Zo onzeker.

A

ANONYMOUS_USERNAME

Sinds vorige week weten we wat het word. Het word een jongen. We zijn er super blij mee. Maar het had eigenlijk niks uitgemaakt wat het is. Als het maar in september er gezond uit komt. Ik ben aldoor zo onzeker. Ben steeds bang dat er iets niet goed zit. Het heeft 2 jaar geduurd en we zijn nu ontzettend blij dat het dan ook eindelijk is gelukt. Buikje begint al aardig te groeien, tot nu toe waren alle echo's goed en beweegde goed en zo af en toe voel ik de baby "als luchtbelletjes" in mijn buik. Maar dan ook niet elke dag. Dat maakt mij dan ook zo onzeker. Het is onze eerste. Wie herkend dit?? Van mij mag het al wel september zijn ;)
 
Herkenbaar hoor, het is voor mij inmiddels de tweede, maar ben juist meer onzeker dan bij de eerste zwangerschap.

Als je de kleine nog als luchtbelletjes voelt dan kan het heel goed dat je het nog niet elke dag voelt.
Hoe ver ben je?

Bijna vergeten maar gefeliciteerd met de komst van een kleine knul, weet uit ervaring ha ha dat het echt super leuk is een knulletje.

liefs
 
ook ik ben erg onzeker.meer dan de 1e zwangerschap.ik was nu al 4en een half jaar gestopt met de pil.had de hoop al bijna opgegeven.ik vind het soms moeilijk te geloven dat ik toch nog zwanger ben geworden.

probeer toch zo veel mogelijk op je blauwe wolk te zitten shy en hopen dat het goed gaat ;-))
 
Gefeli met jullie jongen! Die onzekerheid is hier ook wel herkenbaar hoor. Die fase van luchtbelletjes lijk ik wel min of meer overgeslagen te hebben... Vanuit het niets was het hier ineens gewoon zo nu en dan een harde trap en het lijkt alleen maar harder te worden. Wij hebben morgen de 20 weken echo, en ik schijt 7 kleuren dat er wat mis zou zijn. Het zou je maar gezegd worden... Ook voor mij is ons kindje een groot geschenk (al is het dat voor iedereen). Een jaar lang heb ik geprobeerd om zwanger te raken maar dat is niet gelukt, daarbij werden er problemen bij m'n baarmoeder geconstateerd. Ruim een jaar terug is m'n wereld daardoor ingestort want de vraag was of ik wel ooit moeder zou kunnen worden... Dus ik herken die angst heel goed want stel dat het nu fout zou gaan, hoe dan verder in de toekomst? (al vraag je je dat altijd wel af denk ik, want bij iedereen zou het natuurlijk pijn doen).

Laten we allemaal maar zoveel mogelijk van het positieve uitgaan! Da's veel gezonder voor onszelf en daarmee ook voor onze buikbaby. Stress hebben kunnen we altijd nog als er iets niet goed blijkt te zijn, al is zoiets nog altijd makkelijker gezegd dan gedaan ;)
 
Het is en blijft gewoon spannend om zwanger te zijn. Als je nadenkt wat er allemaal mis kan gaan wordt je vanzelf onzeker. Ik probeer er zo min mogelijk over na te denken maar ik ben toch blij dat ik volgende week bij de vk het hartje weer kan horen.

We moeten inderdaad allemaal maar proberen om van het positieve uit te gaan.
 
Stress was na de 12 weken weg. En nu ik hem voel en weet dat het een jongen is, ben ik alleen maar trots en blij, de hele dag door.

Bij mij was de zwangerschap een ongelukje (ook problemen met baarmoeder, mogelijk kanker etc etc, gelukkig goed afgelopen), zag mezelf nog niet als moeder, maar nu helemaal wel! Wat iedereen er ook van denkt, het is een geschenk. Draag m'n buik met trots en hoop dat alles goed is met de 20 weken echo en de bevalling, maar ik heb er geen stress onder gelukkig. Slaap ook goed.

Je leeft maar 1 keer en je baby ook, genieten dus!!
 
Heel herkenbaar. Ik heb het vooral net voordat ik voor een controle moet. Ik probeer mezelf dan gerust te stellen dat alles groeit etc en dat wil weleens helpen. Ook moet je maar zo denken, er gaan meer zwangerschappen goed dan fout.

Probeer tussendoor wel te genieten want je maakt dit niet zo vaak mee.

Gefeliciteerd met jullie zoon!!!!
 
Heel Herkenbaar.
Ben ook zo bang dat er iets misgaat, of dan heb ik een enge droom gehad.
Soms voel ik me zo schuldig dat ik alleen maar zo negatief ben en voor mij gevoel niet meer gelukkiger kan zijn.

Maar andere momenten straal ik echt van top tot teen. Ben ik ook trots op wat wij samen gecreëerd hebben en dat dit straks de wereld gaat ontdekken.

Ben nu 18 weken zwanger en mijn buik begint nu een beetje te komen (soms zie ik het zelf niet maar andere wel) en ik heb nu ook al een aantal keer het hartje gehoord bij de VK.

Hopelijk wordt dit gevoel wel minder.

Lisa
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan