Zou nu 34 weken zwanger zijn

A

ANONYMOUS_USERNAME

Daar ben ik weer, helaas was mijn vorig onderwerp "geen november moeder meer".

Ik zou nu 34 weken zwanger zijn, en ben op dit moment zover ik weet nog steeds niet zwanger (we zijn daar ook niet mee bezig)

Hele zware tijd achter de rug en nog steeds, 2 kindjes verliezen is gewoon teveel. Of ik binnenkort zwanger wil worden dat weet ik niet, dat wisselt met de dag. Maar eerst even bijkomen van dit. Lichamelijk ook, had een behoorlijke buik toen ik 6 maanden was, dus die is nog lang niet strak en dat zal die voorlopig niet worden. Mensen zeggen "wat kan jou dat nou schelen"nou mij zou dat ook niet schelen als ik een kindje op de arm had, maar nu sta ik met lege handen.

Maar goed, vind het af en toe leuk om even bij jullie te kijken en heel misschien is er al eentje geboren. Nou de mijne zal wel de eerste geweest zijn (eind juli)

Gr.
 
hoi ingrid, fijn om van je te horen, ik denk nog best wel vaak aan je. ik wil je nog steeds veel sterkte wensen, want het is allemaal heel erg zwaar denk ik.
liefs sabine
 
Hoi Ingrid,

Heb ook regelmatig aan je gedacht en hoe zwaar het wel niet voor jullie moet zijn... maar 'durfde' niet zo goed een topic te openen om het je te vragen (en wist ook niet of je hier nog wel meelas, want ik kon me erg goed voorstellen dat je die behoefte niet bepaald zou voelen).

Fysiek moet het ook wel een hele aanslag zijn, 2x vrij vlot op elkaar zwanger en bevallen en dan emotioneel.... veel sterkte nog!

Wat ik me trouwens afvroeg (je hoeft geen antwoord te geven!!!) hoe heet jullie ventje?

groetjes,
Marije
 
Hoi

Mijn zoon heet Quinten, mijn dochter Fenne.

Het is echt echt heel heel heel erg zwaar, dit gun je echt niemand. Heb de ergste en heftigste tijd gehad maar soms is het o zo moeilijk. Denk nog heel erg vaak aan ze. Dit zal echt heel veel tijd nodig hebben.

Toch ondanks alles denk ik alweer aan een nieuwe zwangerschap, maar ben daar nog niet helemaal over uit. Lichamelijk ben ik helemaal opgeknapt (behalve mijn buik dan, ik lijk nog 3 maanden zwanger en kan nog steeds mijn eigen broeken niet aan) maar das niet zo erg. Ik wacht nu dat mijn cycles weer normaal gaat doen.

Elke keer als het een moment slecht ging kwam er wel een duwtje bij, zit je even helemaal in een dip word je nog gebeld door de prenatal of ik de gids heb ontvangen, je denkt dan echt bij jezelf "waarom bellen ze van al die mensen precies mij". Maar ja, dat was me na het overlijden van mijn dochter ook zo.

Heel af en toe kijk ik nog op dit forum, verder schrijf ik nu op het forum zwanger na miskraam. Daar zijn helaas een hoop lotgenoten. Ik ben benieuwd wanneer de eerste geboren worden en hoe ze heetten (ik moet voor de volgende keer weer namen bedenken vandaar hahaha) en de volgende keer wil ik het ook niet meer weten weten wat het geslacht is. Het maak me niks meer uit als het maar een gezond kindje is. En als je vaak al weet wat het is word het al een persoontje (vond ikzelf)

Gr. Ingrid
 
Heftig hoor. Kan me goed voorstellen dat dit flink tijd nodig heeft om een plaats te geven. En dat je soms een heel dubbel gevoel hebt bij wel of niet weer zwanger raken.
Ik hoop zo dat het jullie ook gegund is om een lief klein gezond mensje op de wereld te zetten.
Sterkte.
 
hai lieve Ingrid,

wat super en bovenal knap dat je hier blijft meelezen en zelfs een topic maakt. Moet vaak aan je denken. Kan me geen voorstelling maken van waar jullie doorheen moeten. Elke dag is het opnieuw overleven en wachten tot hij weer voorbij is, lijk me. Doe rustig aan, geef jezelf de tijd om dit alles een plek te geven. En wat wel/ niet zwanger worden betreft: logisch dat het per dag wisselt. Er komt een dag dat jullie eruit zijn en het weer raak is. Ik duim enorm dat het dan een gezond en levend kindje oplevert!!

Prachtnaam trouwens Quinten!!!
Veel sterkte!!
Liefs Mira
 
hoi,

Inderdaad, fijn om van je te horen, want wat was ik verslagen na je bericht dat je geen novembermoeder zou worden.
Ik kan me niet voorstellen hoe het voelt, al heb ik wel twee keer met drie maanden een miskraam gehad, maar dat is heel wat anders dan in jouw geval, dan ben je alweer zo ver, dan krijg je zoveel hoop!
Ik wens jou en je man/vriend heel veel sterkte!
Pas goed op jezelf en op elkaar,

Erica

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan