Zitten jullie altijd op één lijn?

[Anoniem]

Hoi hoi,

Ik zit net te kijken naar Bas die mijn keukenkastje aan het uitpakken is en moest even denken aan een discussie die ik met mijn man had.....
Hij vindt het niet goed als Bas in de keukenkastjes zit. Ik heb daar totaal geen probleem mee. Meestal loopt hij vervolgens trots met de maatbeker door de kamer.
We hebben een open keuken dus ik kan hem er onmogelijk weg houden. Ik heb geen zin in de hele dag agente spelen. Dus ik laat hem gewoon lekker spelen in de keuken (op het kastje met schoonmaak spullen en het kastje met de frietpan zit een kinderslot).

Maar goed, nu mijn vraag.
Zitten jullie altijd op één lijn?
Wat zijn de grootste twistpunten?
En wie 'wint' er meestal?

Groetjes, Karin

 

[Anoniem]

Hoi

Wij zitten met de kleinste wel op 1 lijn, maar juist met die van bijna 5 jaar niet. Van papa mag hij soms dingen niet waarvan ik denk: wat maakt het nou uit. Bijvoorbeeld, ze zijn nu aan het werk in onze straat. Stan speelt natuurlijk graag met al dat zand en stenen, maar papa ziet gevaar < heeft ook wel een beetje gelijk > dus mag het niet. Zit hij er toch te spelen, dan gelijk naar binnen!! Terwijl ik denk: geef hem nog een kans.

Ach ja, mannen.


 
Groeten Kirsten

 

[Anoniem]

He, wat een leuk onderwerp! Ik vind dit echt interessant, want sinds de geboorte van onze dochter lopen wij daar ook tegenaan. We hebben er echt onze weg in moeten vinden. Voor haar geboorte waren we het altijd overal over eens. Maar toen ze geboren was bleken we echt helemaal niet op 1 lijn te zitten. Echt lastig, hoor! Nu gaat het gelukkig veel beter. Zo vlak na de bevalling was ik erg gestresst. Ik voelde mezelf niet goed en we kregen al meteen veel bezoek. Allemaal wilden ze onze dochter vasthouden en ik haatte dat... (waarschijnlijk hormonen) Mijn man vond dat allemaal wel goed. En ook met ergens op bezoek gaan en je kind er meteen laten slapen in het campingbed. Daar had ik moeite mee, maar hij helemaal niet. Mijn man is veel minder voorzichtig en ik ben veel meer ongerust. Soms ben ik wel eens jaloers dat hij er zo makkelijk over kan denken, want ik maar me vaak zorgen om niks. We hebben nu geleerd dat we gewoon veel dingen uitproberen en dan kijken of het ons bevalt. Alles met kinderen is natuurlijk nieuw en daar moet je gewoon je weg in vinden. En als we echt niet op 1 lijn zitten dan zoeken we naar een compromis. Zodat het voor ons beiden min of meer goed is. Dat van die keukenkastjes is bij ons precies hetzelfde. Mijn man wil ook niet dat ons kindje er alles uithaalt. En ik geniet er  weer van dat ze zo lekker op ontdekkingsreis gaat... Maar dat vind ik niet zo heel erg om niet over op 1 lijn te zitten. Er zullen in de toekomst nog wel meer moeilijkheden onenigheden komen. Bijvoorbeeld later: vanaf welke leeftijd mag je kind op stap e.d... Gelukkig duurt dat nog even!

 

[Anoniem]

Hoi hoi,

Dit is een moeilijk onderwerp. Wat vervelend dat jullie niet samen op een lijn zitten. Ik moet zeggen dat mijn man en ik eigenlijk wel op een lijn zitten. Dit komt ook omdat ik voornamelijk de meeste zorg voor justin op me neem. En mijn man vind het meestal wel goed. Ik hoop dat jullie er samen uitkomen en belangrijk...blijf praten met elkaar!!

groetjes mirjam  

 

[Anoniem]

Nou ik herken het ook wel hoor, mijn vriend en ik zitten ook regelmatig niet op 1 lijn.
Als mijn dochter iets doet wat niet mag gaat hij gelijk keihard schreeuwen: NEE DAT MAG NIET! zodat mn dochter zich een ongeluk schrikt en gelijk begint te huilen. Terwijl als ik gewoon rustig zeg dat iets niet mag ze het ook wel begrijpt. Dus ik heb al een paar x tegen mijn vriend gezegd dat ie niet zo moet schreeuwen, dat vind ik onnodig.
Verder ben ik vrij makkelijk en is mn vriend soms erg overdreven bezorgd, zo wil hij nooit op visite 's avonds met de kleine. Nou moet ik wel zeggen dat ze erg van de regelmaat is maar ik zeg soms moet het toch wel kunnen, hij vindt van niet.

Maar gelukkig hebben we geen grote ruzies hoor. We praten er wel over.

groetjes van Sonja

 

[Anoniem]

Wij zitten eigenlijk ook wel gewoon op 1 lijn. Maar ook bij ons komt het wel omdat ik de meeste zorg op me neem. Belangrijke beslissingen probeer ik te overleggen maar meestal heeft hij er niet echt een mening over. De regels zijn we het wel echt over eens. Ons enige probleem is dat hij veel minder geduld heeft dus als het hem allemaal te lang duurt dan geeft hij haar heel makkelijk aan mij of laat het aan mij over. Maar goed, ik ben ook fulltime thuis.

groetjes Linda

 

[Anoniem]

Hoi Karin,

Nou, hier in huis is het ook wel eens mot hoor omdat we het niet eens kunnen worden. In de eerste maanden na Svens geboorte hebben we het daar ook best moeilijk mee gehad. Voordat Sven er was en we het over opvoeden hadden, waren we het altijd met elkaar eens. Nu is dat in de basis ook nog steeds zo alleen blijkt de uitvoering van mij totaal anders als die van mijn man.
Ik zeg bijvoorbeeld altijd dat het badmoment 's avonds een rustmoment moet zijn, mijn man maakt er altijd een luidruchtig feest van.
Maar ja, ik heb me er nu maar bij neergelegd dat hij dat op zijn manier doet. Ik heb meer los moeten laten en nu gaat het dan ook steeds beter.
Nog steeds hebben we wel eens een discussie maar ach, dat hoort bij het leven.
Sven weet nu ook precies hoe het zit: om te stoeien en gek te doen moet hij bij papa zijn en voor de rust en de geborgenheid is mama er.

Groetjes,
Maike
Mama van Sven, 28-7-2007