zo zenuwachtig......

A

Anoniem

Guest
Hoi allemaal,

Ik moet om 15:45u voor mijn echo en ik ben stiknerveus!!! 2 weken geleden bloedverlies gehad, daarna een goede echo, dus eigenlijk geen reden zou je denken. Alleen zagen ze op die echo dat ik iets minder ver was dan ik dacht, nl 6,5 ipv 7,5 weken. Het hartje klopte als eens gek, maar toch zit het me nog steeds dwars. Het bloeden is een paar dagen later gestopt, mijn baarmoedermond was dicht, dus eigenlijk is het belachelijk dat ik me zo gek zit te maken! Ik voel me ook hartstikke zwanger ( misselijk, pinlijke borsten, doodmoe) maar toch zit ik elk kwartier op de wc om te checken of ik niks zie op mijn ( uiteraard spierwitte) toiletpapier!! Mijn vriend zegt, maak je toch niet zo druk, we hebben het hartje toch gezien, maar ik durf er bijna niet in te geloven.... Was het maar al 16:00u!! Sorry dat ik zo zeur, maar ik moest het effe kwijt...
Ik ga maar weer effe afleiding zoeken, afwassen hihi
liefs smartie
 
Hoi hoi,

Ik snap best dat je zenuwachtig bent. Ik wil je ook heel veel succes wensen met de echo.

Laat je ff weten hou het was?

Liefs Fruit Girl 33 wk en 4 dgn
 
Haha, harstikke herkenbaar hoor.
Toen ik net zwanger was ging ik bijna om de 10 minuten naar de toilet om maar te kijken of ik toch toevallig niet ongi was geworden (terwijl ik 3 positieve tests had!!)..
Je hoeft gelukkig nu nog maar heel ff te wachten..
Succes en geniet er vooral van!
Gr. Anne-Marie
36+6 zw van de tweede
 
Hoi,

Sorry dat ik nu pas reageer, maar ik ben de afgelopen dagen nogal in shock geweest en daarna had ik 2 dagen geen internet!!
Helaas was het wel zoals ik vreesde, het hartje klopte niet meer. Daarna is het best snel gegaan. Ik moest na de echo bij de gyn komen, die vroeg wat ik wilde ( gelukkig niet een ellenlang verhaal over hoevaak het misgaat en al die crap, die ik al ken...) of ik af wilde wachten of dat ik een curettage wilde. Omdat ik bij mijn eerste Mk ook eerst afgewacht heb, en dus 1,5 week met een dood kindje in mijn buik liep( wat vond ik dat een vreselijk gevoel) heb ik gevraagd voor een curettage. De gyn snapte het gelukkig meteen en vroeg een spoedcurettage aan. Ik kon de volgende dag meteen om 9 uur naar het ziekenhuis. Mijn lief kon het maar niet geloven en zei steeds : misschien hebben ze het niet goed gezien en klopt het hartje toch. Maar ik wist wel dat ze gelijk hadden....
In het ziekenhuis waren ze allemaal heel lief voor me en alles is dan ook redelijk soepel verlopen...alleen voel ik me nu heel leeg en, hoewel ik weet dat het onzin is, voel ik toch alsof ik gefaald heb. Ik weet ( ben nuchter genoeg) dat ik er zelf niks aan kan doen dat het mis gaat, maar als ik het verdrietige gezicht van mijn vriend zie, breekt mijn hart. Nou ja, op naar de volgende keer maar weer.... slik... Ik weet ook dat op mijn leeftijd ( 39) de kans op een mk groter is, maar we willen het zo graag...
Ik   wil hier niemand bang maken en ik wens iedereen hier een gezonde zwangerschap toe, met een supergezonde baby!! En ik hoop hier snel weer terug te zijn
liefs smartie  
 
Jeetje. Wat een verhaal weer zeg... Vind het echt heel erg voor jullie, en zal duimen dat je snel weer op dit forum terecht komt!
Sterkte!!!
Gr. Anne-Marie
 
Ach Smartie.

Wat is het toch iedere keer weer hartverscheurend om een ervaring als je jouwe te lezen.

Zo alledaags als een zwangerschap is, het is toch ook zo ´n groot wonder.
Zo alledaags als een miskraam is, het is toch ook zo ´n enorm verlies.

Ik leef met je mee.

Marjoke
 
Tjee meid,

wat vind ik dit naar om te horen...
Ik wens jullie veel sterkte toe en hoop gauw blij nieuws van je te mogen horen!

Veel liefs nika
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan