Zoontje wil alleen papa

[MamaVanLaurens]

<p>Hallo,</p><p>Sinds enige tijd wil ons zoontje van 2 jaar alleen maar zijn vader. Verdrietig, “papa”, blij “papa”, zitten “bij papa” ect. Het doet mij zeker pijn en het maakt mij verdrietig. Alsof ik iets niet goed doe. </p><p>Herkent iemand dit en hoe gaan jullie ermee om?</p><p>Groetjes. </p>

 

[KB]

Herkenbaar, laatst veel over gelezen. Probeer er niet te krampachtig mee om te gaan, hoe moeilijk het soms ook is. Daarmee bedoel ik, laat niet merken dat het je pijn doet, zeg hooguit tegen hem dat je een bepaald iets of bepaald gedrag niet leuk vind. Dat mag je best noemen soms. Maar hij doet het echt niet expres, weet niet welke emoties het in jou oproept. Het is een fase en gaat ook weer voorbij. Wel belangrijk is dat je man hem stimuleert dingen met jou te doen, en dus zo af en toe daar wel iets over zeg. “Goh weet je, mama vind het ook heel leuk om met de blokken te spelen, laten we mama vragen of ze meedoet!” Ik zeg maar even iets. Op een ontspannen manier stimuleren. Ook kan het helpen om zo af en toe eens je man te laten vertellen dat hij even een bepaald iets moet doen, waardoor hij even niet beschikbaar is en jij hem dus verzorgt/met hem speelt. “Ja, maar papa is nu even druk, moet nu even (vul iets in). Dus mama gaat nu gezellig met jou (vul iets in).” En dan doorzetten. Zo stimuleer je wel momenten van interactie met jou. Als je dit zo aanpakt, mag je best regelmatig ‘toegeven’ aan de voorkeur. Wij hebben het ook regelmatig, eerst was het mama, toen een tijdje papa en nu alweer een tijd mama, maar dan vooral als hij extreem moe is. Daar geven we dan ook aan toe. Het heeft echt niets te maken met dat je iets niet goed zou doen. Het hoort bij de ontwikkeling en de eigen wil. Gaat vanzelf wel weer over, echt ?❤

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hier ook echt en enorme papa's kindje. Hoewel je vaak leest dat jongens mama's kindjes zijn. Ik heb hier met vlagen ook moeite mee. Hij doet het prima als ik alleen met hem ben, speelt met me, knuffelt met me. Maar zo gouw papa thuis is, is het alleen papa. Lastig voor jezelf, het maakt je inderdaad onzeker. We proberen er geen druk op te leggen, maar wel wat er boven ok al is gezegd. Soms doen we dingen met mama, ook al wilt hij papa..
ik hoop dat het nog omdraait, en aan de andere kant vind ik het heerlijk om ze samen te zien!

 

[Jippie]

Heel herkenbaar!! Hier ook een zoontje van net 2 en hangt ook aan papa. Ik ben er ook heel verdrietig van geweest. Misschien ook nog hormonen, want wij hebben er nog een baby bij. Maar het is wel een fase hoor. Soms mag ik nog steeds niet of probeert hij het. Vanavond nog zou ik met hem in bad gaan en daar had hij zin in en ineens was het nee papa. Dus wij hebben allebei gezegd nee mama gaat mee. Papa gaat straks sporten en zorgt nu voor de baby. Hij ging heel hard huilen dus we hebben heel duidelijk laten kiezen je mag of met mama of alleen. Toen was het huilend mama mama mama. Soms geven we wel toe.

 

[liesforum]

Ah ja herkenbaar, bij ons is het sinds kort juist voorbij (ze is bijna 2) maar het was eerst altijd papa. Ze zei ook pas veel later mama, poes en woef en al die woorden kwamen eerder? Ben er wel verdrietig over geweest, maar probeerde het ook los te laten. Gek genoeg is het sinds een paar maanden verdwenen en heeft ze nu omstebeurt buien dat het alleen mama of papa is. Wel wordt ze nog het liefst getroost door papa. Maar merk dat ze ook heel graag knuffelt met mij nu dus ik ben weer helemaal gerustgesteld en kan bevestigen dat het echt fases zijn!