Ook ik werk op een kdv en neem mijn dochtertje mee. Maar wat Sil al zegt, ook dat is niet makkelijk!
Gisteren stond ik in de keuken op het kdv en ik kon daar echt niet even weg maar ik hoorde mijn dochtertje op de slaapkamer huilen (doet ze normaal nooit, maar was wakker geschrokken van een kindje dat keihard aan het schreeuwen/lachen was)
De andere leidster was een andere baby aan het verschonen dus kon ook niet meteen ernaar toe....ooooh wat voelt dat kl*te zeg!!
Brrrr ik begon zelf bijna te janken, vond het zo zielig!
Meteen toen ik de kans had ben ik naar haar toe gegaan en heb ik haar opgepakt, toen was ze meteen stil (en lachen naar me!) maar ik voelde me echt schuldig..
Kan me nu ook zo goed voorstellen hoe het moet voelen om je eigen kind naar een kdv te brengen nu ik er zelf eentje heb. Vreselijk om je eigen kind bij "vreemden" achter te moeten laten. Jij weet wat het beste is voor je kind en in een moeder zijn ogen kan echt niemand dat beter of net zo goed doen als jij.
Echt moeilijk ja. Maar helaas moet 99 % van de mensen werken, dus MOETEN ze de kinderen wel naar een kdv brengen.
Ik kan haar dan wel meenemen (waar ik ook wel weer heel blij om ben hoor, het heeft zeker ook wel voordelen vind ik. Ik zie alles en heb zelf alles in de hand) maar ik ben ook echt elke keer weer blij als we weer lekker rustig thuis zijn!
Sil, heb jij dat nou ook? Dat je het af en toe zielig voor haar vind als andere kinderen heel druk doen ofzo? En dat je haar het liefste tegen alle drukte wilt beschermen?
Dat heb ik dus heel erg...
