zo alleen....

[Anoniem]

Me vriend is een goede week op vakantie, duiken, omdat ik niet zo van duiken houdt is hij samen met zijn moeder. Heerlijk natuurlijk, me vriend vond het eerst heel moeilijk voor mij en voor ons dochtertje maar ik heb de hele tijd gezegd dat hij lekker weg moet gaan, hij heeft heel veel geklust in ons huis en duiken is zijn passie.
Alleen..... nu is hij gisterochtend vertrokken... en ik vind het vreselijk!
Ik mis hem zo ontzettend, ik loop de hele dag te huilen, ik probeer het de hele tijd tegen te houden, omdat ik  niet wil dat me dochtertje me zo verdrietig ziet, maar dat lukt me gewoon niet, ik probeer tussendoor wel naar me ouders te gaan enzo, maar ja kom toch een beetje in een leeg huis, ook 's avonds vind ik het helemaal niks.
Als ze 's avonds in bed ligt en huilt schiet ik helemaal in de stress omdat ik er nu alleen voor sta, hartstikke maf natuurlijk, nah ja een ding scheelt missen is een goed teken dat je relatie goed zit toch? En na deze week kan ik supertrots op mezelf zijn, dat ik het alleen heb geflikt. Moest het ff kwijt hoor, en zat ook te denken sommige vrouwen hebben mannen die zijn voor hun werk regelmatig een paar dagen of weken weg, nou ik vind het knap!
nog even volhouden maar, groetjes

 

[Anoniem]

Ontzettend veel sterkte!! Het lijkt mij ook heel erg moeilijk. Mijn man en ik zijn nog nooit zonder elkaar geweest, totdat ik dus voor de keizersnee in het ziekenhuis moest blijven voor 5!!!! nachten. Hij kwam elke ochtend om 8.00 uur naar het ziekenhuis en ging rond 21.30 uur weer naar huis. Maar ik vond het ook vreselijk. En voor hem was het ook heel moeilijk omdat ik en zijn kleine meisje er 's nachts niet waren. Ik voel dus met je mee.
Sterkte!

 

[Anoniem]

Hoi,

Bah vervelend zeg dat je je zo voelt omdat je mannetje niet bij je is. Zeker omdat het nog even duurt voor je hem weer ziet.
Vorig jaar tijdens mij zwangerschap ben ik een week naar mijn ouders geweest (ze wonen op fuerteventura) en toen moest ik ook mijn mannetje missen.
Hij vond het nog tot daar aan toe maar ik was al aan het huilen toen ik de douane door ging. Vond het verschrikkelijk. Toen ik terug kwam zei ik ook... Nooit meer! Als ik ga, ga je mee. Nu gebeurt het wel eens dat we een nachtje zonder elkaar doorbrengen maar 1 nachtje... tja.. das te doen vind ik.
Ik hoop dat je de komende dagen nog genoeg afleiding vind zodat de tijd lekker snel gaat!

Liefs,

Frieda

 

[Anoniem]

Hoi,

Ook wel herkenbaar voor  mij hoor. Mijn vriend heeft voor zijn werk een paar keer per jaar beurzen in het buitenland en is dan ook een paar dagen van huis. En geloof me, het went gewoon niet. Dat vond ik al toen we nog met zn tweetjes waren, maar nu met die kleine er bij is het helemaal moeilijk. Al moet ik zeggen dat het de ene keer beter gaat dan de andere!!

Houd vol, de dagen gaan vanzelf voor bij en probeer gewoon wat leuke dingen te doen en te genieten. Dan heb je je dagen al vol en zijn alleen de avonden en nachten nog moeilijk.

Succes. Groetjes

 

[Anoniem]

Hier nog iemand die het heel erg vind als manlief er niet is en andersom... Toen ik in het ziekenhuis lag vond hij het ook verschrikkelijk en ging pas om 11 uur weg en 's morgens om 6.30 was hij er weer. Gelukkig lag ik alleen op een kamer, dus dat kon wel.
Hij was een keer stappen met vrienden in Groningen (heel end weg) en meteen een heel weekend weg. Verschrikkelijk vond ik dat hahaha

groetjes Maris

ps inderdaad alleen maar een goed teken