Zo moe de laatste tijd.

<p>Hoi allemaal,</p><p>Ik probeer er niet teveel mee bezig te zijn, maar vind het zooo lastig! Om mij heen hoor ik steeds meer dames die zwanger worden, ik gun het ze van harte, maar ik wil ook. </p><p>Ik weet het niet meer, ben zo moe de laatste tijd. Iemand hier ook last van? Tips?</p><p>Liefs</p>
 
Herkenbaar. Het is ook erg lastig en zwaar soms.
Het heeft mij in het begin geholpen om te lezen dat t heel normaal is als het een jaar duurt! En dan nog was t lastig, maar die statistieken hielpen mij! Maar toen ik wist dat er een reden is waarom het bij mij maar niet lukte, was er heel erg veel verdriet.
Toen werd er een behandelplan bedacht en daar kon ik mij vervolgens aan vast houden. Nu is er een klein oponthoud in het plan en toen ik ook nog eens hoorde dat mijn zusje eerder dan verwacht zwanger is (die had ook dat jaar in haar hoofd), ben ik licht depressief geworden. 
Ik probeer lief voor mijzelf te zijn. Dus als ik even geen verhalen over zwangerschap wil horen, dan loop ik even weg. En als ik moet huilen, dan laat ik die tranen stromen. Ik neem een lekker bad. Ik mediteer. En ik hou dat doel voor ogen. Afgelopen week had ik een levensechte droom over dat ik beviel van een meisje. Voor het eerst in lange tijd. Ik werd wakker met een enorme glimlach en weer vertrouwen dat het mij gaat lukken!
Het gaat jou ook lukken! Hou vol! Vergeet niet dat achter elke dikke buik ook een heel verhaal en traject kan zitten. Neem iemand in je omgeving in vertrouwen. Ik vertelde iemand plompverloren over mijn traject, zij bleek het ook te hebben ondergaan! Dus ik heb een klankbord, heerlijk is dat!
 
Wees inderdaad vooral lief en mild voor jezelf! Hier ook lang moeten wachten op de eerste en inmiddels alweer zwanger van de tweede. Hier gingen ook vriendinnen en schoonzusje 'voor' en baalde ik dat de leeftijden van kindjes uit elkaar kwamen te liggen etc. Allemaal niet meer relevant als het zo ver is en die dag gaat komen! Maar er langer op moeten wachten is echt heel stom en maakt je onzeker. Ik ben er ook op een gegeven moment heel open over geweest en bleek zeker niet de enige te zijn, wat heel fijn was in steun van omgeving. Ook was iedereen extra blij toen het wel zo ver was en is ons zoontje super geliefd door ons en door z'n familie die met ons samen op zijn komst hebben gehoopt en gewacht. Houd vol en neem die baaldag om jezelf wat te gunnen. Hoop dat het snel zo ver mag zijn voor je!
 
Terug
Bovenaan