Dag allemaal,
Ik heb een zoontje van twee jaar en drie maanden. We zijn nu voor een tweede keer serieus aan de slag gegaan om hem uit de luiers te krijgen. Het begon eigenlijk toen hij ongeveer anderhalf was voor het eerst. Een oudere peuter van een vriendin bleef hij van haar potje jagen om er vervolgens zelf op te willen zitten. Toen een potje gekocht voor thuis, zodra het ding uitgepakt was wilde hij er op, plasjes gedaan, stickerkaarten gemaakt. Toen nog de aanpak van op gezette tijden hem zelf op het potje zetten. Dit wekte wel interesse, maar luiers tussendoor bleef hij toch nodig houden. Hij gaf het regelmatig aan als hij moest, maar net zo vaak niet. Dus weer terug in de luiers.
Een maand terug had ik een paar weken vakantie, was het mooi weer en hebben we weer een serieuze poging ingezet. Inmiddels omdat zoonlief al een poos moord en brand schreeuwt bij het verschonen, zich echt krijsend verzet tegen het om doen van een luier ('Nee luier mama!!') en bij een keuze tussen luier en onderbroekje altijd kiest voor de (uiteraard stoere) onderbroek. Poepen ging al een hele tijd goed op het potje op twee vaste momenten per dag, het is de plas waarvoor hij nu nog niet zindelijk is. Maar wat ik nu moeilijk vind, is dat hij zich niet meer op gezette tijden op het potje laat zetten (na het drinken, of voor we de deur uit gaan). Want als mama iets wil, wil hij het per definitie niet. Fijn die peuter logica
. Soms geeft hij het zelf op tijd aan, maar vaak ook niet. Soms maar met een klein nat plekje in de broek, soms staat het tot in zijn laarzen. En het ene moment vindt hij het echt vervelend, het andere moment blijft hij lekker in zijn plas zitten.
Ik weet nu niet goed meer wat ik moet doen. Hij heeft een grote weerzin tegen luiers en het zou voor iedereen fijn zijn als we zonder zouden kunnen, maar geeft nog onvoldoende aan wanneer hij moet plassen / is er niet op tijd mee. Als wij aangeven dat het tijd is voor het potje, weigert hij. Als we hem door laten spelen en de pot brengen, en zijn broek gewoon rustig los maken wordt hij ook heel boos.
Als hij er aan toe was had ik eigenlijk gedacht dat dit kwartje sneller zou vallen ipv na vier weken nog dagelijks ongelukjes. Hoe zouden jullie hier mee om gaan?
Alvast bedankt ook voor het lezen van het hele verhaal!
Ik heb een zoontje van twee jaar en drie maanden. We zijn nu voor een tweede keer serieus aan de slag gegaan om hem uit de luiers te krijgen. Het begon eigenlijk toen hij ongeveer anderhalf was voor het eerst. Een oudere peuter van een vriendin bleef hij van haar potje jagen om er vervolgens zelf op te willen zitten. Toen een potje gekocht voor thuis, zodra het ding uitgepakt was wilde hij er op, plasjes gedaan, stickerkaarten gemaakt. Toen nog de aanpak van op gezette tijden hem zelf op het potje zetten. Dit wekte wel interesse, maar luiers tussendoor bleef hij toch nodig houden. Hij gaf het regelmatig aan als hij moest, maar net zo vaak niet. Dus weer terug in de luiers.
Een maand terug had ik een paar weken vakantie, was het mooi weer en hebben we weer een serieuze poging ingezet. Inmiddels omdat zoonlief al een poos moord en brand schreeuwt bij het verschonen, zich echt krijsend verzet tegen het om doen van een luier ('Nee luier mama!!') en bij een keuze tussen luier en onderbroekje altijd kiest voor de (uiteraard stoere) onderbroek. Poepen ging al een hele tijd goed op het potje op twee vaste momenten per dag, het is de plas waarvoor hij nu nog niet zindelijk is. Maar wat ik nu moeilijk vind, is dat hij zich niet meer op gezette tijden op het potje laat zetten (na het drinken, of voor we de deur uit gaan). Want als mama iets wil, wil hij het per definitie niet. Fijn die peuter logica
. Soms geeft hij het zelf op tijd aan, maar vaak ook niet. Soms maar met een klein nat plekje in de broek, soms staat het tot in zijn laarzen. En het ene moment vindt hij het echt vervelend, het andere moment blijft hij lekker in zijn plas zitten. Ik weet nu niet goed meer wat ik moet doen. Hij heeft een grote weerzin tegen luiers en het zou voor iedereen fijn zijn als we zonder zouden kunnen, maar geeft nog onvoldoende aan wanneer hij moet plassen / is er niet op tijd mee. Als wij aangeven dat het tijd is voor het potje, weigert hij. Als we hem door laten spelen en de pot brengen, en zijn broek gewoon rustig los maken wordt hij ook heel boos.
Als hij er aan toe was had ik eigenlijk gedacht dat dit kwartje sneller zou vallen ipv na vier weken nog dagelijks ongelukjes. Hoe zouden jullie hier mee om gaan?
Alvast bedankt ook voor het lezen van het hele verhaal!