Hoi, ik kan weer niet slapen, voel me zo ontzettend klote. Na 18 maanden klussen raakte ik in maart eindelijk zwanger, maar helaas viel mijn droom na 7 weken in duigen. Zo'n verdriet had en heb ik nog steeds. Toen eind april mijn schoonzusje kwam vertellen dat ze zwanger was deed mij dit meer pijn dan ik had verwacht. Vooral omdat ze aangaf eigenlijk net te zijn gestopt en niet verwacht had zo snel aan te tellen en daarbij zorgde maakte over de toekomst. Verhalen die ik niet kon gebruiken op dat moment. Ik heb vaak tegen mijn man gezegd dat het allemaal niet eerlijk was, wij willen zo graag en lukt niet zoals wij willen en bij hun gaat het allemaal zo makkelijk. En nu is het bij haar ook foute boel. Het hartje klopt niet. Ik voel me zo'n egoistische trut. En heb zo'n medelijden met ze. Morgenvroeg ga ik even bij haar langs. Ik heb natuurlijk nooit de gedachte gehad het haar niet te gunnen, maar zat vol van mijn eigen verdriet. Vrijdag ga ik lekker met mijn man 8 dagen na Samos. Gisteren geboekt. Ik moet er even tussen uit. Wordt mij allemaal te veel op dit moment. Hopen dat het een plaatsje krijgt en we snel weer zwanger zijn. Liefs
