Zo onrustig!!

A

Anoniem

Guest
Hoi,
sinds dinsdag weet ik dat ik zwanger ben, heel pril nog, maar het is wel zo. We zijn natuurlijk heel blij maar toch ben ik super onrustig. Met de miskraam van september in mijn achterhoofd, ben ik echt bang dat het terug zover gaat zijn. Toen was ik juist 6 weken. Ik wil echt niet dat het nog eens gebeurd, al heb ik daar niet veel aan te kiezen. Maar ik vind het zo geweldig om zwanger te zijn, en er al een beetje over na te denken hoe het gaat zijn als het kindje er is en zo van die dingen. En vorige keer was dat ineens allemaal weggevallen en ik vond dat zo erg. Ik wil dat liever niet nog eens hebben. En ik maak mezelf dan ook nog eens gek. Telkens ik iets in m'n buik voel, ga ik vanalles denken, denk ik van oh nee, of ga ik naar toilet om na te kijken. Ik weet dat ik wat moet kalmeren want ik ben supergespannen en dat kan ook niet goed zijn en dat nog 2 maanden volhouden, op deze manier zal dat ook niet al te best zijn. Ik ga wel werken en ben heel de dag wel bezig, maar er is altijd wel eens een dood moment waarop je er eventjes aan denkt.
Zijn er nog (toekomstige) mama's die dit herkennen? En hoe hebben jullie je hier door geworsteld? Ik word er soms echt gek van of krijg tranen in m'n ogen bij de gedachte dat het kan misgaan. We houden er rekening mee dat het kan misgaan, maar ik wil het gewoon niet, ook al is dit iets dat je niet kan willen.
Sorry, maar ik moest het even kwijt.
Veel groetjes
Bisous
Alysse
 
Hoi,

Jouw zorgen zijn voor mij zo herkenbaar. Ik ben nu voor de vierde keer zwanger en ik heb een zoontje van 3 Heb dus twee keer een miskraam gehad en ben nu 15 weken zwanger. Ik begrijp je onzekerheid en de spanning

Ik ging tig keer per dag naar het toilet om te controleren of dat ik geen bloedverlies had en bij ieder pijntje dacht ik: daar gaan we weer!

Omdat ik zo bang was, heb ik ook een berichtje op een forum geplaatst en 1 reactie is me heel erg bijgebleven. In de reactie stond vertrouwen te hebben in je lijf en te genieten van het feit dat je zwanger bent, ook al zou het niet goed gaan. Ik heb de angst zoveel mogelijk naast me neergelegd en de eerste 12 weken veel leuke dingen ingepland. Daardoor ging de tijd heel snel. Ik weet wel dat je na die 12 weken nog steeds kans hebt dat het misgaat maar voor mij was het wel de meest spannende periode. Ook heb ik bij het maken van een afspraak met de verloskundige aangegeven vroeger dan de 12 weken een echo te willen laten maken. Een kloppend hartje is al weer een grote kans dat het wel goed gaat

Ik hoop dat je iets aan mijn reactie hebt. Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte en probeer ondanks alles toch te genieten van elke dag dat je zwanger bent. Het nu vastg goed!

Groetjes Daatje
 
Hee Alysse,
Ik heb ook gereageerd op je andere onderwerp, omdat ik het heel erg goed begrijp dat je onrustig en onzeker bent. En dat is heel erg vervelend voor jou. Anderen, die zoiets nog nooit hebben meegemaakt, zullen dit niet met je mee kunnen voelen en zullen van je verwachten dat je blij bent en onbezorgd. Blij ben je, maar onbezorgd....
Echt, bij mijn eerste kindje vielen de zorgen pas van me af toen ik hem in mijn armen had. En ik heb mezelf daar aardig mee over de emmer geholpen. Gelukkig kan ik deze zwangerschap wel genieten, maar in het begin ging ik idd ook elke keer naar het toilet om alles te controleren. Dus het is heel herkenbaar. wie weet mag je inderdaad met een week of 10 een echo laten maken. Ik mocht dat bij mijn vorige zwangerschap, omdat ik zo ontzettend gestresst was. Ik was zo bang, ik heb de hele intake bij de vk zitten huilen. Zij heeft toen voor mij een afspraak gemaakt voor een echo. Garanties krijg je nooit, maar een goede echo met 10 weken wordt bijna nooit meer een miskraam. Tenminste dat is wat mijn vk toen vertelde.
Met deze zwangerschap heb ik al met 8 weken een echo gehad, maar dat komt omdat ik een onregelmatige cyclus had (ik gaf nog borstvoeding aan mijn oudste). Dus dat was een echte termijnbepaling. Leg je zorgen neer bij de verloskundige of de gyn.
Heel veel sterkte, en probeer van kleine momentjes toch zo veel mogelijk te genieten. Daarmee zijn je zorgen niet weg, maar dan voel je je misschien wat beter.
Liefs,
Patricia 39+4
 
Hai Alysse,
Begrijp helemaal hoe je je voelt. Ik was de eerste dagen/weken ook zo onrustig. En zeker die eerste weken gebeurt er zoveel in je buik dat je bij ieder krampje in paniek schiet. Ik heb dan geen ervaring van een eerdere miskraam maar begrijp je angst. Iedere keer als je weer met die gedachten speelt berust je dan in het feit dat als het misgaat hier een goede reden voor is (geen gezond kindje, iets mis met de aanleg enz). Er is niks wat jij hier aan zou kunnen doen, maar heb vertrouwen in je kindje en jezelf! Heel belangrijk. En zorg voor goede afleiding zodat je er niet steeds aan denkt

Nu ben ik halverwege en nog steeds wel onzeker hoor. Ik geef me er maar aan over en probeer te genieten van iedere dag!
 
hoi alysse
spannend he meid.ik heb ook een miskraam gehad en was de eerste weken ook erg onzeker.je kan niks doen,alleen maar hopen.het komt vast wel goed meid.bel de verloskundige en praat erover.misschien krijg je alvast een echo.probeer te genieten en lees veel over kwaaltjes.dat heeft mij enorm geholpen.je voelt zoveel dat je er bang van word,maar toen ik las dat duizenden andere zwangeren hetzelfde voelden kon ik mezelf ervan overtuigen dat het erbij hoort.en echt gerust word je nooit.ik ben al 10 mijlpalen voorbij waarvan ik dacht:als DAT allemaal goed is ben ik gerust(1e echo,eerste keer hartje horen,screeningsecho,eerste schopjes,moment dat je het de hele dag door voelt....).maar nee,het blijft spannend.maar ook leuk.dus probeer van het goede uit te gaan en geniet en fantaseer er lekker op los!!voorpret is de helft van de pret.
groetjes kari

 
Hey!
Bedankt allemaal voor die lieve woorden en de opmontering. Ik ben m'n best aan het doen om er van te genieten en de ene moment lukt het al wat beter dan de andere. Ik heb regelmatig wat krampen, maar ik denk dat ze van mijn darmen komen. 't Zijn niet echt ongikrampen maar toch, er is vanalles aan de hand in m'n buik en soms weet ik echt niet meer wat ik voel. Maar voor de rest gaat het wel, al ben ik super-moe. Ik probeer het doem-denken wat achterwege te laten want ik zei ook tegen mezelf dat ik daar geen stap mee vooruit kom. Aftellen doe ik wel een beetje en ik blijf uitkijken naar die 12 weken.
Het doet deugd om te lezen dat je niet alleen bent met zulk probleem. Op die manier kan ik mijn hart wat luchten en met jullie ervaring en raad  geven jullie me de kans om het eens van een ander perspectief te bekijken. Dank je wel!
Groetjes
Bisous
Alysse
 
Hoi Alysse,

Ik had ook verschrikkelijke krampen de eerste 8 weken - dat waren toch echt m'n darmen! Intussen ben ik alweer 21w1d zwanger, de baby beweegt goed, en de screeningsecho was ook goed. Ik wens jou zo'n goed resultaat toe!

Maak je niet al te druk hoor! Houd je vast aan de gedachte dat de meeste zwangerschappen gewoon goed gaan.

Hou je taai!
Bisous,
Hilde
 
Hoi,

Ik kan me je angst voorstellen want ik heb hetzelfde. Ook een miskraam gehad en nu bang dat het weer mis gaat.... Helaas kunnen we niks anders doen dan zo rustig mogelijk te blijven en proberen erop te vertrouwen dat het goed komt. Het blijft toch niet misgaan!!! Neee het gaat nu goed! Kop op he!
lfs ing
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan