<p>Ik moet echt even iets van me af schrijven en ik hoop dat er andere ouders zijn die in een zelfde soort situatie hebben gezeten en me misschien tips kunnen geven en ergens ook gerust kunnen stellen..</p><p>Ik heb een hele lieve dochter van bijna 9 maanden en ik hou zielsveel van haar. De laatste tijd slaapt ze alleen zo weinig overdag en snachts dat ik er echt gek van word. Ze huilt dan heel veel en ze is ook niet altijd gerust te stellen. Ik ben een huismoeder en ben dus eigenlijk altijd met haar bezig. Ik kom amper aan mijn eigen dingen toe en dat kan soms gewoon even frustrerend zijn. In de relatie tussen haar vader en mij gaat het ook niet altijd even goed. Hoe goed ik ook mijn best doe om haar daar niks van mee te laten krijgen, lukt dat toch niet altijd en krijgt ze toch de spanning mee. Ik zelf ben tijdens een ruzie heel erg gaan opletten en ik praat ook altijd gewoon heel rustig. Mijn vriend daarintegen doet dat niet. De laatste keer was hij na de ruzie weggegaan en was mijn dochtertje in een slechte bui. Ik voelde me zelf enorm slecht door de ruzie en de slaaptekort waardoor ik best kortaf tegen haar heb gedaan en wat snauwerig was. Ik heb daar zoveel spijt van. Ik wil niet dat ze het gevoel heeft dat ik haar niet wil of boos op haar ben. Ik ben best een onzekere moeder en ik probeer altijd alles het liefst perfect te doen. Maar ik heb het idee dat het hier altijd niet gaat zoals het moet. Geef ik haar wel genoeg aandacht? Is ze of raakt ze slecht gehecht doordat wij als ouders weleens een ruzie hebben? Of doordat ik soms zo rot reageer als het me allemaal te hoog zit? Ik moet dan soms ook echt huilen. Ook dat ziet ze dan. Ik ben eerlijk gezegd een beetje radeloos. Zoals ik al zei, ik wil het allemaal zo graag goed doen voor mn meisje maar het lijkt vergeleken bij wat anderen mensen vertellen bij ons zo chaotisch thuis. En daardoor voel ik me oprecht heel vaak een slechte moeder en vraag ik me af of ons meisje wel de veilige hechting heeft. Ze is over het algemeen hartstikke vrolijk en wil ook veel contact maken met ons. Ook gaat ze lekker zelf op onderzoek uit en ontwikkelt ze haar eigen ook vlot. Dat zijn natuurlijk harstikke mooie dingen maar hoe kun je nou echt zien of ze veilig gehecht is aan ons?</p><p>Graag zou ik andere mensen hun ervaringen willen horen. En hoe ga je ermee om als je je zo voelt.</p>
Zorgen om hechting
- Onderwerp starter Gebruiker10202891
- Startdatum
Wauw goedemorgen,
Het lijkt als of ik dit zelf heb getypt. Ik heb precies hetzelfde en ik zit er ook heel erg mee. Wij wonen pas samen en mijn dochter huilt te veel. Ik ben nu tijdelijk bij mijn moeder, omdat zij mij kan helpen met mijn dochter. Ik merk ook dat het mij echt rust geeft. Heb jij toevallig iemand die jou kan helpen? Ik heb ook een afspraak met een osteopaat woensdag. Misschien lijkt dat je wat voor jou baby
Het lijkt als of ik dit zelf heb getypt. Ik heb precies hetzelfde en ik zit er ook heel erg mee. Wij wonen pas samen en mijn dochter huilt te veel. Ik ben nu tijdelijk bij mijn moeder, omdat zij mij kan helpen met mijn dochter. Ik merk ook dat het mij echt rust geeft. Heb jij toevallig iemand die jou kan helpen? Ik heb ook een afspraak met een osteopaat woensdag. Misschien lijkt dat je wat voor jou baby
Ik denk dat heel veel ouders weleens uit hun slof schieten tegen hun kind. Dat maakt je volgens mij nog geen slechte moeder. Ook een verhitte discussie tussen de ouders zullen de meeste kinderen weleens meemaken. Maar als je als kind regelmatig tussen ruziënde ouders zit, dan lijkt mij dat niet goed. Ook denk ik dat het goed is om naast moeder zijn ook weleens goed is om je andere zelf tijd te gunnen.
Hoi!
Ik had dit ook zelf getypt kunnen hebben. Mijn advies is ga naar de huisarts. Ik ben hier 3 weken geleden naartoe geweest en kreeg een afspraak bij een medewerker van de GGZ. Hier kan je rustig je verhaal op tafel gooien en ze komt met 'simpele tips en adviezen' om het zo te zeggen waar je zelf waarschijnlijk niet aan gedacht zou hebben. Het heeft mij nu al een klein stukje rust gebracht wat ik ook merk aan mijn dochter.
Ik had dit ook zelf getypt kunnen hebben. Mijn advies is ga naar de huisarts. Ik ben hier 3 weken geleden naartoe geweest en kreeg een afspraak bij een medewerker van de GGZ. Hier kan je rustig je verhaal op tafel gooien en ze komt met 'simpele tips en adviezen' om het zo te zeggen waar je zelf waarschijnlijk niet aan gedacht zou hebben. Het heeft mij nu al een klein stukje rust gebracht wat ik ook merk aan mijn dochter.
Heel herkenbaar hoor!
Boos zijn en ruzie maken horen bij het leven. Ik denk dat het niet per se slecht is als je kind dit ziet, ook niet als dit vaak is. Ruzie, en zeker een verhitte ruzie, is vaak een gevolg van iets anders. Slaapgebrek bij jonge ouders oorzaak nummer 1 denk ik ?. Dan lukt het ook niet goed meer om te relativeren, geduldig te blijven of überhaupt je gedachten te ordenen.
Wanneer de relatie met je partner in de basis goed zit (of zat, voordat jullie een kind kregen), liefdevol is, dan kun je best boos op elkaar zijn. Het is belangrijk dat je het daarna ook weer goed maakt, en dat je kind dat ook ziet. Ik denk voor mezelf altijd, hoe zou ik graag willen dat mijn dochter later zelf haar emoties reguleert/ boosheid uit, en dat probeer ik voor te doen. Ik leg uit wat er gebeurt (mama was boos, toen verdrietig en nu is het weer goed etc.).
Dat geldt trouwens ook voor verdriet, daarvan wil ik ook dat mijn kind dat laat zien en weet hoe je daarmee omgaat. Huilen omdat het je teveel wordt lijkt me een goed voorbeeld van hoe je met verdriet om gaat!
Er zijn helaas zoveel verhalen nu over hechting die heel overdreven zijn waardoor je het gevoel krijgt dat je altijd perfect moet zijn voor veilige hechting. Dat is niet zo. Pas als je consequent je kind negeert, niet naar zijn behoeftes luistert of handelt, kan dat resulteren in een onveilige hechting. Je kind eten geven zorgt al voor hechting
Probeer wat minder streng te zijn voor jezelf, je doet je best, je kind is geliefd, dat is genoeg!
De enige tip die ik me kan bedenken is dat jullie zelf wat meer aandacht geven aan een verstandige emotieregulatie, zodat frustraties minder snel of hoog oplopen.
Hou vol en succes
Boos zijn en ruzie maken horen bij het leven. Ik denk dat het niet per se slecht is als je kind dit ziet, ook niet als dit vaak is. Ruzie, en zeker een verhitte ruzie, is vaak een gevolg van iets anders. Slaapgebrek bij jonge ouders oorzaak nummer 1 denk ik ?. Dan lukt het ook niet goed meer om te relativeren, geduldig te blijven of überhaupt je gedachten te ordenen.
Wanneer de relatie met je partner in de basis goed zit (of zat, voordat jullie een kind kregen), liefdevol is, dan kun je best boos op elkaar zijn. Het is belangrijk dat je het daarna ook weer goed maakt, en dat je kind dat ook ziet. Ik denk voor mezelf altijd, hoe zou ik graag willen dat mijn dochter later zelf haar emoties reguleert/ boosheid uit, en dat probeer ik voor te doen. Ik leg uit wat er gebeurt (mama was boos, toen verdrietig en nu is het weer goed etc.).
Dat geldt trouwens ook voor verdriet, daarvan wil ik ook dat mijn kind dat laat zien en weet hoe je daarmee omgaat. Huilen omdat het je teveel wordt lijkt me een goed voorbeeld van hoe je met verdriet om gaat!
Er zijn helaas zoveel verhalen nu over hechting die heel overdreven zijn waardoor je het gevoel krijgt dat je altijd perfect moet zijn voor veilige hechting. Dat is niet zo. Pas als je consequent je kind negeert, niet naar zijn behoeftes luistert of handelt, kan dat resulteren in een onveilige hechting. Je kind eten geven zorgt al voor hechting
Probeer wat minder streng te zijn voor jezelf, je doet je best, je kind is geliefd, dat is genoeg!
De enige tip die ik me kan bedenken is dat jullie zelf wat meer aandacht geven aan een verstandige emotieregulatie, zodat frustraties minder snel of hoog oplopen.
Hou vol en succes
Ik snap dat was ik nu ga zeggen lastig is maar probeer zeker richting de dagen van je dochter, het los te laten.
Een veilige hechting bestaat uit meer dan kort af reageren, en ruziënde ouders. Een hechting ontstaat door te reageren op de behoeftes die je dochter heeft. Als ze huilt, dan reageer je en doe wat je kan om haar te helpen. Dat is echt een fundamenteel deel van hechting. Baby's moeten weten dat ze op je kunnen vertrouwen. Kort af zijn gebeurd zelfs de beste ouders, wanneer je moe bent of gestresst.
Dat haalt niet weg dat jullie beter geen ruzie kunnen maken in de buurt van de baby omdat het onrust veroorzaakt. Net als de onrust die jij nu voelt, onrust veroorzaakt.
Mijn zoontje had altijd een slechte dag, als ik een slechte dag had. En het zou me niks verbazen als dat onderling gelinkt was aan elkaar.
Wel ben ik het eens met de bovenstaande adviezen om hulp te zoeken, omdat het geen kwaad kan en ze je inderdaad kunnen helpen en ondersteunen bij de gevoelens die je hebt.
Groetjes
Een veilige hechting bestaat uit meer dan kort af reageren, en ruziënde ouders. Een hechting ontstaat door te reageren op de behoeftes die je dochter heeft. Als ze huilt, dan reageer je en doe wat je kan om haar te helpen. Dat is echt een fundamenteel deel van hechting. Baby's moeten weten dat ze op je kunnen vertrouwen. Kort af zijn gebeurd zelfs de beste ouders, wanneer je moe bent of gestresst.
Dat haalt niet weg dat jullie beter geen ruzie kunnen maken in de buurt van de baby omdat het onrust veroorzaakt. Net als de onrust die jij nu voelt, onrust veroorzaakt.
Mijn zoontje had altijd een slechte dag, als ik een slechte dag had. En het zou me niks verbazen als dat onderling gelinkt was aan elkaar.
Wel ben ik het eens met de bovenstaande adviezen om hulp te zoeken, omdat het geen kwaad kan en ze je inderdaad kunnen helpen en ondersteunen bij de gevoelens die je hebt.
Groetjes
Nog even aanvullend op alle nuttige dingen die al gezegd zijn: dat het bij anderen altijd beter lijkt te gaan, is heel vaak een gevalletje "schijn bedriegt"! Jij laat toch het liefst ook alleen de mooiste kanten van je leventje zien naar de buitenwereld? Dat is andersom net zo. Ik denk dat menig moeder zich herkend in een rommelig huis, een dagritme waar geen pijl op te trekken is, en hier en daar een ruzietje om het af te maken
Maak je geen zorgen, je doet het goed! En als het te veel wordt, vraag dan hulp.
Maak je geen zorgen, je doet het goed! En als het te veel wordt, vraag dan hulp.
Wat vervelend dat je je zo voelt. Helaas ook het vervelende van gevoel is, dat je het niet zomaar uit kunt zetten of veranderen.
Ik zou inderdaad bij de huisarts langs gaan. Het kan soms al enorm opluchten om je verhaal te mogen doen zonder dat er over je geoordeeld wordt of dat het bij derden terecht komt.
Ik vond het zelf heerlijk om af en toe onze kleine man naar mijn moeder te brengen. Dan ging ik zelf even boven op bed liggen bij mijn ouders. Even een uurtje of twee bijtanken. Slaaptekort zorgt bij mij in ieder geval voor een kort lontje. Durf je omgeving om hulp te vragen. Bijna iedere moeder weet hoe vermoeiend het kan zijn en je faalt heus niet als je even een paar uurtjes voor jezelf wil. Ik vind niet dat daar iets mis mee is. Je bent naast mama ook gewoon nog jezelf, probeer jezelf niet kwijt te raken.
Daarnaast heeft je dochtertje er nog geen last van als de was een keertje wat langer blijft liggen of er een keer minder een doekje over de vensterbank gehaald wordt. Ik was in het begin al tevreden als we überhaupt allebei gegeten en gedronken hadden.
Leg de lat niet te hoog voor jezelf! Je klinkt als een lieve en betrokken mama!
Ik zou inderdaad bij de huisarts langs gaan. Het kan soms al enorm opluchten om je verhaal te mogen doen zonder dat er over je geoordeeld wordt of dat het bij derden terecht komt.
Ik vond het zelf heerlijk om af en toe onze kleine man naar mijn moeder te brengen. Dan ging ik zelf even boven op bed liggen bij mijn ouders. Even een uurtje of twee bijtanken. Slaaptekort zorgt bij mij in ieder geval voor een kort lontje. Durf je omgeving om hulp te vragen. Bijna iedere moeder weet hoe vermoeiend het kan zijn en je faalt heus niet als je even een paar uurtjes voor jezelf wil. Ik vind niet dat daar iets mis mee is. Je bent naast mama ook gewoon nog jezelf, probeer jezelf niet kwijt te raken.
Daarnaast heeft je dochtertje er nog geen last van als de was een keertje wat langer blijft liggen of er een keer minder een doekje over de vensterbank gehaald wordt. Ik was in het begin al tevreden als we überhaupt allebei gegeten en gedronken hadden.
Leg de lat niet te hoog voor jezelf! Je klinkt als een lieve en betrokken mama!