zitten jullie tranen ook zo hoog?

A

ANONYMOUS_USERNAME

ik heb totaal geen reden om verdrietig te zijn....
heb een prachtige echo gehad, ik voel me ( op de normale kwaaltjes na) goed

maar ik kan sinds ik uit bed ben vanmorgen de hele tijd wel huilen
ik voel me net een slappe vaatdoek en er komt me niks uit mijn handen en ik zie allemaal apen en beren op de weg

ben blij dat ik alleen thuis ben...:(
 
lang leve de hormonen!! spontaan janken hoort erbij ;-) gewoon lekker op je gemakje doen en goed naar je lichaam luisteren.. voor je het weet heb je de kleine uk in handen en zijn de hormonen verdwenen...
 
ja dat is ook zo....maar ik denk dan....potver...waarom nou....ik moet fluitend mijn dingetjes kunnen doen...maar ik sleep mezelf naar adem happend voort....ben al blij dat ik t warm eten op heb staan....weer een mijlpaal voor vandaag....

als ik dit zo terug lees schiet ik in de lach...idd...de hormonen richten weer heel wat aan ;-))
 
Nou spontaan huilen heb ik niet maar wordt wel heel emotioneel als er verdriet op tv is.

Ik probeer me dan in te houden,maar als ik alleen ben laat ik de tranen gewoon rollen.

Erg hè die hormonen doen met ons wat ze willen.
 
Heel herkenbaar, en dat blijft ook nog wel ff.
Kan me herinneren van toen Alex net een paar dagen oud was dat ik moest huilen van 'finding nemo'...

Soms heb ik toch ook wel medelijden met onze mannen. Die moeten toch maar steeds klaarstaan met de sterke schouders en zakdoekjes ;)
 
Sommige dagen heb ik er ook behoorlijk last van. Woensdag nog, zonder reden kwamen de tranen opzetten. Erg leuk als je in een drukke metro zit ;)! en het verdriet van de kinderen waar ik mee werk, doet me tegenwoordig veel meer als voordat ik zwanger was.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan