Zo moe.......

A

Anoniem

Guest
Hallo allemaal....,

Ik ben nu 8 weken in verwachting. Ik ben ontzettend blij.... maar ik ben zo moe...
Ik heb echt nergens zin in, alles lijkt wel te zwaar voor mij. Ik werk vijf dagen per week en ik wil echt niet meer... zo moe ben ik. Ik kan me niet meer concentreren op het werk. Ik ben secretaresse en als iemand maar iets aan me vraagt dan wil ik het al uitschreeuwen dat ik moe ben en dat ze me met rust moeten laten (op het werk weten ze het nog niet).Heel mijn lichaam doet pijn van het bewegen, ik  bedoel, iedere beweging die ik maak  gaat met  veel moeite.  Ik heb wel gehoord dat het erbij hoort, maar zo moe...? Ik probeer me er overheen te zetten maar tja... dat is niet zo makkelijk. Is er nou helemaal niets tegen te doen, bijv. vitamines of iets?

Groeten, Chris
 
Hoi Christie,

Voor wat het waard is:

Ik zit nu in mijn 10e week. Ben dood en doodop, om de dag meld ik mij gewoon ziek op mijn werk omdat ik gewoon nog niet kan. Ik heb het al wel met mijn leidinggevende besproken en voorlopig blijft de zwangerschap tussen ons. Zo kan hij hier en daar rekening met mij houden en zijn er geen vragen als ik niet kom opdagen of ik ga vroeg naar huis.

Ik heb ook nergens zin in, ben zelfs een beetje depri (terwijl ik heel erg gelukkig ben met mijn zwangerschap) lusteloos en ik heb geen zin om met wie dan ook te praten. Kortom, ik ben een en al gezelligheid...maar niet heus haha!!

Dus meid, effe doorheenbijten dat probeer ik ook, en die 7 maanden zijn voor je het weet zoooo voorbij.


Liefs Aicha.

 
Hoi Christie en Aicha,

Dat extreem moe zijn hoort er echt bij. Ik heb  dat ook  gehad, ben nu 18,5 week zwanger! Maar voel me nu echt veel beter.
De eerste 13 weken was ik alleen maar moe, lusteloos, misselijk en had nergens zin in.
Het gaat over, echt waar!!!
Misschien een idee om Davitamon Femnatal te slikken!

Succes!
Groetjes,
El
 
Hallo,

wat jullie schrijven is heel herkenbaar. Aan het begin van de zwangerschap heb ik en eerste  3 maanden 3 dagen wat minder gewerkt (di, wo en do (vrijdags had ik vrij) zodat ik kon slapen. Ik heb me in overleg met mijn leidinggevende ziek gemeld ivm zwangerschap en samen een streefdatum gesteld wanneer ik weer volledig zou kunnen gaan werken (wel met de mogelijkheid tot bijstellen van die datum). Ik moet zeggen dat het me goed heeft gedaan. Op het werk kon ik me die dagen volledig inzetten voor de tijd dat ik er was en thuis kon ik ook nog een volwaardige partner en moeder zijn. Van deze oplossing werd iedereen beter en de volgende keer zou ik het weer zo oplossen.

Je lichaam is zo hard aan het werken dat je er voor je eigen bestwil maar aan toe kan geven en over het algemeen is er voldoende begrip voor.....

Sterkte meiden!!

groet,

mamaraf
39+4

ps ik heb het mijn directe collega's wel verteld waarom ik afwezig was.
 
Hoi,



Ik was de eerste 3 maanden ook errug moe. Nu hielpen mijn werktijden
ook niet mee. Ik werk bij een aannemer (5 dagen/week) en stond om 05.30
uur en kwam rond 18.00 uur weer thuis (moest vanuit Delft naar Breda
rijden).



Maar het goede nieuws is dat het weer overgaat. Na een maand of 3 ging
het langzaam weer over en kon ik weer normaal mijn dingen doen. Zorg
ervoor dat je in het weekend en 's avonds op tijd naar je bed gaat
(toegeven aan de moeheid)!



Verder gebruik ik Fem natal en probeerde ik zo gezond mogelijk te eten.



Sterkte ermee.



Groeten Sandra (40w).

 
Hallo allemaal,

Bedankt voor jullie reactie.
Ik vond de moeheid zo extreem worden. Ik dacht "oh... een klein beetje moe moet kunnen met al die veranderingen in mijn lichaam. Maar zo erg had ik niet verwacht. Ik voelde me ook echt een aanstelster. Vooral omdat mijn vriend denkt dat ik soms aan het overdrijven ben. Nu ik de reacties lees, kan ik me er iets meer bij neerleggen. Veel vrouwen moeten er doorheen en zijn er doorheen gekomen dus ik ook!

Groetjes,
Christie
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan