schattig. Hij verteld me dan dat het konijn moet huilen en dan moet ik het beestje troosten of het konijn heeft gepoept en dus heeft het konijn nu een luier aan. Ik weet nog niet precies wat het allemaal betekent, maar vind het geweldig om te zien hoe hij bezig is. Het konijn mag ook lekker bij hem op schoot zitten net als de baby soms bij mij zit.

Tijdens de maatijden wil hij nu steeds bij mij op schoot en gaat zitten pruilen en huilen. Ik probeer met hem af te spreken dat we voor en na de maatijd knuffelen. Wel moeilijk hoor, hij raakt me emotioneel en ik heb gemerkt dat ik er toch niet op moet ingaan, dan wordt het alleen maar erger...

Het 'stomme' is alleen dat hij al veel meer aandacht krijgt dan de baby. Of in ieder geval voelt het voor mij zo. De baby is veel rustiger en slaapt nog best veel.

Heb jij echt 6 kinderen? Dat lijkt me erg heftig. Hoe doe je dat? Wij denken soms over een derde, maar ik weet niet of ik dat wel volhoud. Ik heb nu al zo weinig tijd voor mezelf en weinig energie.
Hoe vond je de overgang van 0 naar 1 kindje en van 1 naar 2 en verder? Ik ben wel heel benieuwd hoe je de dingen aanpakt (ook nog een huishouden van zoveel mensen draaiende houden)!

Groetjes Jo