zit er helemaal doorheen

Nou de titel zegt al genoeg, ik zit er helemaal doorheen. Zomaar zonder enige aankondiging, was het allemaal genoeg. Ik heb 2 jaar geleden een flinke burnout gehad en ben daar uiteindelijk weer helemaal bovenop gekomen. Na de bevalling was ik heel bang dat het weer zou gaan gebeuren, maar het ging allemaal zo goed. Tot 1,5 week geleden. Vanuit het niets hartkloppingen, misselijk, duizelig enz. Voor de zekerheid bloed laten prikken, maar alle waardes waren goed. Een leverwaarde week wat af, maar dat komt vaker voor bij pasbevallen vrouwen. Dus nu zit ik weer aan de oxazepam om rustig te worden. Ook moet ik weer naar de cardioloog om te kijken waar de hartkloppingen vandaan komen. Als ze inderdaad van de spanningen komen, dan word ik doorgestuurd naar de psychiater die gaat bekijken wat er nu met mij aan de hand is en of ik voor de rest van mijn leven aan de pillen moet. Ik moet zeggen dat ik er nu vrij rustig onder ben, dat doen de pillen, maar wat heb ik veel gehuild de afgelopen dagen. Volgende week zou ik eigenlijk weer moeten gaan werken, maar dat gaat niet lukken......***zooi!
 
Gun jezelf even de rust op de pilletjes. Ik ken het gevoel dat alles ineens te veel kan zijn. Al die gebroken nachten eisen ineens hun tol en dan een baby die 24 uur van je afhankelijk is, het is niet niks en het eist nogal wat van je. Geef jezelf de tijd om daaraan te wennen. Bij mijn eerste heeft dat echt ruim een halfjaar geduurd voordat ik me weer mezelf voelde. Terwijl zij een rustige baby was die altijd sliep...
Waarschijnlijk voel je je grenzen niet goed. Dan is het ineens te veel en snap je niet waardoor het komt, maar waarschijnlijk loop je al langer op je tenen en merk je het zelf niet. Ik vraag ook altijd te veel van mezelf. Is een gewoonte geworden. Ik heb nu de gewoonte dat ik maar 1 avond in het weekend wat mag hebben en maximaal 2 avonden in de week weg mag zijn... komt er meer dan zeg ik dingen af!
Ook pik ik de slaapjes van onze kids altijd mee. 's morgens even lekker een bakkie doen tussen half 10 en half 11 en vanaf half 2 ga ik ook even op de bank... al slaap ik dan niet ik rust toch en dan kom ik ook eens toe aan lezen of een programma te kijken wat ik gemist hebt. Ik geniet heel erg van die momenten!

Pak je rust!!! En die huishouding komt later wel weer!
 
Hey,
Wat vervelend zeg! Met die rot hormonen ben je heel gevoelig voor depressie's. Heel goed van je dat je gelijk aan de bel getrokken hebt! Des te sneller ben je er weer boven op.
En zo'n kleintje hebben is gewoon heel erg pittig! Dat vond ik de eerste keer en nu met onze tweede vind ik dat weer! Je wilt ook nog het huishouden doen, je zelf weer in shape krijgen en boven alles alles voor je kindjes doen. Wij mama's vragen gewoon ontzettend veel van ons zelf.
Heel veel sterkte en ik hoop dat je snel de hulp krijgt die je nodig hebt!
Liefs,
Mar
 
sterkte en veel beterschap..leef met je mee soms zit ik er ook doorheen.
soms maken mensen in korte tijd teveel dingen mee en die ga je pas verwerken naderhand als het weer rustig word.
 
Terug
Bovenaan