A
Anoniem
Guest
Zit er even helemaal doorheen.. Zelfs zo dat het me nu pas voor het eerst vandaag lukt om te beginnen met typen.
Ik voel me zo beroerd.. Misselijk, gammel, zooo'n dorst, veel plassen, gespannen gevoel in buik, krampen of voorweeen of indalingsweeen weet ik het..
En dan zijn acht weken wel heel lang. Het drong vandaag weer tot me door. Mijn man zijn vakantie is namelijk maandag voorbij en dan wordt mijn wereld dus heel klein.
Lopen kan ik eigenlijk alleen nog in de straat, winkelen is er niet bij. Lekker dingen in huis opnieuw inrichten (niet zwaar tillen, inhoud van kastjesenzo) lukt me ook niet en door het gammele gevoeld durf ik eigenlijk niet goed te fietsen in mijn eentje en bij inspanning wordt dit gevoel alleen meer. Voel me gewoon even zo rot met het vooruitzicht nog 8 weken thuis te zitten (letterlijk) wat eventueel zelfs nog 10 kan worden..
Wilde mijn ei over krampen vanmorgen delen met de verloskundige maar dat lukte niet helemaal,die had voor vandaag haar eigen indeling en er was dit keer (voor het eerst) weinig ruimte voor mijn gevoel en wat me dwars zit.
Hoe krijg ik die 8 weken om..lezen is leuk hoor, maar er zijn grenzen zeg maar..
Tuurlijk ben ik blij dat we een kindje krijgen en 8 weken is dan eigenlijk niets.. Maar het voelt nu met vooruitzicht wel heel lang. Zeker vijf dagen alleen thuis. (helaas weinig vrienden en geen broers en zussen om te bezoeken)
Ik ben verder niet moe wat ook op zich niet helpt aangezien je dan overdag nog wat uurtjes kan doden met slapen.
En nu mag ik me van de vlos ook niet druk maken, maar in overleg met de gyn (waar ik ook nog kom voor groei echo) dat ik ook nog een glucose test moet doen (met het drankje dit keer) dat terwijl we begin vorige week hadden geprikt en was het prima..maar toch nog een keer binnen 14 dagen maar maakt u zich vooral geen zorgen...
Laat ik voorop stellen dat ik geen diabetis wil hebben tijdens de zwangerschap maar het zou wel fijn zijn als we weten waarom ik me zo naar en akelig voel en dat er misschien iets aan te doen is.
Maar goed.. Vandaag dus even een dikke dip hierdoor... Ergens voel ik me ook bezwaard om dit te schrijven, moet immers blij zijn met dat ik zwanger kan zijn en dat ik 'gezond' ben... Maar het voelt nu gewoon even heel zwaar..acht weken niets doen...pffff....hoe krijg ik de tijd om.
Ach wie weet helpt dit schrijven.. En anders maar niet.
En ja ik stel me ongetwijfeld enorm aan.
Ik voel me zo beroerd.. Misselijk, gammel, zooo'n dorst, veel plassen, gespannen gevoel in buik, krampen of voorweeen of indalingsweeen weet ik het..
En dan zijn acht weken wel heel lang. Het drong vandaag weer tot me door. Mijn man zijn vakantie is namelijk maandag voorbij en dan wordt mijn wereld dus heel klein.
Lopen kan ik eigenlijk alleen nog in de straat, winkelen is er niet bij. Lekker dingen in huis opnieuw inrichten (niet zwaar tillen, inhoud van kastjesenzo) lukt me ook niet en door het gammele gevoeld durf ik eigenlijk niet goed te fietsen in mijn eentje en bij inspanning wordt dit gevoel alleen meer. Voel me gewoon even zo rot met het vooruitzicht nog 8 weken thuis te zitten (letterlijk) wat eventueel zelfs nog 10 kan worden..
Wilde mijn ei over krampen vanmorgen delen met de verloskundige maar dat lukte niet helemaal,die had voor vandaag haar eigen indeling en er was dit keer (voor het eerst) weinig ruimte voor mijn gevoel en wat me dwars zit.
Hoe krijg ik die 8 weken om..lezen is leuk hoor, maar er zijn grenzen zeg maar..
Tuurlijk ben ik blij dat we een kindje krijgen en 8 weken is dan eigenlijk niets.. Maar het voelt nu met vooruitzicht wel heel lang. Zeker vijf dagen alleen thuis. (helaas weinig vrienden en geen broers en zussen om te bezoeken)
Ik ben verder niet moe wat ook op zich niet helpt aangezien je dan overdag nog wat uurtjes kan doden met slapen.
En nu mag ik me van de vlos ook niet druk maken, maar in overleg met de gyn (waar ik ook nog kom voor groei echo) dat ik ook nog een glucose test moet doen (met het drankje dit keer) dat terwijl we begin vorige week hadden geprikt en was het prima..maar toch nog een keer binnen 14 dagen maar maakt u zich vooral geen zorgen...
Laat ik voorop stellen dat ik geen diabetis wil hebben tijdens de zwangerschap maar het zou wel fijn zijn als we weten waarom ik me zo naar en akelig voel en dat er misschien iets aan te doen is.
Maar goed.. Vandaag dus even een dikke dip hierdoor... Ergens voel ik me ook bezwaard om dit te schrijven, moet immers blij zijn met dat ik zwanger kan zijn en dat ik 'gezond' ben... Maar het voelt nu gewoon even heel zwaar..acht weken niets doen...pffff....hoe krijg ik de tijd om.
Ach wie weet helpt dit schrijven.. En anders maar niet.
En ja ik stel me ongetwijfeld enorm aan.
. Aanstellers zijn in mijn ogen mensen die willen zeuren en niets willen veranderen.