A
Anoniem
Guest
Hoi mama's,
Soms heb je van die momenten dan.....
..kun je zo overgelukkig zijn!!!
Ik had vanavond weer zo'n moment. Vriendlief moest vanavond ergens heen en zat dus even op mijn gemakkie mijn avondeten alleen te eten. Bleef ik Kay maar horen lachen en brabbelen door de babyphone.. Hij had het zo te horen erg gezellig en hoorde hem hele verhalen vertellen. Ik zat helemaal te genieten van mijn maaltijd met de babyphone naast het bord. Weer een reeks van vrolijk gebrabbel maar nu werd er ook mama genoemd.. tsja,.. dan zit ik even met een brok (sla) in m'n keel aan tafel. Zo'n enorme behoefte om hem even op te pakken en heel dicht tegen me aan te houden. Even "platknuffelen"..
Omdat ik kay nog hoorde kletsen lekker mijn gevoel gevolgt, naar boven gegaan en daar zat meneertje in bed in een kring van knuffels met een wijsvinger op mij gericht waarna hij met een smile zegt "mama!". Ik heb hem uit het bedje gepakt en heerlijk tegen me aangehouden en een potje gehuild van geluk. Tijdens het druk wegvegen van mijn tranen zat kay me alleen maar zijn speen aan te bieden met een smile hahaha.. Moest er zo van lachen! Dat doe ik namelijk ook bij hem als hij huilt, de lieverd..
Zo heb ik een paar minuten gestaan.. Lekker even aan hem ruiken en hem tegen me aan voelen. Gewoon overgelukkig en zo enorm trots op mijn kleine ventje!
Ik heb, nadat ik hem even flink heb laten lachen na een kietelbui, een dikke kus op zijn voorhoofd en een kroel door zijn haar ben ik weer gegaan,.. zucht..
Na een paar minuten heb ik hem niet meer gehoord..
Misschien hadden we allebei wel even zo'n moment....
Esmé mv Kay