Van de week lag mijn dochter net in bed ('s avonds), wij benenden en toen hoorde ik vuurwerk buiten (zo'n gillend geluid) en even later een knal.
Ik zei tegen mijn man: "Dat gaat straks boven niet goed" en met dat ik het zei barst mijn dochter in huilend gillen uit.
Ze had een kanl gehoord en was doosbang.
Heb haar verteld wat het was en uitgelegd dat het buiten was en niet in haar kamer (wat ze dacht).
Het duurde even voor ze rustig was en is uiteindelijk met moeite zelf (alleen) in slaap gevallen.
Maar ik kon niet beloven dat die knal niet mee zou komen. Sterker komende weken zal het alleen maar meer worden!!!
Zaterdag middag lag ze in bed en had ze moeite met in slaap vallen. Ze had al een paar keer over de knal gehad en ik deed er luchtig over. Ze had bedacht dat er een ballon van een meneer geklapt was!!! Ik vertelde dat het soms buiten is, maar absoluut niet binnen en zeker niet in haar kamer.
Na 5x ofzo trap op trap af (ze bleef maar roepen) was het eindelijk stil en was ik blij dat ze bijna in slaap viel...tot KNAL...weer vuurwerk buiten. Rebecca was nog niet ver genoeg in slaap dus huilde weer helemaal in paniek.
Nu durft ze dus amper te slapen en is echt drama.
Steeds zegt ze: "Niette knal?" Maar ik kan niet zeggen dat de knal niet meer komt.
Het is ook niet echt in de buurt ofzo, maar toch hoor je het wel.
Wie heeft er (misschien uit ervaring) tips.
Komende weken zal het alleen maar erger worden en meer.
Hoe kan ik haar nu hierover vertellen?
Vanavond heeft het een uur geduurd voor ze sliep. Ze was 10 minuten stil en huilde dan weer heel hard. Tranen over haar wangetjes en ze is zo bang. Heeft het ook steeds over de knal.
Overdag praat ze er niet veel over, alleen als ze naar bed moet.
Ze maakt nu de link met gaan slapen dan komt die knal.
Het is zo zielig!!
Weet niet zo goed wat ik moet doen. Als ik bij haar ben is ze rustig, maar als ik weg wil gaan wordt ze weer bang. Echt hele angstige oogjes. Ze doet haar best niet te huilen, maar dan zie ik de tranen in haar ogen komen, pruillip en moet ze toch huilen.
Groetjes, Marianne
Ik zei tegen mijn man: "Dat gaat straks boven niet goed" en met dat ik het zei barst mijn dochter in huilend gillen uit.
Ze had een kanl gehoord en was doosbang.
Heb haar verteld wat het was en uitgelegd dat het buiten was en niet in haar kamer (wat ze dacht).
Het duurde even voor ze rustig was en is uiteindelijk met moeite zelf (alleen) in slaap gevallen.
Maar ik kon niet beloven dat die knal niet mee zou komen. Sterker komende weken zal het alleen maar meer worden!!!
Zaterdag middag lag ze in bed en had ze moeite met in slaap vallen. Ze had al een paar keer over de knal gehad en ik deed er luchtig over. Ze had bedacht dat er een ballon van een meneer geklapt was!!! Ik vertelde dat het soms buiten is, maar absoluut niet binnen en zeker niet in haar kamer.
Na 5x ofzo trap op trap af (ze bleef maar roepen) was het eindelijk stil en was ik blij dat ze bijna in slaap viel...tot KNAL...weer vuurwerk buiten. Rebecca was nog niet ver genoeg in slaap dus huilde weer helemaal in paniek.
Nu durft ze dus amper te slapen en is echt drama.
Steeds zegt ze: "Niette knal?" Maar ik kan niet zeggen dat de knal niet meer komt.
Het is ook niet echt in de buurt ofzo, maar toch hoor je het wel.
Wie heeft er (misschien uit ervaring) tips.
Komende weken zal het alleen maar erger worden en meer.
Hoe kan ik haar nu hierover vertellen?
Vanavond heeft het een uur geduurd voor ze sliep. Ze was 10 minuten stil en huilde dan weer heel hard. Tranen over haar wangetjes en ze is zo bang. Heeft het ook steeds over de knal.
Overdag praat ze er niet veel over, alleen als ze naar bed moet.
Ze maakt nu de link met gaan slapen dan komt die knal.
Het is zo zielig!!
Weet niet zo goed wat ik moet doen. Als ik bij haar ben is ze rustig, maar als ik weg wil gaan wordt ze weer bang. Echt hele angstige oogjes. Ze doet haar best niet te huilen, maar dan zie ik de tranen in haar ogen komen, pruillip en moet ze toch huilen.
Groetjes, Marianne