zoontje van 5 jaar wat snel huilt

[ANONYMOUS_USERNAME]

hoi moeders en vaders,

Wij hebben 3 kinderen ( ze zijn 7, 5 en 4 mnd ).

Onze zoon van 5 heeft de neiging om heel snel te gaan huilen, bijvoorbeeld als iets niets lukt of als hij ( speels ) geplaagd wordt.
Hij vindt het moeilijk om zich te verwoorden.
Hij zit nu in groep 1 en na beraad met de juf hebben we beslist om hem volgend jaar nog een keer groep 1 over te laten doen.
Ons inziens is hij helemaal niet klaar voor de dingen van groep 2.

Het lijkt wel of hij z'n mannetje niet kan staan, bij het minste of geringste huilt hij al naar de juf heen.
Zelf snapt hij niet dat hij zo een makkelijk doelwit wordt.
Hij heeft wel veel vriendjes en vriendinnetjes, alleen zijn die allemaal net 4.
Van de oudere kinderen moet hij niet veel hebben.

We hebben al van alles geprobeerd om hem wat "harder" te maken, maar het helpt niets.
Weet iemand van jullie hoe we hem kunnen helpen.
Ik vind het zo zielig voor hem, en ben bang dat hij straks een pispaaltje wordt.

Alvast bedankt,

groetjes Linda

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi Lalinda,

Tsja, het is met zo'n korte omschrijving moeilijk te zeggen waar het probleem van het snel huilen vandaan komt. Is het een kind dat thuis ook veel huilt doordat het weinig zelfvertrouwen heeft? Of is het niet gewend om met tegenslagen om te gaan, omdat het bijvoorbeeld vaak zijn zin krijgt? Het lijkt me verstandig er eerst achter te komen waarom hij zo snel huilt en daar dan wat mee te gaan doen.
Werken aan zelfvertrouwen en kinderen zelf problemen te leren oplossen i.p.v. het van hun overnemen kan je thuis goed  leren.

Misschien is je kind wel hoogsensitief (staat in dit forum ook een item van) maar dan moet hij ook andere kenmerken laten zien zoals bijv. invoelend vermogen, gevoelig voor stemmingen van anderen, moeite met veranderingen, moeite met drukte, harde geluiden, regelmatig in zijn eigen wereld terugtrekken, rust nodig hebben....

Heb je al eens met je zoon erover gesproken...hoe hij zich voelt en of hij een idee heeft hoe het komt dat hij zoveel huilt? Hij is nog maar 5 maar soms kunnen ze al meer verwoorden dan je denkt.

Heel veel sterkte er mee!

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

hoi Marle,

Dank voor je snelle reaktie.

Wij hebben een hele tijd terug ook wel es gedacht dat hij hoogsensitief zou zijn,
maar de echte kenmerken daarvan vertoont hij niet.
Hij kan best goed tegen veranderingen, kan ook goed met drukte omgaan.

We denken zelf meer aan het ontbreken van zelfvertrouwen.
Hij weet niet hoe hij zelf dingen moet oplossen, begint meteen te huilen.
Vaak neemt zijn oudere zus van 7 veel dingen van hem over, maar daar zijn we nu heel alert op. We leggen haar ook uit dat hij het zelf moet leren.
Hij ziet haar echter wel als zijn grote voorbeeld.

Zo moeten ze bijvoorbeeld aan tafel de vinger opsteken als ze iets willen vertellen,
anders is onze oudste continu aan het woord.
Ook stellen we heel gericht vragen aan ons zoontje.
Dan laten we hem dingen vertellen, hoe het op school was enzo.
Het lijkt wel alsof hij het niet goed op een rijtje krijgt wat hij wil vertellen,
hij moet lang nadenken over dingen.

Motorisch gezien is hij ook best langzaam, kan pas sinds kort knoopjes dichtmaken bijvoorbeeld.
Hij weet ook nooit welke dag het is, we hebben een week-kalender gemaakt met een wasknijper maar hij weet het gewoon niet.
Dan vraagt hij dus elke morgen of hij naar school moet...

Toch is hij beslist niet dom, dat beaamt de juf ook.
Hij is heel pienter en onthoudt bepaalde dingen juist heel erg goed.
Daar staan we dan soms weer van te kijken, dat hij bepaalde gebeurtenissen haarfijn weet te herinneren.

Ook denken we niet dat hij vaak z'n zin krijgt, integendeel.

Maar al met al lijkt er weinig vooruitgang in te zitten.

Ik vind het gewoon zo sneu voor onze jongen!


groetjes Linda

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi,

Tsja, nogmaals...het is moeilijk om precies uit je verhaal te halen wat voor een kind je zoon is. Heb je het idee dat hij al vanaf zijn geboorte "anders" is of is dat later gebeurt?
Als je een hele zware bevalling hebt gehad en hij eventueel een beetje zuurstofgebrek heeft gehad kan dat al een oorzaak zijn. Vooral omdat je ook zijn motoriek benoemd.
Zijn er anders misschien  bepaalde dingen in zijn leven gebeurt die hem onzeker hebben gemaakt? Of is het pas gekomen toen hij naar school ging?

Ik denk dat je het nog een tijdje kan aanzien en met je eigen inzicht en die van bijv. de juf er aan kan werken. Maar als het probleem blijft en je zoon heeft er echt last van dan zou je eventueel een keer naar een kinderpsycholoog kunnen gaan.

Nogmaals succes!